ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΚΥΡΙΕ ΣΑΜΑΡΑ

Καλέ μου κύριε Σαμαρά
δεν έχετε άλλους πόρους
και θέτε κι άλλονε παρά;
Ιδού! Βάλετε φόρους!

Κοιτάξτε πώς οι έλληνες
αντέχουνε το βάρος
όσων τους στέλνετε δεινών,
και αποκτήστε θάρρος

κι αμέσως προχωρήσατε
εις νέαν φορολογίαν
κι ας είν' αυτή ασήκωτος
και βαρυτάτη λίαν.

Φορολογείστε το κρασί,
το σέλινο, το κρέας,
φορολογείστε το τουρσί,
τον τσίρο, τας ελαίας.

Και την ανάπνια μας-κι αυτήν
βαριά φορολογείστε
ώστε ασφυξία να πάθουμε
και μόνο εσείς να ζήστε.

Ακόμα φόρον βάλετε
βαρύ στη νεολαίαν,
ήτοι εις κάθε νέον μας
και εις την κάθε νέαν,



μικροί για να εθίζονται
στους φόρους και αυτοί
να μην μπορεί κανείς μετά
ούτε και να κλαφτεί.

Φορολογείστε τη βροχή,
τον κεραυνό, το χιόνι,
το χώμα, την αγράμπελη,
το νυφικό σεντόνι.

Φορολογείστε τα μωρά,
το γάλα τους, τις πάνες,
τις που σα μεγαλώσουνε
θα παίζουνε αλάνες.

Βάλτε μας φόρους επαχθείς
στη σκέψη, στις σαρδέλες,
στη λύπη, στη λαχτάρα μας,
στη σκάφη, στις αβδέλες…

Αλλά μαζί με όλ’  αυτά
κάντε κι ακόμα κάτι:
φορολογήστε άραγμα
και ξάπλα και ραχάτι.

Τότε ο έλληνας ευθύς
τον καναπέ θ’ αφήσει
πρωθυπουργός θ’ αυτοχριστεί
και θα φορολογήσει

τόσο τη ζωή σου, που εσύ,
μη έχοντας να πληρώσεις,
σαν πινακίδα γιώτα χι
θα τήνε παραδώσεις.

ΚΡΑΤΟΣ

Τι μικρούλι αυτό το κράτος!
Ένα κράτος μια χαψιά!
Ποιος το έχει έτσι φκιάσει
Ζαρωμένο και κοντό…

Τοσοδούλι πώς αντέχει
Στον αγέρα που φυσά;
Η βροχούλα όταν πέφτει
Τάχα πώς δεν το χαλά;

Και μικρούλικα ανθρωπάκια
Πού μικρά τόσο βρεθήκαν
Και μικρά σπιτάκια εχτίσαν
Και κει μέσα βολευτήκαν;

Ένα κράτος λιλιπούτειο
Ένα κράτος σαν ψευτιά
Παιχνιδάκι για παιδάκια
Για μεγάλους γέλασμα.

Ένα κράτος που λιγαίνει
Κάθε μέρα πιο πολύ
ως να έρθει μία μέρα
που να μην ξαναφανεί.



   ΑΝΆΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΣΑΜΑΡΆΣ

«Δεν ξέρεις», μου ’λεγαν, «να κυβερνάς-
Πρωθυπουργός να γίνεις γιατί πας;»
Όμως εγώ μ’ έναν δικόν μου τρόπο-
Σοφά να! κυβερνώ αυτόν τον τόπο!

Θέλω λεφτά; Λιανίζω τις συντάξεις!
Θέλω μετρό; Διατάζω επιτάξεις!
Στους απεργούς στέλνω ευθύς τα ΜΑΤ
Και δίνω έτσι και δουλειά στο ΚΑΤ.

Κι αφού βρήκα λαό που όλα τα χάφτει
Του ’δωσα τον Στουρνάρα-έναν ράφτη
Που σάβανα καλά ξέρει και υφαίνει…
Ρούχα μακραίνει άλλα … άλλα κονταίνει…

Θέλω επενδύσεις; Πάω γραμμή Κατάρ
(Και δόξα τω θεώ, καλά so far)!
Κι αν θέλω κι άλλους να ’βρω ψηφοφόρους
(μαζόχες οι έλληνες), τους βάζω φόρους!

Και όλα  αυτά τόσο καλά τα κάνω
Που μα το θεό δεν πάει παραπάνω!
Άκου που θα μου πουν ότι δεν ξέρω
Πρόοδο στην Ελλάδα εγώ να φέρω…

Μου λεν: «αυτοκτονούνε οι πολίτες»-
Μπα! Προβοκάτσια είναι από τους κνίτες.
Εγώ τόση ανάπτυξη έχω φέρει
Στη σύμπτυξη που ως τώρα υποφέρει!

Δουλειά στην ανεργία έχω δώσει
-Ου μην μα και στη φτώχεια άλλη τόση-
Και ξέροντας καλά να κυβερνάω
Κι εγώ κι η Δεξιά καλά περνάω!



METRA ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΈΛΑΣΗ

ΣΑΜΑΡΆΣ ΣΤΟΝ ΔΕΝΔΙΑ
Νίκο για πες μου έλαβες όσα σου είπα μέτρα;
Από τους δρόμους μάζεψες την κάθε μία πέτρα;
Τα παραθύρια έλεγξες στα σπίτια όλα καλά;
Δικός μαςκάποιος των σπιτιών τις σκεπές τις φυλά;
Σε κάθε δρόμου εμπασιά τανκ έχεις ένα βάλει;
Άντρες εδιάλεξες καλούς σε άμυνα-σε πάλη;
Γι ανίχνευση έχεις αρκετά συνάξει μηχανήματα
που από πίλον να ερευνούν έως και υποδήματα;
Έφερες σκύλους αρκετούς και άγριους δεόντως
που ενώ ησυχάζουν του καλού κυρίου τους παρόντος
σε προσταγή του όμως ορμούν-σε μια του μόνο λέξη
και τον κακόν ακίνητον κρατούν που πάει να τρέξει;
Στους υφισταμένους σου έχεις τέτοιες δώσει οδηγίες
 να μη ορρωδούν μπροστά τους όταν βλέπουνε κυρίες
μα να φέρονται σ’ αυτές άντρας σαν να ήταν
μη από κάποιαν απ’ αυτές υποστούμε ήτταν
αν αυτή ετύγχανε να είναι συριζαία
ή αν σε σκληρή ανήκει κάποια Νεολαία;
Πες μου γιατί αδημονώ-και δικαίως-διότι
η παρέλασις αυτή δι εμέ ειν’ η πρώτη
που τελείως θα εκτεθώ εις πυρά όχι φίλια
και εις όπλα δραστικά κι όχι καρυοφύλλια.
Είπα στην Κριστίν Λαγκάρντ κείνη να ερχότανε
και στη θέση μου αυτή όρθια να στεκότανε
και αυτή να έτρωγε του λαού τις σφαίρες
και ν’ ακούσει όσες αυτός πει φρικτές φοβέρες,
αλλ’ αυτή δε θέλησε γιατί όπως μου είπε:
«αφού εσύ τα σκάτωσες, λούσου τα συ τύπε!»
Ο Όλι Ρεν δεν έκατσε ούτε να μ’ ακούσει-
όπως κάνουν όλοι δα οι ευγενείς και πλούσιοι
όταν κάποιοι πάμπτωχοι κάτι τους ζητάνε-
σχέσεις ξέρεις με πτωχούς δεν τις συζητάνε…
Ίδια μου αρνήθηκε να ’ρθει κι ο Μπαρόζο
γιατί λέει στο πόδι του είχε βγάλει ρόζο…
Τι να πεις… η μοίρα μου το ’χει να σταθώ
όρθιος κάτω απ’ τη βροχή να παρελαστώ!
Κι έχουν γίνει, σε ρωτώ,
όσα ήταν δυνατό-
όσα έπρεπε, ή να πω άρρωστος πως είμαι
και πως στο κρεβάτι μου υποφέρων κείμαι
για να μην παρευρεθώ 
κι ίσως προπηλακισθώ;
…………………………………………………………………………………………………………………………………………

Σάββατο, 23 Μαρτίου 2013
ΛΙΓΑ ΑΠΟ ΤΑ «ΠΡΕΠΕΙ» ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΤΗΣ 23-3-13

1.
 «Η Ευρώπη ΠΡΕΠΕΙ να δείξει την αλληλεγγύη της στην Κύπρο.»

Κουβέλης

2,
α. "τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των μειονοτήτων – συμπεριλαμβανομένων ασφαλώς των Χριστιανών – θα ΠΡΈΠΕΙ να είναι κατοχυρωμένα και σεβαστά".
β. «Όταν τα όπλα καταλήγουν σε χέρια που δεν ΠΡΈΠΕΙ,…»

Αβραμόπουλος για τη Συρία

3.
«Θα υπάρχουν οδυνηρές πτυχές, όμως η χώρα ΠΡΈΠΕΙ να σωθεί»

Πρόεδρος Κύπρου προς τους πολίτες της Κύπρου


4.
«Η λύση που θα προκύψει για το πρόβλημα της Κύπρου θα ΠΡΈΠΕΙ να διατηρεί τη χώρα εντός Ευρωζώνης,…»

Κωστής Χατζηδάκης στο Real News

5.
«Η κυβέρνηση ΠΡΈΠΕΙ να διασφαλίσει…»

ΚΚΕ

6."Η Ευρώπη ΠΡΈΠΕΙ να δώσει ένα χέρι βοήθειας στην Κύπρο..."
«Και σε τούτη τη συγκυρία, η Ευρωπαϊκή Ένωση ΠΡΈΠΕΙ να τείνει ένα χέρι βοήθειας.»

Αβραμόπουλος σε δημοσιογράφους στη Σλοβακία


«Οι ώρες είναι δύσκολες, όλοι ΠΡΈΠΕΙ να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.»

Στυλιανίδης, κυβερν. εκπρόσωπος Κύπρου


«Ό,τι  γίνει ΠΡΈΠΕΙ να γίνει σήμερα»

Πάμπος Χαραλάμπους, Δντης Γρ. Τύπου του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας.



Όλα εντάξειστην Ελλάδα: οι έλληνες πολιτικοί ξέρουν τι πρέπει να γίνει!




21 ΜΑΡΤΗ, ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

-Είστε κύριε Τσίπρα ρατσιστής;

-Φίλε Γιώργο μην το ξαναπείς.
Ρατσιστής εγώ που βλέπω μαύρο
και με βλέμμα τον κοιτάζω λάβρο;
Ρατσιστής εγώ που Ιρανούς,
και ρουμάνους κι ούγγρους και ινδούς
με αγάπη περισσή τους σκέπω
και την ώρα να τους δω δε βλέπω;
Που τους αδερφούς μας αλβανούς
στους εφτά ανεβάζω ουρανούς;
Που οργανισμούς και που ομάδες
έχω συγκροτήσει, που δεκάδες
καθημερινά σε δικαστήρια
ανατρέπουν κατηγορητήρια
για κινέζους, μπαγκλαντεσιανούς
ινδονησιανούς, γεωργιανούς…
Ρατσιστής εγώ; Φίλε μου Γιώργη
έλα να σου πω κανένα ξόρκι
να σου διώξω τέτοιες εικασίες-
για να μην τις έλεγα βλακείες…-
Ρατσιστής εγώ; Όχι αδερφέ μου.
Κι ούτε τέτοιος θα γινώ ποτέ μου.

-Για τους χρυσαυγίτες τι μπορείτε
κύριε Τσίπρα μου να μας ειπείτε;

-Εκείνους τους καταστροφείς
που κάθε τι χαλούν τριγύρω;
Που ίχνος δεν έχουνε ντροπής
λες κι αυτή άγιο είναι μύρο;
Εκείνους τους βρωμιάρηδες
αυτούς τους ψωμοζήτες
αυτούς τους διακονιάρηδες
τις λέρες, τους αλήτες;
Παλιάνθρωποι, καθάρματα,
κοινωνικά αποβράσματα,
να τι ειν’ αυτοί: διαρρήκτες,
ληστές και λωποδύτες.
Που δεν αντέχω ούτε στιγμή
κοντά τους να καθίσω
που, σου το λέω εν τιμή,
και δεν το παίρνω πίσω,
πως αν μια λάμα όριζα
όσο αυτοί μεγάλη
με λύσσα θα τους χώριζα
κορμί από κεφάλι.
Μ’ αυτούς ταράζεταί μου ο νους.
Και σου δηλώνω-μπέσα!-
να ζω δε θέλω μ’ εκεινούς
στην ίδια χώρα μέσα.
Φασίστες που ντροπιάζουνε
τον τόπο όπου ζούνε
ναζί που Ες Ες θαυμάζουνε
και σβάστικα μεθούνε.
Απάντησα στο ρώτημα
που μου ’χεις απευθύνει;

-Και δίχως ένα ατόπημα
εκ μέρους σας να γίνει.

-Άλλο φίλε μου κανένα
έχεις ρώτημα για μένα;

-Ναι. Αν και το είπατε,
όμως πέστε μου ξανά-
κάνετέ το μου λιανά-
μη και χάνω τίποτε:
Αλέκο είσαι ρατσιστής;

-Αυτό ούτε που να το σκεφτείς.
Βέβαια κι όχι κύριέ μου!
Κι ούτε θα γινώ ποτέ μου!
Κι άλληνε φορά-τι λόγος!..
Να ρωτάτε αναλόγως...






ΜΕΡΚΕΛ: «ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΘΑΣΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ»

Έξυπνη η Μέρκελ-δε σταμάτησε
στο του Γιωργάκη «υπάρχουν χρήματα».
Κι όπως εκείνος δεν την πάτησε.
Γερμανικά, σίγουρα βήματα!




Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΗ ΠΛΗΡΩΣ
(Στουρνάρας μετά το "όχι" της Κύπρου)

ΘΩΡΑΚΙΣΜΈΝΟΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ
Τι αχάριστος λαός!
Πήγε η Μέρκελ να τους σώσει
αλλ’ αυτοί-τι αναιδείς!..
…έπαρση  να έχουν τόση...

ΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ
Μα διόλου δεν εντράπησαν!
«Όχι» έπρεπε να πούνε;
Με τέτοιο στίγμα στο εξής
πώς θα μπορούν να ζούνε;

ΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ
Και όχι μόνο αυτό αλλά
«ναι» δεν εψήφισε κανείς.
πλέον η αγνωμοσύνη των
υπέρ το δέον ειν’ εμφανής!

ΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ
Εμείς και «ναι» που λέμε
πάλι αισθανόμεθα ντροπή
κι εν περιπτώσει πάσει εμείς
λόγια ψελλίζουμε ευπρεπή!

ΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ
Εγώ αν δεν ήμουνα χοντρός
και να ’σκυβα αν μπορούσα
το χέρι της σωτήρος μας
της Μέρκελ θα φιλούσα.

ΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ
Εγώ για να ’μαι αδύνατος
την προσκυνάω ως κάτω-
θα ’λεγα -όπως κι η χώρα μας-
κι εγώ πως πιάνω πάτο.


ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΟΙ
Είμαστε κύριοι ευγενείς
κι όπως εμείς άλλος κανείς
και τη Μέρκελ αγαπάμε
και πολύ την προσκυνάμε.

Και γι αυτό πάμε καλά
κι είμαστε θωρακισμένοι
γιατί όλο λέμε «ναι»
και το «όχι» ας περιμένει.

Και ακόμη πιο πολύ
θα θωρακιστούμε
την παρέλαση καθώς
παρακολουθούμε.

Γιατί για την τόση αγάπη
που ’χουμε στην Άνγκελα
την παρέλαση θα δούμε
πίσω από κάγκελα.
ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΟΡΒΕΤΑ
ΣΕ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

-Κορβέτα κορβετούλα
μισοφεγγαρωτή
άραξε στο νησί μας
κι ελάτε στο Καστρί.

Να φάτε μαριδάκι
να φάτε μαυρολιές
κι απέ μετά τραβάτε
γι Άντρο και Μερμηγκιές.

Εκεί κρασάκι μπρούσκο
οι ναύτες σου θα βρουν
και με χρυσά τραγούδια
και μέλι θα χαρούν.

Στην Κέα Μελισσάρι
κι ωραία Κορρησιά
και δροσερό αγεράκι
σε Ποίσες-σε Πλαγιά.

-Εγώ για μεζεδάκι
έχω το Σαμαρά
και όλο το Αιγαίο
για κέφι και χαρά.

Δικά μου τα νησιά του
τα φραγκοζηλευτά,
της Πάρου η ώρια χώρα,
τα μάρμαρα λευκά.

Κι αν θέλω τραγουδάκια
μαρίδα και κρασί,
στον Πειραιά τραβάω
στη Σμύρνη μου καρσί.

ΣΥΣΚΕΨΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ, ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΣΥΓΚΑΛΕΣΕ ΕΝΟΨΕΙ ΤΩΝ ΡΑΓΔΑΙΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ, ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ.



Ήλιος άστρι και φεγγάρι
τρία παιδάκια όλο χάρι
ένα έχει τα κιλά
τ’ άλλο σάρκα και οστά
και το τρίτο προεδρία
με τα κιάλια όλο κοιτά.
Βόλτα στου Μαξίμου πάνε
και στο δρόμο τραγουδάνε:
«Τι καλή η εξουσία
να ’χαμε ακόμα μία
τι καλό το κυβερνιό
να ’χαμε ακόμα δυο.
Να μιλάμε να διατάμε
με μετάνοιες να μεθάμε.
Να μαζεύουμε χρυσά
να μαζεύουμε αργυρά
να γεμίζουμε σακούλες
και οφσόρ εταιριούλες.

Κάπαρη και χαμομήλι
στο φτωχό δίνω τριφύλλι
κάπαρη και κολιαντρό
δίνω κρέας στον χοντρό.

Τι κάνει κάνει η μέλισσα;
Για το χοντρούλη μέλι.
Και ποιανού είναι το κουβέλι;
Του γεράκου του Κουβέλη.
Και του τρίτου του λιανού
το γαλάζιο τ’ ουρανού.






ΤΟ «ΠΡΈΠΕΙ»

Τι ωραίο αυτό το «πρέπει»!
Ο καθείς αυτό το βλέπει-
σαν ραβδάκι μαγικό
το πικρό κάνει γλυκό.

-Τι θα κάνετε υπουργέ
για το χάλι του ΟΤΕ;
-Να σας πω: ΠΡΕΠΕΙ να γίνει…
και να  γίνει… και να γίνει…

(και αντίρρηση ποιος έχει
πως ο υπουργός κατέχει
τι θα «πρέπει» κάθε μια
να γινότανε φορά…)

 -Κύριε βουλευτά οι φτωχοί
έχουνε πολύ αυξηθεί
τόσο όσο πριν ποτέ…
-Να τι ΠΡΕΠΕΙ αγαπητέ…

Και, η βουλευτική μαφία
αραδιάζει με σοφία
όσα «πρέπει» να γινούν
οι φτωχοί για να σωθούν.

Και κανείς δε λέει τι
«πρέπει» κάθε βουλευτή
ο λαός να τόνε κάνει
πριν εκείνος τον πεθάνει.

Γιατί ο έλλην ενοικεί
στις αγκάλες του Μορφέα
κι ως γνωστόν όλα εκεί
όμορφα καλά κι ωραία.









ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΓΡΑΦΕΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ
12-3-13


«Στόχος των εμπρηστικών επιθέσεων έγιναν τα γραφεία του Κώστα Γκιουλέκα, του Σταύρου Καλαφάτη, και του Γιώργου Ορφανού.»
Οι εφημερίδες

Τρεις απαίσιοι του λαού-
δολοφόνοι
έμαθαν ότι κανείς
δε γλιτώνει.

Όμως φίλοι μου αυτό
δε μετράει
η καρδιά τους αφού ακό-
μα χτυπάει.







ΜΗΤΡΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΟΣ
(αποκλεισμός γραφείου Σταϊκούρα)

Ο Μήτρος πάει τρέχοντας, όπως συνήθως κάνει
και μπρος στην πόρτα στέκεται του φίλου του του Γιάννη.

ΜΉΤΡΟΣ
Γιάννο μου… Γιάννοοοο… ξύπνησες;

ΓΙΑΝΝΟΣ
Ναι, από τις φωνές σου.
Μυαλό, πες μου ρε Μήτρακα, θα βάλεις συ ποτέ σου;
Πάντοτε θα ’ρχεσαι πρωί προτού ξυπνήσω ακόμα
πριν ρούχο βάλω επάνω μου κι έναν καφέ στο στόμα;

Μ
Γιάννο μου μόλις άκουσα στο ράδιο τις ειδήσεις
κι έχω απορίες Γιάννο μου που θέλω να μου λύσεις.

Γ
Δεν έρχεσαι αργότερα;

Μ
Βιάζομαι- όχι Γιάννο.
Γιατί όπως λεν το σίδερο κολλάει στη βράση επάνω.


Γ
Φύγε κι έρχεσαι αργότερα. Τίποτα δε θα πάθεις-
-δηλαδή τώρα απόρησες κι αμέσως θες να μάθεις;

Μ
Ναι Γιάννο. Γι αυτό άνοιξε. Θα κάτσω εξάλλου λίγο.

Γ
Έτσι όλο λες και στρώνεσαι.
Να φύγεις δε σηκώνεσαι.

Μ
Γιαννάκο μου λόγο τιμής όταν μου πεις θα φύγω.

Γ
Εντάξει. Έλα, μπες Μήτρακα και λέγε… τι συμβαίνει;

Μ
Διάβασα ότι φοιτητές Γιαννάκο κατεβήκανε
και πρωί πρωί κατέλαβαν βαρείς και οργισμένοι
του Σταικούρα το γραφείο. Και μέσα του εμπήκανε.
Λες Γιάννο μου να είναι αυτή αρχή για μια επανάσταση 
που της Ελλάδας την κακή θ’ αλλάξει την κατάσταση;

Γ
Πολύ πεινάς και Μήτρο μου ονειρεύεσαι καρβέλια.
Άύριο το αργότερο θα έχουν όλα λήξει.
Οι νέοι πάλι την ουρά θα βάλουνε στα σκέλια
και θα λακήξουν προτού καν ανοίξει κάποια μύτη.

Μ
Πώς έτσι; Μη Γιαννάκο μου με απογοητεύεις…
Τίποτα;.. Πες μου Γιάννο μου... αλήθεια αυτό πιστεύεις;..

Γ
...Για φοιτητές που ειν’ έλληνες Μήτρο μου δε μιλάς;

Μ
Και βέβαια μιας κι η όμορφη Λαμία ειν’ Ελλάς…

Γ
Και είναι Μήτρο οι έλληνες για τέτοια ικανοί;

Μ
Δεν είναι;

Γ
Όχι βέβαια.

Μ
Γιατί είν’ οι ισπανοί;

Γ
Άκου λοιπόν: πολλοί ισπανοί μαζί, είναι λαός.
Εγγλέζοι τρεις φτιάχνουν μαζί μιαν αυτοκρατορία.
Αν συνυπάρξουν γερμανοί εφτά, είναι στρατός.
μα ο κάθε ένας έλληνας δική του έχει πορεία.
Εκατομμύρια έλληνες καθείς τους μια μονάδα
που με κανέναν δεν κολλά. Αυτή ’ναι η Ελλάδα.
Επαναστάσεις κάνουνε οι λαοί-άτομα όχι.
και των ελλήνων άτομα η μοίρα να ’ναι το ’χει.

Μ
Κρίμα. Δεν το ’χα έτσι δει. Μα πες μου ακόμα Γιάννο
πώς η Ελλάδα θα σταθεί στα πόδια της επάνω-
πώς δηλαδή θα βγει απ’ αυτή την κρίση που τη δέρνει
και όλο πιο κοντύτερα που στο γκρεμό τη φέρνει;

Γ
Ποτέ της Γιάννο δε θα βγει. Θα ’βγαινε με τι φόντα;
Θα τη βοηθούσανε σ’ αυτό Μήτρο μου ποια προσόντα;

Μ
Βιομηχανία, ανάπτυξη, ιδιωτικοποιήσεις…

Γ
Αυτά τα λεν οι ελληνικές Μήτρο οι κυβερνήσεις
για να τ’ ακούν όσοι χαζοί είναι καθώς εσένα.
Απ’ όλ’ αυτά αξία καμιά δεν έχει ούτε ένα.
Για μας βιομηχανία μας είναι τα μαγαζάκια.
Ιδιωτικοποιήσεις μας είν’ τα μεγάλα τζάκια
και ως για την ανάπτυξη-κλεψιά πες την καλλίτερα-
αφού …αναπτύσσεται αυτός που έκλεψε πρωτύτερα.
Για μας μονάχα ο τουρισμός έχει αξία κάποια
όση σ’ ανίατη αρρωστιά placebos έχουν χάπια.
Γιάννο μπορούν οι έλληνες μόνο να υπηρετούνε
άλλους λαούς κι από κεινών τα pour boir να ζούνε.
Μπορούμε να γυαλίζουμε παπούτσια ξενικά,
και να σερβίρουμε φαγιά άκρως ελληνικά
όπως τζατζίκι, παστουρμά, μουσάκα και ντολμάδες.
Και ξέρουμε να κάνουμε εδαφιαίους τεμενάδες.
Γι αυτά και επαιρόμαστε, από τον πρόεδρό μας,
μέχρι και τον λαλίστατο λελέ πρωθυπουργό μας.
Και πέφτουμε στα γόνατα για να παρακαλέσουμε
τούρκο και γάλλο κι ολλανδό να ρθει να τον νταντέψουμε.
Και πρώτος είναι ο Σαμαράς στις τέτοιες παρακλήσεις
που το σαμάρι του πολλές προσφέρει περποιήσεις
σ’ αυτόν που πάνω του βρεθεί καθώς η Μέρκελ βρέθηκε-
που διόλου δε βαρέθηκε ούτε παραπονέθηκε.  

Μ
Γιάννο μου φεύγω. Μου ’κανες περβόλι την καρδιά μου.
Πάω να πιω κανα ποτό να ρθω στα συγκαλά μου.                                                



ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΗ ΝΟΥ ΔΟΥ
(Γεωργιάδης, Βελόπουλος και Βορίδης στη Νέα Δημοκρατία)

Γιατρούς γεμάτη είναι και δικηγόρους
η δόλια η Βουλή. Καθόλου απόρους
δε δέχεται να έχει βουλευτές...
Μα όχι φίλοι μου. Αυτά ως τα χτες.

Η λαϊκή μας Νέα Δημοκρατία
κι εδώ μας έδειξε πρωτοπορία:
μετράει στις τάξεις της-σπώντας το νόμο-
δυο βιβλιοπώλες κι έναν υλοτόμο…










ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΑΜΑΡΑ-
    ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ-ΚΟΥΒΕΛΗ

Συγκυβέρνηση! Καλό!
Τρία σ’ ένα! Λογικό,
ο σκοπός αφού κοινός:
να λεηλατηθεί ο λαός.

Συγκυβέρνηση: οι πολίτες
την κυβέρνηση όταν βρίζουν
υπουργό να μη διαλέγουν-
να μη κόμμα ξεχωρίζουν.

Συγκυβέρνηση: τη χώρα
να τη βλάφτουν τρεις μαζί
και οι τρεις ψιλό τη φτώχεια
να δουλεύουνε γαζί.

Να μη ρίχνουν μεταξύ τους
ένας τ’ άλλου φταίξιμο
και κοινό να είναι κι ίδιο
το λαμογιοκλέψιμο.

Και σε τσέπη ίδια να μπαίνουν
πλέον όλα τα κλεμμένα
και σωστά να τα μοιράζουν
τσακωμό δίχως κανένα.

Να ’ταν κι ο Καρατζαφέρης
τότε θα ’τανε τετράδα
οι ρομποτοειδείς φασίστες
που ρημάζουν την Ελλάδα.

 ΕIMAI EΛΕYΘΕΡΟΣ
(Ο έλληνας του 2013 μιλάει
 για την ελευθερία του)

Μες στην Ελλάδα, την ωραία μου πατρίδα,
ένας πολίτης της ελεύθερος μετράω.
Καμιά δουλείας δε με φτάνει εμένα αχτίδα
κι απ' την πολλή ελευθερία μου μεθάω.

Είμαι ελεύθερος να ψάχνω για εργασία
και να μη βρίσκω-και για δούλος να πουλιέμαι.
Είμαι ελεύθερος να ζω στην υγρασία
και για το άθλιο δωμάτιό μου να παινιέμαι.

Είμαι ελεύθερος να ζω δυστυχισμένος
ενώ τα πράσινα τα κτήνη θησαυρίζουν.
Είμαι ελεύθερος να υφίσταμαι το μένος
των μπλε υαινών όπου το βιος μου ξεκληρίζουν.

Είμαι ελεύθερος να ζω μέσα στη χώρα
που τη ρημάζουν της Βουλής οι συμμορίες
και είμ’ ελεύθερος ν' ακούω όλη την ώρα
όσες μεγάλες οι υπουργοί τους λεν βλακείες.

Είμαι ελεύθερος τις ζεύγλες να υπομένω
που μου πληγώνουνε το δέρμα του τραχήλου-
είμαι ελεύθερος σας λέω-κι επιμένω-
με τ' αποφάγια να χορταίνω εγώ του σκύλου.

Είμαι ελεύθερος ρακένδυτος και πένης
μες στης αθλιότητας το βούρκο να κυλιέμαι
και να οργώνω τον αγρό φυτείας ξένης-
και είμ' ελεύθερος μ’ αυτό να ευχαριστιέμαι.


Και μη μου πείτε πως δεν είν' ελευθερία
μες σε συντρίμματα απ’ οράματα κι ελπίδες
μόνος εγώ χωρίς βοήθεια ούτε μία
τις πιο μεγάλες να διαλέγω παρωπίδες.

Είμαι ελεύθερος μισθό έναν να παίρνω
που δε μ’ αφήνει περιθώριο για να ζήσω
κι από το βάρος των βασάνων μου να γέρνω
κι αντίς μπροστά, να προχωράω πάντα πίσω.

Νέο τύπο "ανθρώπου" ειμ' ελεύθερος να χτίζω
και με αυτόνε τους ανθρώπους να τρομάζω-
τον "Xόμο Σάπιενς" εγώ να τον γκρεμίζω
και τον "Μνημόνιαν" στη θέση του να βάζω.

Και είμ’ ελεύθερος αν κάποιος χέρι απλώσει
τα κρύα κάγκελα να σπάσει του κλουβιού μου
να τόνε κάνω ακριβά να το πληρώσει
και επιείκεια να ζητάει τ’ αφεντικού μου.

Να διαδηλώνω είμ' ελεύθερος ησύχως
χέρι αρκεί σ' όσα μου κλέψαν μην απλώσω.
Και να πεθαίνω είμαι ελεύθερος μα δίχως
μαχαίρι πάνω απ’ τους φονιάδες μου να υψώσω.

Είμαι ελεύθερος να δένω μοναχός μου
και πιο σφιχτά κάθε ημέρα τα δεσμά μου
και είμαι ελεύθερος στο πείσμα όλου του κόσμου
ελευθερία να ονομάζω τη σκλαβιά μου.

Μες στην ελεύθερη-μεγάλη μου πατρίδα
ένας πολίτης της ελεύθερος μετράω'
καμιά δουλείας δε με φτάνει εμένα αχτίδα
κι απ' την πολλή ελευθερία μου μεθάω.
ΚΩΣΤΑΚΗΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ

Καλά φυλάγεται
μες στη Ραφήνα.
Να κάθεται άστονε
στα μέρη εκείνα

κεφάλαιο να ‘χουμε
κάπου βαλμένο
μη και μας χρειαστεί
το ξορκισμένο.

Κι αν μας χρειαστεί ξανά
πάλι τον φέρνουμε
κι από το βάρος του
όλοι ας γέρνουμε.

Κι οκταετία μια
θα φέρει νέα
με όλα της παλιάς
τα τόσα ωραία:

Τους Γκοτζαμάνηδες,
το παρακράτος,
κλέψιμο πάλι ως
να του ’βγει ο πάτος,

Δεξιών Παράδεισο,
Κου Κου Ε κυνήγι
κι η νεολαία μας
’που φύγει φύγει.

Κι όταν θα φάει
και την τυλώσει,
με τη βλακεία μας
εμείς την τόση

Εθνάρχη σίγουρα
ευθύς τον χρίζουμε
Και φίνο άγαλμα
τρανό του χτίζουμε-

δίπλα στο θείο του
να ’ναι κι αυτός,
να τους θαυμάζουμε
οικογενειακώς.

5-3-13:ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΤΣΑΒΕΣ
         
Η οικουμένη φτώχυνε.
Σκοτίδιασε η γη.
Της ανθρωπιάς του ανθρώπου
εστέρεψε η πηγή.

Στα μάκρη των Συμπάντων
τρεμόσβησε εν’ αστέρι.
Θρηνητικό απόψε
και ξέπνοο τ’ αγέρι.

ΜΑΣΑ ΤΕΡΜΑ

Αφότου άρχει ο Σαμαράς
ο Μνημονιομανής,
τέρμα: από δώ και ύστερα
χορτάτος πια κανείς!

Με άλλα λόγια νηστικοί
εις το εξής θα μένουμε
και θα μας επιτρέπεται
μονάχα ν’ ανασαίνουμε.

Γλιτώνουμε έτσι οριστικά 
από της μάσας τη σκλαβιά
κι απ’ όσα το φαϊ της
κουβάλαγε μαζί της.

Και πια θα καταργήσουμε
την τουαλέτα ευθύς-
βάσανο από τα μέγιστα
που υφίσταται καθείς.

Δίαιτες δε θα χρειάζονται
για να ’μαστε λεπτοί
και μάλιστα η διαφορά
άμεσα θα ’ναι απτή.

Χοντροί δε θα υπάρχουνε
και οι αρρώστιες πάνε
που του μεγάλου πάχους μας
απότοκες μετράνε.

Και τότε θα βαφτίζεται
το μανεκέν «Τουίγκι»,
όχι αν είν' αδύνατο
μ' αν έχει λίγο ξύγκι.

Κλείνουν τα φαστφουντάδικα,
κλείνουν τα εστιατόρια,
και πάρτυ καθημερινό
θα στήνουν τα κοκόρια.

Θα πεταχτούνε στ’ άχρηστα
οι χύτρες, τα τηγάνια
και δε θα φκιάνουν κακαβιά
τα πλοία στα λιμάνια.

Παύουν οι στομαχόπονοι,
οι αυπνίες τα βράδια,
και παύουν να γεμίζουνε
τα γένια μας με λάδια.

Τόσα καλά οι εκλογές
οι τελευταίες μας φέρανε,
που πόσο μας βοήθησαν
ούτε κι αυτές δεν ξέρουνε.

Κι όταν ο Χάρος θα χυθεί
να πάρει τη ζωή μας
για να τη βρει δε θα ’χει πια
να ψάξει στο κορμί μας,

αφού είτε είμαστε σοφοί,
είτε χαζοί είτε φρόκαλα
θα έχουν μείνει από μας
μόνο πετσί και κόκαλα,



κι η αφού η ζωή μας προ πολλού
θα 'ναι ξεπνοϊσμένη:
θα ’μαστε λόγω ζωντανοί,
έργω όμως πεθαμένοι…




ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ

Θεέ μου! Παναγίτσα μου! Τόσο πολύ αξίζω
που όλοι οι πολιτικοί βαλθήκαν να με σώσουν
κι απ’ το αισχρό Μνημόνιο ζητούν να με γλιτώσουν;
Κι αν ναι, γιατί εγώ θλίβομαι και δεν πανηγυρίζω;
Αυτά λέω και χαίρομαι,
ότι αξίζω επαίρομαι
και ευτυχής πετώ
στον  έβδομο ουρανό.

…Μα πάλι, λέω, δεν ειν’ αυτοί που έτσι με καταντήσανε:
μ’ ενός Μνημόνιου να γυρνώ στην πλάτη μου το βάρος
και να μην έχω ούτε καν διαμαρτυρίας το θάρρος;
Τι; Τώρα αυτοί ανάνηψαν και ήθος αποκτήσανε;
Και με αυτό ζαλίζομαι
και πιο βαθιά βυθίζομαι
στο τέλμα που με άδειασαν
αφού με ξεπαράδιασαν.
ΤΟ ΝΕΟ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ

Σαν κύμα που έχει ανάκουστο κινήσει
κι έρχεται όλα τα παλιά να σβήσει-
σαν αύρα που όσο πάει δυναμώνει
και φτάνει σίφουνας κι όλα νεκρώνει-

κι ως φόνος που ακόμα δεν τον ξέρει
ούτε το φονικό του το μαχαίρι,
έτσι και κάτι έχει κινήσει Νέο
που τρέχει προς τα ’δω Μέγα κι Ωραίο.

Κι όλοι ενώ στη χώρα ησυχάζουν
κι άσκοπα ευχές και μόδας ρούχα αλλάζουν
Εκείνο φτάνει ανεμελιά γεμάτο
κι αφρός Αυτό κι όλα συντρίμμια κάτω.








ΑΝΤΙΟ ΕΛΛΑΔΑ

Λίγα λογάκια θα ειπώ και πάλι ως συνήθως
όχι για κάποιο σήμερα ωραίο γυναίκας στήθος
μα για το κράτος που ’χουμε όλοι μαζί μοντάρει
και τέτοιο που ’ναι ήρθ’ ο καιρός ο διάολος να το πάρει.

Κράτος που μάτια ας έχει δυο, μα με το ένα βλέπει
που ’χει στραμμένο μόνιμα προς του λαού την τσέπη
ενώ υπουργούς και βουλευτές άβλεπους τους αφήνει
να τρώνε όλο, αδιάφοροι η χώρα τι θα γίνει.

Κι έπρεπε το μονόφθαλμο κράτος να πάει καλιά του,
να διαλυθούν τα κρέατα, και μένοντας τα οστά του
η άφατη φρίκη να φανεί του άσπρου των κοκάλων
κατάμαυρου απ’ το αδιάλειπτο λάδωμα των «μεγάλων».

Και τα οστά αυτά τ’ άλιωτα στο διάβα των αιώνων
να δείχνουν στις που έρχονται γενιές επιστημόνων
πόσο μπορεί ένας λαός τέτοια κατάντια να ’χει
που να κοπεί απ’ της κλεψιάς το δρέπανο σαν στάχυ.




ΣΑΜΑΡΑΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΚΑΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Εγώ που λέτε φίλτατε συνάδελφε Ερντογκάν
από μια χώρα έρχομαι που οι κάτοικοι βογγάν.
Και θεωρούν υπαίτιον του βόγγου τους εμένα.
Γι αυτό τους δρόμους πήρα εγώ και τρέχω εις τα ξένα
μήπως και λίγα χρήματα μαζί μου φέρω πίσω
και με αυτά κατόρθωνα να τους παρηγορήσω.

Θα έσκυβα να φίλαγα το δεξιό σας χέρι
αν τα Μου Μου Ε δεν μου ’στηναν όπου βρεθώ καρτέρι
και αν δεν καταγράφανε όποια κι αν κάνω κίνηση.
Μα θέλω να πιστέψετε μεγάλη έχω συγκίνηση
να βρίσκομαι στη χώρα σας την τόσο ισχυρή
που οχτώ φορές περσότερους πολίτες αριθμεί.
Και για να μην μακρηγορώ και λέω και δε φτάνω-
στη θάλασσα του Μαρμαρά ορκίζομαι επάνω-
με συντομία όση μπορώ θα σας απασχολήσω
ζητώντας σας ό,τι έχω ερθεί εδώ να σας ζητήσω.

Φίλτατε κύριε Ερντογκάν γνωρίζετε καλώς
ότι η μόνη που έχουμε βαριά βιομηχανία
είναι για μας ο τουρισμός. Και ιδού με λέξη μία
τι να ζητήσω από σας ποθώ διακαώς.
Στείλτε τουρίστες φίλτατε εις την πτωχήν Ελλάδα,
την χώρα που ολοχρονίς ανθεί η περικοκλάδα.
Στείλτε τους και σας βεβαιώ ότι καλώς γνωρίζουμε
παπούτσια και ενδύματα εμείς να καθαρίζουμε,
ότι μαγείρους έχουμε όπως κι εσείς καλούς
αρίστους έχουμε οδηγούς και ωραίας ξεναγούς,
λαδάκι άγουρο έχουμε και στουμπιστάς ελαίας.
Ως για υποκλίσεις ξεύρετε πως κάνουμε εδαφιαίας.
Στείλτε λοιπόν πολίτας σας εις την μικρή Ελλαδίτσα
κι ας μη μαζί κρατούν πολλά. Μία αρκεί βαλίτσα-
θα βρουν σε μας ό,τι απαιτεί η όποια των διαμονή-
ρωτήστε όσους ήρθανε, καθένας συμφωνεί.

Βέβαια έχουμε πολλά κι άλλα να συζητήσουμε,
μα σ’ όλα είμαι βέβαιος ότι θα συμφωνήσουμε.
Κι αυτά ταχέως θα τα πω μη κι ίσως σας κουράσω
ώσπου στο τέλος του μακρού κατάλογου να φτάσω.

Αίφνης για το πετρέλαιο που εβρέθη στο Αιγαίο-
αυτό δεν είναι πια κρυφό και ούτε είναι και νέο-,
το θέμα είναι πώς αυτό μαζί θα το μοιράσωμεν
ίνα μη εις πόλεμον τινά οι δύο μας να φθάσωμεν
γιατί ογδόντα είσαστε σεις,
δέκα μονάχα είμαστ’ εμείς
καταλαβαίνει ο καθείς η νίκη πού θα κλίνει
και ποιος στο τέλος άπατρις κι ανέστιος θ’ απομείνει.
Όχι που τώρα έχουμε πατρίδα δηλαδή-
κι αυτό το ξέρει σίγουρα κι ένα μικρό παιδί-
όμως εμείς τον ευρωπαίο φέραμε που την άρπαξε
και μέσα της σαν τον πασά εμπήκε και την άραξε.
Και άντε τώρα διώχτονε. Γι αυτό κι αν πολεμήσετε
όχι εμάς μα τη φραγκιά θα πρέπει να νικήσετε.
Τέλος, να μην πολυλογώ κι από το θέμα βγαίνω
για το πετρέλαιο έλεγα, που πήγε το σκασμένο
και στην Ελλάδα βρέθηκε-μέγας για μας μπελάς,
γιατί καλά γνωρίζετε πως η πτωχή Ελλάς
ν’ αγωνισθεί δεν δύναται για να το διεκδικήσει
κι ή θα το πάρετε εσείς, ή θα το πάρει η Δύση.
Και όπως τότε, επί Μουράτ...στην Άλωση… θυμόσαστε…
που απέξω από την Ισταμπούλ τρώγατε και κοιμόσαστε,
ώσπου αποφασίσαμε και κλίνη σας εδώσαμε
και τους αχρείους Δυτικούς απέξω τους κλειδώσαμε,
έτσι και τώρα μέγιστε της χώρας σας αυθέντα,
θα προτιμούσαμε εσείς να πετρελαιωθείτε
κι όχι αυτοί-Μη! Σιωπή! Δε θέλω ούτε κουβέντα!-
το ξαναλέω: θέλουμε εσείς να καρπωθείτε
τα οφέλη που ο μαύρος μας χρυσός μαζί του φέρνει:
προς σας, ναι! φίλτατε Ρετζέπ η ζυγαριά μας γέρνει.
Κι αν θέλετε αφήνετε λίγο όιλ σε μας κει πέρα
ώστε ν’ ανάβουμε κι εμείς καμιά παλιο-γκαζιέρα
ή λάμπα μία να ’χουμε απ’ αυτές του πετρελαίου
για μη ζούμε σε καιρούς περιόδου αχελλαίου.

Βλέπετε πόσον είμαι εγώ καλός Ρετζέπ μαζί σας
αγνοών τας κρώζουσας  οικτρώς εις την πατρίδα κίσσας
που τίποτα δε θα ’πρεπε,  λένε, να σας χαρίσω
και πως μονάχα φέρνοντας πρέπει να πάω πίσω.
Γι αυτό σας λέω στείλετε τουρίστας στην Ελλάδα
κι ελάτε κάτω εκεί και σεις μια μέρα με λιακάδα.


Τώρα για τους Ιμάμηδες… τι να σας πω… δεν ξεύρω…
Θέλετε να διορίζονται; Αντίρρηση δεν έχω
Διορίστε τους. Το λόγο εγώ δεν δύναμαι να έβρω
ενώ δικοί σας είναι αυτοί γι αυτούς εγώ να τρέχω…
Μου φτάνει που τους έλληνες φτωχούς τους έχω κάνει
Κέντε και σείς κάτι-μ’ εμέ ο λαός να μη τα βάνει…

Για τα νησιά μας μου είπανε κάτι να σας ειπώ
μα δε θυμούμαι ακριβώς τι ήτανε αυτό.
Αλλ’ όσον αφορά εμέ πάρτε κανα νησάκι
για να δροσίζεστε κι εσείς μες στο καλοκαιράκι.
Τη Χίο πάρτε αν θέλετε, ή ίσως τη Μυτιλήνη
ή όποιο άλλο έχετε στο μάτι-τι να γίνει,
αφού μικροί είμαστ’ εμείς και σεις μεγάλοι είστε
μπορείτε σ’ όποιο θέλετε νησί να κατοικείστε.
Μόνο την Αίγινα να μη πάτε να καταλάβετε
γιατί φωτιές στη χώρα μου θα είναι σαν ν’ ανάβετε
μιας και φυστίκι φύετ’  εκεί
που αρέσει σ’ όλους πανοικεί.

Ως για τ’ αεροπλάνα σας, πετάτε πάνωθέ μας!
αυτό δεν μας ενόχλησε λόγω τιμής ποτέ μας.
Μόνο να μη μας έρχεστε τις ώρες ησυχίας
γιατί τον ύπνο θέλουμε πολύ της μεσημβρίας.

Τώρα τη Χάλκη είτε ανοιχτή είτε κλειστή κρατείτε,
καρφάκι δεν μου καίγεται και να με συγχωρείτε,

αλλά ο έλλην προ πολλού έχει αλλαξοπιστήσει
κι ανταλλακτήρια αντί ναών, χρημάτων έχει στήσει
και δεν ευαγγελίζεται
μα μόνον χρηματίζεται.

Και επειδή για σίριαλς καλά κάνουμε αμάν,
αν κι άλλο κάτι βγάλετε σαν τον Σουλειμάν
παρακαλούμε στείλτε το για να το απολαύσουμε.
Κι αν από τη συγκίνηση που δίνει λίγο κλάψουμε,
καλλίτερα το κλάμα αυτό από το να κλαιγόμαστε
πως ένα σίριαλ καλό δικό μας δεν χαιρόμαστε.
Και κείνη η Κάλφα η Νιγκιάρ τι μούτρο είναι αλήθεια!
Σε χίλιων μιας μόνο νυκτών φυτρώνει παραμύθια.

Αμ κείνος ο Σουλειμάν μ’ αυτό το λάγνο βλέμμα
που μου παγώνει σαν τον δω το ελληνικό μου αίμα…
Κι αν τη Χουρέμ για μια νυχτιά μου στείλτε στην Αθήνα,
τότε κουβέντα δε θα πω κι ας μπείτε στη Ραφήνα.
Κι αν δείτε εκεί κάποιον χοντρό που συνεχώς θα τρώει-
δείγμα καλό από φαγανό ότι κρατάει σόι-
κι αν τον ακούστε «πρόκεται» αντί «πρόκειται» να πει
μαζί σας πάρτε τον. Πολύ στη μύτη μου έχει μπει
για όσα ένας μου υπουργός για κείνον έχει πει.

Ως για την Κύπρο-εννοώ τη Νότια-όσο να ’ναι,
την αγαπώ γιατί κι εκεί  ελληνικά μιλάνε,

μα για μια γλώσσα τώρα ας μη φίλτατε τα χαλάσουμε
γουίν-γουίν, καζάν-καζάν, νέο ένα ντιλ ας κάνουμε
γα να χουνε ειρήνη
όπως εμείς κι εκείνοι.

Και, δέστε, δεν το είπατε, όμως σας προλαμβάνω,
και κείνη την απόμερη τη Θράκη εκεί πάνω-
όλοι δικοί σας ειν’ εκεί. Γιατί δεν τηνε παίρνετε
που στο αφράτο χώμα της φύεται ό,τι σπέρνετε;
Μόνο κανένα σκόρδο εδώ  στους έλληνες να στέλνετε
γιατί μας στέλνει το Ζαίρ –αν τον Αλλάχ σας έχετε…

Άλλο δεν έχω να σας πω αγαπητέ Ερντογκάν μου
και θέλω για όσα είπαμε κι εσείς κι εγώ εδώ χάμου,
να δώσω μιαν εξήγηση, γιατί πολύ φοβούμαι
πως όλα σας τα έδωσα αζήτητα θα πούνε.
Να πώς το βλέπω ακριβώς φίλε Ταγίπ το πράγμα:
Τ’ ειν’ η Ελλάς; Ένα μικρό κάποιου ηφαιστείου μάγμα
που πέτρωσε κι απόγινε μία μικρή πατρίδα.
Όμως πατρίδα σαν αυτή πρώτη φορά μου είδα.
Όπλα δεν έχει ούτε στρατό, πολιτικούς το ίδιο,
Παιδεία Υγεία τίποτα-δεν είναι καν κρατίδιο.
Και με την κρίση που έπεσε πάνω της σαν θηρίο
χρόνια πια δεν της μένουνε να ζήσει ούτε δύο.
Γι αυτό ελάτε φίλε μου προτού τα κακαρώσει
και στο μηδέν την ταπεινή ύπαρξή της παραδώσει,
και πάρτε την και κάντε την νομό ένα της Τουρκίας,
αυτό που ήταν δηλαδή επί τουρκοκρατίας…
Βλέπετε, γνώριμοι είμαστε σε σας κι εσεις σε μας-
ορίστε: γιουναιντίν, καρτάλ, ατζέμ πιλάφ, ντολμάς…
Ελάτε. Ελαφρύτεροι οι φόροι που θα βάλετε
κι όχι σκληρά όπως εμάς τα μέτρα που θα πάρετε.

Γεια σας λοιπόν φίλε καλέ και πολυχρονεμένε
και πάντα να ’σαστε καλά οι έλληνες όπως λένε.






ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΚΛΕΒΟΥΝ

Οι αρχικλέφτες βουλευτές
με κάσα πορτοφόλι,
λένε πως είναι φασισμός
να λες πως κλέβουν όλοι.

Και όλοι οι αρχικλέφταροι
απ’ τους δημοσιογράφους
το πήραν και το λεν κι αυτοί
στους έλληνες τους κάφρους,

μα αμέσως ύστερα από το
«οι βουλευτές μας κλέβουν»
να συμπληρώσουν τρέμοντας
«όμως όχι όλοι!» σπεύδουν. 

Και ο καθένας βουλευτής,
κρατεί σαν λάβαρό του
αυτό που κάθε της τιβί
λέει φερέφωνό του,

και σεργιανάει ανάμεσα
στους τίμιους ανθρώπους
σα να ’ναι το αριστούργημα
αυτός όλου του corpus.

Κι ενώ Κανάλια και Βουλή
ότι μας κλέβουν όλοι
η Πλάση βοά, ποιοι το αγνοούν;
οι έλληνες χαχόλοι!   


ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΣΩΣΤΑ
ΕΝΑΝ ΑΓΩΝΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ
(προσφορά στους φίλαθλους)

Πρώτα να ξέρετε πως δίχως άλλο
το σκορ θα είναι ή μικρό ή μεγάλο.
Δεύτερο-κι ο καθείς ας το εννοήσει-
μπορεί απ' τους δυο κανείς να μην κερδίσει.

Τρίτο: αν γκολ θα μπει στο δεκαπέντε
το ίδιο δε θα μπει και στο εικοσπέντε.
Κι ο διαιτητής αν πέναλτι σφυρίξει
θα είναι πέναλτι και όχι λήξη.

Κι απ' τα πιο σίγουρα είναι στην πλάση,
πως πέναλτι ο γκολκήπερ για να πιάσει
δε θα σταθεί ακίνητος στη μέση
μα ή δεξά η αριστερά θα πέσει.

Και πόρισμα μελέτης μου μιας νέας
είναι πως γκολ αν βάλει ο Χαριστέας
άλλος κανένας δε θα το ’χει βάλει
ούτε με πόδι ούτε με κεφάλι.

Κάτι που δεν το ξέρουν ούτε οι παίκτες
ούτε κι οι απανταχού του κόσμου ρέκτες,
και τούτο εμπεδώστε μέσα στ’ άλλα:
του αγώνα στρογγυλή θα είναι η μπάλα!

Κι όταν ο αγώνας αίσια θα τελειώσει-
την απορία σας νιώθω την τόση
και λιγοστεύω του άγχους σας τα βάρη-
το Κύπελλο η νικήτρια θα το πάρει.

Όποια ομάδα στο παιχνίδι χάσει
αυτή στα χέρια Κούπα δε θα πιάσει.
Κι αν δεν ειν’ έτσι όπως σας τα λέω
τότε όλα τα λεφτά μου εγώ τα καίω.

Και να ’στε σίγουροι πέρα ως πέρα
το μεσημέρι όσο πως είναι μέρα,
πως πέναλτι κανείς για να χτυπήσει
τη μπάλα στα έντεκα θα τήνε στήσει.

Η μπάλα αν θα χτυπήσει σε δοκάρι
θα ’χει χτυπήσει τότε σε δοκάρι
κι αν έξω βγει, θα ειν’ έξω βγαλμένη.
Και γκολ που μπει, πάλι δεν ξαναμπαίνει.

Και τέλος αν παιχτούν καθυστερήσεις
θα έχουνε παιχτεί καθυστερήσεις
κι αν αποβάλει ο διαιτητής κανέναν
θα παίζει η ομάδα του με μείον έναν.

Φαντάζομαι βοήθησα μεγάλως
της αγωνίας σας να πάψει ο σάλος
και πια τα ματς ανέτως να κοιτάτε
και βλέποντας τα να χαμογελάτε.

Κρατήστε το γραφτό αυτό δικό σας
να ’ναι για κάθε αγώνα οδηγός σας
γιατί αν εγώ από κοντά σας φύγω
θα τα ξεχνούσατε όλα λίγο λίγο.

Κι όταν το διάβασμα εδώ τελειώστε-
και γνώστες πια γεροί της μπάλας νοιώστε,
κάντε μια ευχή απ' της ψυχής τα βάθη
για μένα τόσα που σας έχω μάθει
ΕΧΟΥΜΕ...

Είμαστε ένα κράτος για πέταμα.

Έχουμε κάτι υπουργούς που κλέβουνε.
Έχουμε κάτι πολιτικούς μυαλά του μεσαίωνα.
Έχουμε κάτι ποιητές ανόητους.
Έχουμε κάτι πίθηκους που καθηγητές πανεπιστημίου τους λέμε.
Έχουμε κάτι τραγούδια τούρκικα.
Έχουμε κάτι πρόγονους που δεν είμαστε απόγονοί τους.
Έχουμε κάτι ήθη κι έθιμα που τα κάναμε τρόπο ζωής.
Έχουμε κάτι νέους αγράμματους.
Έχουμε κάτι βιβλία ιστορίας γεμάτα ψέματα.
Έχουμε Παιδεία στ΄ όνομα μονάχα.
Έχουμε για πολιτισμό μια βαρβαρότητα.
Έχουμε για δικό μας ό,τι άχρηστο πετούνε οι ξένοι.
Έχουμε μίσος για ό,τι φιλοπρόοδο.
Έχουμε την ιδέα πως είμαστ’ έξυπνοι.
Έχουμε πόλεις βρώμικες.
Έχουμε κάλπικα σταθμά.
Έχουμε την τελευταία σειρά σε όλα τα καλά.
Έχουμε πρωτιά σε κάθε κακό.
Έχουμε για πρωθυπουργό έναν εκμεταλλευτή.
Είμαστε ένας λαός ηλίθιος που υπηρετεί αδιαμαρτύρητα τους βασανιστές του.
Είμαστε αγενείς και φθονεροί.
Θεωρούμε την ανευθυνότητα προτέρημα.
Έχουμε διεφθαρμένους υπαλλήλους.
Έχουμε την απαίτηση να μας δώσουν οι άγγλοι κάτι ξένα αγάλματα.
Έχουμε το θράσος να καυχιόμαστε για την παλιανθρωπιά μας.
Έχουμε την ιδέα πως η Μακεδονία μας ανήκει.
Έχουμε την ιδέα πως οι λήσταρχοι του εικοσιένα ήσαν ήρωες.
Έχουμε την ιδέα πως τώρα δεν έχουμε δικτατορία.
Έχουμε τον φόβο σε όσον χώρο της ψυχής μας δεν κατέχει η βλακεία.
Έχουμε τη δουλεία στο αίμα μας.
Έχουμε δικτατορίσκους γραφειοκράτες για υπάλληλους δημοσίου και δήμων και Οργανισμών..
Έχουμε ευαισθησίες για θέματα φτηνά.
Έχουμε τη συνήθεια να χλευάζουμε τους ευεργέτες μας.
Έχουμε κάνει την ανεπάρκεια συστατικό της καθημερινότητάς μας.

Είμαστε ένα κράτος για πέταμα.






ΤΕΛΕΙΩΣΕ Η ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Πάει και η προεκλόγική περίοδος. Μας χάρισε μερικές ευχαριστήσεις.
Πρώτα την ελπίδα ότι ο Τσίπρας θα έφτιαχνε κράτος. Λίγο κράτησε όμως. Τα χάλασε όλα λίγες μέρες πριν από τις εκλογές.
Είχαμε όμως άλλα καλά.
Την Κανέλλη να τις τρώει από τον Κασιδιάρη. Που πλην της ευχαρίστησης της στιγμής, αφήνει και την πιθανότητα να σταματήσουν οι καρακάξες κυρίες να ωρύονται από τιβί-μαζί και η Δούρου. Η Χρυσή Αυγή μόνο αν αυτό καταφέρει, θα έχει κανει την αρχή για μια αξιόπρεπη τηλεόραση όσον αφορά στα πολιτικά.
Είδαμε τους τηλεπαρουσιαστές να παίρνουν το μέρος των Συριζαίων πια και τους πασόκους (Λοβέρδο και Χρυσοχοϊδη κυρίως) να διαμαρτύρονται στους τηλεπαρουσιαστές γιατί τους αγνοούν! Μέλι φάγαμε. Δηλαδή αυτοί οι ίδιοι μας το έδωσαν με τις διαμαρτυρίες τους. Αν κάθονταν αδιαμαρτύρητα εκεί που τους αξίζει, δηλαδή αν δέχονταν αξιοπρεπώς την κατάντια τους, κανείς δεν θα γελούσε μαζί τους. Όμως…
Είδαμε ένα αριστερό κόμμα να φτάνει στα πρόθυρα της εξουσίας. Πότε θα το ξαναδούμε;
Είδαμε τη Νέα Δημοκρατία να γίνεται όλο και περισσοτερο αυτό που είναι, παίρνοντας στις τάξεις της φασίστες πιο μεγάλους από όσους είχε μέχρι τώρα. Μπαίνουν μερικά πράγματα στη θέση τους.
Είδαμε την Παπαρήγα φοβισμένη για το ποσοστό που θα
πάρει στις εκλογές.
Θαυμάσαμε τη Χρυσή Αυγή να λέει αλήθειες που μέχρι τώρα δεν τις είχαμε ακούσει από κανένα κόμμα. Αλήθειες για το περιστατικό κανέλλη-Κασιδιάρη, αλήθειες για τον πρωθυπουργό και για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλήθειες για τη Βουλή («μπουρδέλο»), για τους βουλευτές. Και υποσχέσεις ότι και μέσα στη Βουλή τα ίδια θα κάνουν και θα λένε. Λέγοντας όλα αυτά και ακούγοντάς τους πάψαμε να έχουμε το κόμπλεξ πως είμαστε ο μόνοι που σκεφτόμαστε έτσι για Βουλή, βουλευτές, πρωθυπουργούς, πρόεδρο δημοκρατίας κλπ. Ας είναι καλά.
Είδαμε για μια φορά την Ευρώπη και το Διεθνές Κεφάλαιο να μην έχουν στο τσεπάκι τους τα αποτελέσματα των εκλογών μας. Μαγάλη ευχαρίστηση και μια τιμητική πρωτιά μας.
Είδαμε τον Τσοχατζόπουλο στη φυλακή!
Ξεβρωμίσαμε από τα πασοκικά καθάρματα που μας πίνανε το αίμα (π. χ. Ρέπα!), από φασίστες (σαν τους προέδρους της Βουλής Πετσάλνικο και Κακλαμάνη), από τον ηλίθιο ΓΑΠ, που αποτελείωσε το κόμμα του.
Είδαμε τον «μακελλάρη» Λοβέρδο να μην τον υπολογίζει κανείς πια.
Για όλες αυτές τις ευχαριστήσεις που μας έδωσε, καλή ήτανε η προεκλογική περίοδος που σήμερα τελειώνει.


ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ ΣΥΡΙΖΑ
Για τη Δεξιά και το βασιλιά, οι κουμουνιστές κάποτε ήταν μιάσματα.
Το καταλαβαίνω-Δεξιά είναι αυτή.
Για το ΠΑΣΟΚ οι χουντικοί ήσαν μιάσματα.
Το καταλαβαίνω-ΠΑΣΟΚ είναι αυτό.
Ότι κάποτε όμως θα έβλεπα να είναι μιάσματα για ένα κουμουνιστικό κόμμα-τον ΣΎΡΙΖΑ- τετρακόσες τόσες χιλιάδες ελλήνων –οι χρυσαυγίτες στην προκείμενη περίπτωση-, δεν το περίμενα.
Άρα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κουμουνιστικό κόμμα
Αυτή είναι η αιτία που δεν θα ψηφίσω ΣΎΡΙΖΑ.
Και είχα ελπίσει προς στιγμήν…
ΕΛΛΑΣ-ΓΑΛΛΙΑ-ΣΥΜ-ΜΑ-ΧΙΑ!..
«Πράσινο φως στους γάμους ομοφυλόφιλων στη Γαλλία.»
(οι εφημερίδες)

Οι ομοφυλόφιλοι παντρεύονται
κι υιοθετούν παιδιά.
Το άκουσα και σκέφτηκα
με αγαθή καρδιά:

Γιατί να μην ενώνονται
με τα δεσμά του γάμου
κι όσοι άντρες καψουρεύονται
με άντρες κι εδώ χάμου;

Πονά η ψυχή μου βλέποντας
τους τρεις μας τροϊκάνους
με λίγωμα καθένας τους
να βλέπει τους δυο άλλους:

Το Φώτη ο Βαγγέλης μας
ο Φώτης τον Αντώνη
και ο Αντώνης και τους δυο,
με βλέμμα που πυρώνει.

Κι όλο χαμόγελα θερμά
και όλο χειραψίες
και όλο ακατόρθωτες
πριν λίγο συμφωνίες…

Η ευτυχία λες χτύπησε
τους τρεις, όχι με βέλος
μα η ίδια έπεσε πάνω τους
με φόρα δίχως τέλος.

Ας τους παντρέψουμε λοιπόν
μη κι ο λαός γλιτώσει
απ’ όσα ως τώρα βάσανα
τον έχουν πελαγώσει.

Γιατί ετότε το λαό
θα τον αφήνουν ήσυχο
μετάξυ τους μερεύοντας
το… πάθος τους το ανήσυχο!








Χιλιάδες χρόνια τώρα
και ακόμα
με γράμματα συνεννοούμαστε
και με κρασί μεθάμε…









ΦΩΣ ΣΤΟ ΤΟΎΝΕΛ
                 ή
  Η ΑΠΟΚΟΛΛΗΣΗ

«Ο πρωθυπουργός βλέπει φως στο τούνελ»
(οι εφημερίδες)

Θεοδοσιάδη είσαι σκιτζής.
Σε σένανε το λέω
«σπουδαίε» οφθαλμίατρε-
τίνος; ποιος ξέρει ελέω…

Εσύ δεν έχεις κλινική
μα έχεις επιχείρηση-
ψέματα λες πως πέτυχε
του Σαμαρά η εγχείρηση.

Αν όντως τόνε γιάτρεψες
εξήγησέ μας πώς
εκ των ελλήνων μόνο αυτός
βλέπει στο τούνελ φως;

Επειδή ξέρουμε καλά:
αν γίνει θεραπεία,
πια παύει η αποκόλληση
να δίνει φωτοψία…



ΜΗΤΡΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΟΣ
(η ελλαδα βγαινει στις αγορες και δανειζεται)

Ο Μήτρος τις χερούκλες του κινώντας πάνω κάτω
και φτάνοντας οι φτέρνες του στους δυνατούς του ώμους,
κάνοντας μια δρασκελιά πλατείες, δρομάκια, δρόμους
στο σπίτι φτάνει που ήρεμο φιλοξενεί το Γιάννο.
«Γιάννοο!», φωνάζει δυνατά. «Γιάννοοο!», ξαναφωνάζει.
Κι όταν απ’ το παράθυρο μύτη ο Γιάννος σκάζει:
«Φίλε μου Γιάννο να χαρείς  άνοιξε να σε δω
κι αυτό που θέλω να σου πω δε λέγεται από δω.»
«Τι θες ρε Μήτρο να μου πεις που από κει δε λέγεται;»
«Γιάννο μου, ο πρώτος φίλος σου μπρος σου κοιτάς να καίγεται
και δεν…»
                       «Στάσου ρε Μήτρακα που καίγεσαι μου λες-
Αυτό το ’χω από σένανε ακουστά φορές πολλές:
όλο μου φτάνεις τρέχοντας και με σπουδή μεγάλη
μα δίχως να ’χεις τίποτα σπουδαίο στο κεφάλι
και καταλήγεις να μου λες κάτι πολύ κοινό,
κάτι που και για σήμερα το βλέπω πιθανό.»

-Γιάννο μου δε θα σου ειπώ αλλά θα σου ζητήσω
και σπίτι μου χωρίς αυτό, στο λέω, δε θα γυρίσω.


-Μπα μπα μπα μπα! Μωρ’ τι μου λες; Και σίγουρος πώς τόσο
είσαι πως ό,τι μου ζητάς εγώ θα σου το δώσω;


-Γιάννο μου έλα κι άνοιξε κι άσε τα λόγια τώρα.
Έλα γιατί έχω κουραστεί τρέχοντας τόσην ώρα.
Άνοιξε να καθίσουμε σαν άνθρωποι κι εμείς.
Έλα. Θα φύγω γρήγορα. Στο λέω λόγω τιμής.

-Αλήθεια αυτό με συγκινεί. Το πως θα φύγεις γρήγορα
είναι από τα λόγια σου που ακούγονται παρήγορα.
Λοιπόν ανοίγω. Έλα. Μπες.
και πες μου φίλε μου ότι θες.

Κι αφού καθίσανε κι οι δυο, ο Μήτρος ξαναμμένος
κι Γιάννος διερωτώμενος και λίγο απορημένος,
ο πρώτος, τέλεια αδιάφορος για ευγένειες και προσχήματα,
λέει στο Γιάννο ορθά κοφτά: «Γιάννο μου θέλω χρήματα!»

-Αυτό ήταν; δε μου το ’λεγες αυτό όταν ήσουν κάτω
να ’λεγα ένα όχι εγώ να πάμε παρακάτω;

-Μη μου αρνείσαι Γιάννο μου, γιατί αποφασισμένος
είμαι, σα φύγω από δω να φύγω ματσωμένος.
Και δε ζητάω μ’ αγύριστα λεφτά να με βοηθήσεις
αλλά ζητάω Γιάννο μου-μ’ ακούς;-ΝΑ ΜΕ ΔΑΝΕΙΣΕΙΣ!

-Σ’ ακούω. Δεν κουφάθηκα. Γι αυτό μη μου φωνάζεις-
με τις φωνές που μου ’βαλες νομίζεις πω με σκιάζεις;
Λοιπόν κι ας έχω χρήματα μα δε θα σε δανείσω.

-Γιαννάκο μου το λόγο σου αυτόν πάρτονε πίσω.

Για μια φορά ο φίλος σου τόση ανάγκη έχει
που για να σ’ έβρει πριν να βγεις δεν περπατεί μα τρέχει.
Δώσε μου Γιάννο δανεικά να ’χω κι εγώ ένα πρόσωπο
και να μπορώ την κοινωνία να βλέπω καταπρόσωπο.
Να με θαυμάζουν οι γνωστοί, οι εχθροί να μου ’χουν ζήλεια
και να ’μαι καλοπρόφερτος σε ολωνών τα χείλια.
Να τριγυρνώ περήφανα στης πόλης μας τους δρόμους
κι από διατάξεις άπιαστος να είμαι κι από νόμους.-
Στην αγορά σαν περπατώ να μ’ υπολήπτονται όλοι
γιατί κρατώ με δανεικά γεμάτο πορτοφόλι,
και οι δουλειές μου από δω να γίνονται και πέρα
σα ρέντα να ’χω μαγική την κάθε μια ημέρα.
Δώσε μου Γιάννο χρήματα αν ευτυχή με θέλεις-
Γιαννάκο μου μη αδάνειστον στο σπίτι μου με στέλνεις.

-Λεφτά δε θες αγύριστα. Κι εξάλλου ξέρω πως
κάποιον παρά ότι κρατάς μακριά ’πο ήλιου φως.
Να μου ζητάς λοιπόν λεφτά, κάπου δεν μου κολλάει.
Κάποιος που έχει ήδη λεφτά πώς δανεικά ζητάει;
Και πώς -αυτό εξήγησε-αγύριστα δεν δέχεσαι;
Τόσες φορές σου έδωσα. Και τώρα ξάφνου ντρέπεσαι;

-Γιάννο μου, αδιάβαστον θαρρώ, όπως σπανίως, σε πιάνω.
Δεν άκουσες τι έγινε με την Ελλάδα Γιάννο
που βγήκε χτες στις αγορές και χρήματα δανείστηκε;

-Ε και λοιπόν;

-                        Τι «ε και λοιπόν»; Σου είπα δεν της χαρίστηκε
όποιο της δόθηκε ποσό, μα το ’χει δανειστεί.

-Ναι. Η πληροφορία σου αλήθεια είναι σωστή.
Λοιπόν;

             -«Λοιπόν!..»  Ε! Ύστερα δεν είδες μωρέ Γιάννο
πόσο απότομα η Ελλάς κι εύκολα πήγε πάνω;
Δεν είδες πόσο έλαμπε η μαγκιά του Αντωνάκη
σαν που φοράει μονόπαντα σακάκι κουτσαβάκι;
Δεν είδες που εγέλασε, με γέλιο έστω πλαστό
η φάτσα του Ευάγγελου που μοιάζει με παστό;
Κι όλες οι ξένες αγορές εύσημα μας φορτώνουν,
τα κράτη όλα πάψανε πλέον να μας μουντζώνουν,
οι υπουργοί μας χαίρονται σα να ’χανε γιορτή
με βουλευτάδες της Νου Δου απόκοντα ασορτί…

Ρίξε ένα βλέμμα γύρω σου. Διπλά δε λάμπει ο ήλιος;
Και αν προσέξεις και ο Ζεύς εγίνηκε πιο Φίλιος.
Η δυστυχία μας εχτές είδες πόσο ήταν χάλια;
Λέγανε άλλο τίποτε χτες βράδυ τα κανάλια;
Ως κι οι αχρείοι που βάλανε τη μπόμπα στη Σταδίου
δήλωσαν πως θα ντρέπονται μεγάλως και δια βίου.
Όλη η υφήλιος φίλε μου-κοίταξε- μας συγχαίρει
κι όλοι το βρώμιο μας ζητούν να πάρουνε το χέρι
και πάνω κάτω για πολλές φορές να το κουνήσουν
μέχρι και κείνωνε κι εμας τα χέρια κοκκινίσοουν.
Γιατί η Χίλαρι έκανε μια βόλτα όλο χάρη
ένα παπούτσι για να μη στο μάτι της την πάρει;
Κι ακούω πως σαν θαυμασμού ένδειξη από τον Πούτιν
στο θάμα αυτό που έκανε η Ελλάδα η μικρή
ήταν να πάρει -φεύγουνε την ώρα ακόμα ετούτη-
απ’ την Κριμαία τους άντρες του. Για σε είδηση πικρή.
Μα σκέψου-δείχνει πόσο αυτό που έκανε η Ελλάδα
σε όλους δημιούργησε χαρούμενη ζαλάδα.
Τώρα κατάλαβες λοιπόν τα δανεικά τι αξίζουν;
Πόσο οι δανειζόμενοι μα κι όσοι τους δανείζουν
κάνουν καλό και σε αυτούς μα και στην Πλάση όλη;
Λοιπόν θ’ ανοίξεις Γιάννο μου για με το πορτοφόλι-
την κίνηση τη μαγική να κάνεις που θα δώσει
στο φίλο σου τον θαυμασμό των γύρω του να νοιώσει;

-Μήτρο, σε πόρτα χτύπησες λάθος καλέ μου φίλε.
Την πόρτα χτύπα του Θεού-ήτοι σε κείνον στείλε
μια προσευχή και ζήτα του όχι ότι η Ελλάδα,-
λεφτά τουτέστιν δανεικά-μα λίγη εξυπνάδα…

ΔΕΚΑΤΟ ΕΝΑΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
        ΤΟΥ ΚΟΥ ΚΟΥ Ε

Σκοτώνεται η Παπαρήγα
για να μας πείσει ντε και ντε
πολλά καλά μες στη ζωή μας
πως έφερε το Κου Κου Ε.

Επιτυχίες μεγάλες λέει
το κόμμα της πως έχει κάνει
αφότου έπαψε του Εμφύλιου
μολύβι να ξερνάει η κάνη.

Όμως μεγάλο είναι ψέμα
ό,τι παρόμοιο και να πει:
στου Κου Κου Ε πάνω το πτώμα
να κλαίει θα ’πρεπε, γιατί,

τ’ άθλιο της Βάρκιζας καμίνι
του Κου Κου Ε έχει τάφος γίνει.
Και κουκουές με δίχως όπλο
στης Δεξιάς κι αυτός το κόλπο.

Το ξεροκόμματο στη φτώχια
το ’δωσε ο καπιταλισμός,
γιατί πια δεν καταπινόταν
σκέτος ο μέλανας ζωμός.
                   -----

ΕΛΛΗΝΕΣ
Από φωνή άλλο τίποτα: Φωνακλάδες.
Και λεν και λεν και λεν. Ώσπου νυστάζουν.
Και πάνε και κοιμούνται. Άπρακτοι. 
Γιατί δεν ξέρουν άλλο από λόγια.

Όταν ξυπνήσουν, βλέπουνε τριγύρω
υπουργούς που τους εξοντώνουνε,
κλέφτες κυβερνήτες που ό,τι έχουνε τους παίρνουν
και υπαλλήλους που τους λοιδωρούν.

Και πάλι λένε…λένε... και ξανακοιμούνται.
Ξυπνάν, τα χέρια τους δεμένα βλέπουν,
στη φυλακή βαλμένοι μέσα να 'ναι,

και να τους τρων ποντίκια το κορμί.
Το λαιμό τους καθαρίζουν μ' εν' αυγό
και πάλι λεν …και λεν… και μόνο λεν.










ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ: ΤΩΡΑ! ΕΔΩ!
Βενιζέλος στη Ζωή Κωνσταντοπούλου:
      «Είστε ένας θηλυκός Ιαβέρης!»

Η Ελλάδα η Τιτίκα,
η Φαντίνα η Διαφθορά
και η Τρόικα Θερναδιέρος.

Μιχαλάκης ο λαός μας,
Γιρλομάντ ο Σαμαράς
κι Επονίνα η κοινωνία.

Μα ως εδώ η ομοιότης
γιατί στους δικούς μου «Αθλίους»
λείπουν άλλα, άλλα διαφέρουν.

Και σ’ αυτούς μου τους «Αθλίους»
ο πολύς ο Βενιζέλος
ειν' ο αντι-Γιάννης Αγιάννης.

Που δεν κλέβει για να ζήσει
αδερφές και ανεψιές του,
μ’ από παραδοπιστία.

Την Τιτίκα που διαφθείρει,
που λατρεύει τη Φαντίνα
και σκοτώνει τον Ιαβέρη.

Και γι αυτόνε τον Αγιάννη
Μυριήλ και Θερσανέμης
είναι ο Μαρκογιαννάκης.

Από τη μετάπλασή μας
λείπει ο Ενζολοράς
και ο ζηλωτής του- ο Μάριος.
Και ποτέ δε θα βρεθούνε
στην πατρίδα όπου ζούμε.
Όπως θα ’ναι κι ο Γαβριάς
όνειρο άπιαστο για μας...



ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ
ή
ΣΜΥΡΝΗ

-Δεντρί με κούρβουλο κάθε κλωνί σου,
Γλυκέ, Μαυρόντυτε, Πικρέ Πατέρα
ακόμα ποιο ακριβό θρηνείς παιδί σου;
-Τη Σμύρνη-την τρανή μου θυγατέρα!

-Φτάνει Πατέρα. Σκούπισε το δάκρυ.
Θεός τα παίρνει όλα και τα δίνει.
Κι αν ίσως έχασες της γης μιαν άκρη
μα της ζωής δε στέρεψεν η κρήνη.

-Δεν ήταν γης μα ολάργυρο φεγγάρι.
Χρυσάμαξα που αγγέλοι τηνε σύραν.
Κι ήταν διαμάντι και μαργαριτάρι.
Και δεν την πηρ' ο Θεός-Τουρκοί την πήραν!



ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ
Παχιά γουρούνια μας ρουφούν το λιγοστό μας αίμα.
Τον κόπο μας καρπώνονται, το μόχθο μας τρυγάνε
και τεχνικά ταιριάζοντας το δόλο και το ψέμα
νόμους εφτιάξαν και μ'  αυτούς σα ζα μας κυβερνάνε.

Τη γυριστή ουρίτσα τους και το παχύ πετσί τους
κατ'  από ρούχα όμορφα κρύβουν σαν των ανθρώπων
στολίδια και αρώματα γεμίζουν το κορμί τους
κι όρθιοι να στέκουν έχουν βρει από καιρό ένα τρόπον.

Και είναι δύσκολο πολύ για κάποιον που δεν ξέρει
να ξεχωρίσει τα χοντρά γουρούνια απ'  τους ανθρώπους
γιατί εκτός απ'  το λαιμό, το πόδι και το χέρι
και τους ανθρώπινους καλά μιμούνται αυτά τους τρόπους.

Όσοι γνωρίζουν μοναχά για ένα πράγμα ψάχουν:
προσεκτικά τα βλέπουνε στα μάτια μέσα κι ίσια-
οι άνθρωποι ανθρώπινα, μα τα γουρούνια θα  ’χουν
αιώνες κι αν περάσουνε τα μάτια γουρουνίσια.


ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Ο ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ
                                        ή
Ο «Ε ΟΧΙ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ Ο ΤΣΑΒΕΣ!..»

Ύμνους ακούς από πολλούς εσχάτως
για του εκπροσώπου της ΔΗΜΑΡ το πάθος,
για ευθυκρισία και ευελιξία
και για την το «παιδί» που έχει «αξία».

Αξία όλοι έχουν οι φασίστες
που είναι στις τέτοιες ρήσεις σπεσιαλίστες
και με την άνοια που έχουνε δεσμό
Τόσο γερόν σαν ψώρα με κνησμό.











ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΣΧΡΗ ΚΑΙ ΙΔΙΟΤΕΛΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ
Τρίτη, 11 Ιουνίου 2013, 00:28


Περίμενε λιγάκι ακόμα Τσίπρα.
Να! Τώρα ξύπνησε η καλή Νεράϊδα.
Βγάζει από τα μάτια της την τσίμπλα …
πλένει το πρόσωπο με σαπουνάδα…

Να! Τώρα το ραβδάκι της γιαλίζει…
Τ’ ολόλευκο το πέπλο της φοράει…
και να την ! Η θωριά της πώς ζαλίζει!
Κι ολόχρυσες ελπίδες πώς σκορπάει!..

Να Τσίπρα η ώρα που εκαρτερούσες!
Να η νεράϊδα! Ζήτα της ν’ αγγίσει
το λαό από κορφή μέχρι πατούσες
κι ανάποδα το νου του να γυρίσει:

να τόνε κάνει ώστε να μη γυρεύει
τη διαφθορά και την αξιοκρατία
και σα θεό του πλέον να λατρεύει
την έντιμη κι αδιάφθορη εξουσία.

Και τότε συ, αφού έτσι θα μαγέψει
τον έλληνα λαό, έρχεσαι λαύρος
και τόνε κυβερνάς με δίχως σκέψη
καθώς τη γη του Λόρκα ο γερο-σαύρος…

ΕΛΛΑΔΑ!!!...

Λοιπόν καινούργια μiα στο λαό ελπίδα
για να ξεδώσει από τα τόσα τα δεινά -
που φτάνουν ως ο δόλιος να πεινά-
κάτι πολύ δίνει κοινό: μια εφημερίδα!

Πάρτε την και καλά αφού την κλείστε
ώστε επιμήκης και παχιά να γίνει
με όπλο πια επιθετικό εκείνη
τους άθλιους μας πολιτικούς χτυπήστε.

Κι όχι στα χέρια ή στα πόδια ίσως
που αστείο μπορεί κανένας να το πάρει
αλλά στα μούτρα με ορμή και μίσος
καθώς η Λιάνα μας τον Κασιδιάρη.

Και αν πολιτικός κανείς θελήσει-
το χτύπημα να σας ανταποδώσει-
καθώς στη Λιάνα είχε αυτόςτολμήσει,
πικρά ο βρωμερός θα το πληρώσει.

Γιατί όπως έγινε με την Κανέλλη,
των ΜΜΕ και της Βουλής η κλίκα
σ’ αυτόν θα ρίχνει όλο φαρμάκι βέλη
και με μελιού εσάς θα ραίνει γλύκα.

Κι ας ξέρει πια ο καθείς πως από τώρα
καθείς μπορεί τον άλλο να χτυπάει
κι ύστερα και τα ρέστα να ζητάει.
Ω! Mores! Και ω! Tempora! Ω! Χώρα!...


 «ΤΑ ΟΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΕΡΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ»
ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ

Η Τράπεζα από δω κι εξής θα λέγετ’ εκκλησία.
και θα ’ναι  Αγία Τράπεζα το Θησαυροφυλάκιο.
Οι παραδόπιστοι γραμμή θα μπαίνουν στον Παράδεισο,
στην Κόλαση οι φτωχοί, γιατί, το Θεό τους δε θα έχουνε.
Παπάδες θαν’ οι υπάλληλοι οι τραπεζιτικοί
ενώ θα είναι ο διευθυντής ο Αρχιεπίσκοπός τους.
«Χρήμα ημών...» το οικείο μας «Πάτερ ημών…» θα λέμε,
το «παραχρήμα» ασέβεια δε κατάπτυστος θα γίνει.
Το Δισκοπότηρο-εύκολο-θα γίνει Χρυσοπότηρο
Και στο εξής πλωτός ναός θα λέγεται το κότερο.
«Γ… τον πλούτο σου» θ’ ακούς από βλασφήμων χείλη,
«Κρυφό σχολειό» οι γιατροί θα λέν τώρα το φακελάκι,
θα είναι οι Ιεραποστολές Χρηματαποστολές,
Κι ως ο Θεός τον Υιό γέννησε, και το Χρήμα
Χρήμα σαν πρώτα θα γεννά: εδώ αλλαγή δεν έχει.
Λεφτούγεννα στο Μπάκιγχαμ θα έχουμε ετησίως
μιας και παλάτι μόνο αυτό μας έχει μείνει αισίως,
η Εβδομάδα των Παθών θα ’ν’ Εβδομάς Πτωχεύσεων
κι η Ανάσταση Ανάκαμψη των απαισίων υφέσεων.
Κι αν έτσι αυτά να γίνουνε αν δεν μου γίνει η χάρη,
δέχομαι τότε φίλοι μου, η φτώχεια να με πάρει…


ΜΗΤΡΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΟΣ
(Όπου ο Μήτρος αγαπά πολύ τους τρομοκράτες
και για να τον ξεφορτωθεί ο Γιάννος βάζει πλάτες.)

Ο Μήτρος έρποντας σχεδόν-μέχρι τη γη να γέρνει-
κοιτάζοντας καχύποπτα δεξά κι αριστερά του
και βήμα σέρνοντας αργό τα χοντροπόδαρά του
τέλος στου Γιάννου το τσαρδί να φτάσει καταφέρνει.
Κοιτάζει εναγύρω του και σιγανά φωνάζει:
«Γιάννο μου άνοιξε! Μ’ ακούς; Γιάννο μου άνοιξέ μου!
Εγώ είμαι Γιάννο μου, άνοιξε! Ο Μήτρος αδερφέ μου!»
λέει και κατάμαυρα γυαλιά στα μάτια του ταιριάζει.
Και τρέμοντας ο Μήτρακας, η πόρτα ανοίγει διάπλατα
κι ο Γιάννος μισοξύπνητος μες απ’ αυτήν προβαίνει.
«Τι θες ρε Μήτρο πρωί πρωί με τα μαλλιά σου ανάκατα
και άνιφτος και τρέμοντας; Τι έχεις; Τι συμβαίνει;»
Αλλά ο Μήτρος, ως να πει τα λόγια αυτά ο Γιάννος
ορμάει στο σπίτι βιαστικός σαν άραβας χαγάνος
«Άσε τα λόγια Γιάννο μου, την πόρτα σφιχτοκλείσε
και πες μου, μήπως Γιάννο μου τους τελευταίους μήνες
θυμάσαι αν κάποιος μάστορας στο σπίτι εσύ όταν είσαι
μπήκε να φτιάξει κάτι τι; Κι εσύ τις ώρες κείνες
που εκείνος εργαζότανε, ήσουν κοντά του πάντα;
Και φρόντιζες και κοίταζες τι έχει μες στην τσάντα;
Με λίγα λόγια ξέρεις αν κάποιος σου έχει βάλει
καμία κάμερα κρυφή ή ίσως κοριό κανένα;
Κι απ’ τη δουλειά όταν με βαρύ εγύριζες κεφάλι
έβλεπες όλα αν ήτανε ως τα ’χες αφημένα;
Έψαχνες πόρτες και κομούς, κρεβάτια και συρτάρια,
δοχεία, πίνακες, χαλιά, ντουλάπια και κελάρια;
Κι αν σου ’δωσαν απ’ τη δουλειά ποτέ κανα δωράκι
πρόσεξες μήπως σου ’βαλαν μέσα κανα τσιπάκι
και όσα λες τ’ ακούν κι αυτοί  σα να ’ταν μέσα εδώ;
ολ’ αυτά τα ’χεις προσέξει-
δηλαδή τα ’χεις ελέγξει;
Μάλλον όχι. Ε λοιπόν άσε μένα να τα δω…»
Κι ο Μήτρος εσηκώθηκε τον έλεγχο ν’ αρχίσει
μα δεν επρόλαβε ούτε καν ο έρμος να ξεκινήσει.
Γιατί ο Γιάννος έπιασε τα δύο του χέρια δυνατά
και πάλι τον εκάθισε πάνω στο κάθισμά του.
Κι ύστερα ως ήτανε ορθός εστάθηκε μπροστά του
με το Μητρούση έκπληκτος κι ωχρός πολύ να τον κοιτά,
κι αυτός μετά ο διάλογος έγινε μεταξύ τους
που εγώ τον καταγράφω εδώ σα να ’μουνα μαζί τους.
-Ρε Μήτρο αποζουρλάθηκες; Τι κάθεσαι και λες;
Τι ερωτήσεις ειν’ αυτές που κάνεις παλαβές;
Γι αυτό με ξύπνησες μωρέ απ’ τ’ άγρια χαράματα;
Για να μου πεις αυτά που λες τα λωλαμένα πράματα;
Τι κάμερες μου λες κρυφές; Τι σου ’ρθε ξαφνικά;
Κι όχι ότι φερόσουνα πιο πριν κανονικά
μα τώρα το παράκανες. Και θέλω παρευθύς
με λόγια δυο-αν το μπορείς- να μου εξηγηθείς.
Γιατί αλλιώς απ’ το μαλλί το αχτένιστο σε πιάνω
και  μια και δυο σε σαβουρντώ στην άσφαλτο επάνω.
Γιατί δεν είμαι αδέρφι σου όπως λες-και ευτυχώς
αλλιώς θα εκινδύνευα να ’μαι κι εγώ χαζός.
Και να ’ταν μόνον όσα λες… είναι και όσα κάνεις.
Πόσες σου έχω πει φορές ρε Μήτρο χαζοβιόλη
να μη τον ύπνο μου χαλάς πρωί πρωί σα φτάνεις;
Τη λίγη αυτή ξεκούραση έχω κι εγώ όλη κι όλη.
Και συ λες και κουφάθηκες το κάνεις ολοένα
λες κι είσαι ίσως συγγενής που ήρθε από τα ξένα
και όποια ώρα θα ερθεί βέβαια το καράβι
τότε θα πάει στο σπίτι του κι αυτός-πρωί είτε βράδυ.
Αλλά εσύ ούτε συγγενής είσαι ούτε και κουφάλογο
και όμως κάνεις πάντα αυτό το πράγμα το παράλογο.
Για λέγε τώρα το λοιπόν τι εδώ σε έχει φέρει-
ποια κουταμάρα σ’ έκανε πάλι να με ξυπνήσεις
κι ένα σωρό τέτοιες χαζές να κάνεις ερωτήσεις…
λέγε γιατί επάνω σου αλλιώς σηκώνω χέρι…
ΜΗΤΡΟΣ
Όχι Γιαννάκο φίλε μου χέρι να μη σηκώσεις
γιατί τι φίλος θα ’σουνα άμα με χερακώσεις…
Γι αυτό κι αμέσως θα σου πω τι αυτό ’ναι που με σκιάζει
γιατί αν δεν κατάλαβες Γιαννάκο μου φοβάμαι…  
ΓΙΑΝΝΟΣ
Το πράγμα αυτό από μακριά και δυνατά φωνάζει.
ΜΗΤΡΟΣ
Γι αυτό Γιαννάκο μου κι εγώ, εντύθηκα και να ’μαι.
Αλλά εσύ δε μ’ άφησες Γιάννο να σου εξηγήσω.
Ο φόβος μ’ έκανε ναρθώ. Σε ποιον θα πήγαινα άλλο
εκτός από το φίλο μου τον ένα και μεγάλο;
Όπως σου έλεγα λοιπόν, κοριοί εύκολα μπαίνουν…
ΓΙΑΝΝΟΣ
Ασ’ τους κοριούς και λέγε μου τι σ’ έφερε δω πέρα!
ΜΗΤΡΟΣ
Ποιος μένει δίπλα Γιάννο μου; Και από δω ποιοι μένουν;
ΓΙΑΝΝΟΣ
Άσε ποιοι μένουν δω και κει και τράβα παραπέρα!
Λέγε τι φόβος σ’ έπιασε… Λέγε ή αν όχι δίνε του!..
ΜΗΤΡΟΣ
Φοβάμαι Γιάννο μου πολύ… ξέρεις πως ο Μαζιώτης
έγραψε μια προκήρυξη…
ΓΙΑΝΝΟΣ
Το ξέρω. Και λοιπόν;
ΜΗΤΡΟΣ
Και λέει πως, Γιάννο μου, αυτός μόνο είναι πατριώτης…
ΓΙΑΝΝΟΣ
Ναι. Η ιστορία του αυτουνού ειν’ ιστορία ετών.
ΝΗΤΡΟΣ
Ε! Γιάννο! Θέλω να σου πω: η προκήρυξη μου άρεσε…
ΓΙΑΝΝΟΣ
Γιατί εμίλησες σιγά; Πιο δυνατά-δε σ’ άκουσα…
ΝΗΤΡΟΣ
Είπα πως η προκύρυξη Γιαννάκο μου μου άρεσε.
ΓΙΑΝΝΟΣ
Ναι. Μα γιατί προς τα εδώ, δε λες, πήρες την άγουσα;
ΜΗΤΡΟΣ
Γι αυτό. Σε κάποιον για να πω σιγά και μυστικά
ότι για την προκήρυξη σκέπτομαι θετικά.
ΓΙΑΝΝΟΣ
Γι αυτό μέχρις εδώ έχεις ’ρθει; Και για τον ίδιο λόγο
μιλάς σχεδόν ψιθυριστά  που μόλις και σ’ ακούω;
ΜΗΤΡΟΣ
Και μάλιστα τα δόντια μου από τον τρόμο κρούω.
Βρίσκεις γι αυτό Γιαννάκο μου πως πρέπει να ’χω ψόγο;
ΓΙΑΝΝΟΣ
Ψόγο, μομφή κι επίκριση κι αποδοκιμασία
αφού τόση σε πράγματα απλά δίνεις αξία.
ΜΗΤΡΟΣ
Απλά; Μην είναι κι άδολα; Κι ειλικρινή; και ντόμπρα; …
Μήπως συ λες νερόφιδο αυτό που είναι κόμπρα;
Γιαννάκο μου μιλάμε εδώ για βέρους τρομοκράτες!
…Τ’ ήταν αυτό που ακούστηκε;..
ΓΙΑΝΝΟΣ
Τίποτα. Ήταν γάτες.
ΜΗΤΡΟΣ
Έτσι που λες. Και μάλιστα σκληρούς και πωρωμένους.
Έτσι τους λέει η κυβέρνηση. Και όχι μόνο εκείνη.
ΓΙΑΝΝΟΣ
Πράγματι. Όχι μόνο αυτή μα κι όλοι οι κρετίνοι.
ΜΗΤΡΟΣ
Σιγότερα Γιαννάκο μου. Αυτιά έχουν κι οι τοίχοι.
Κι αν τώρα δε θα σ’ άκουσαν είναι που θα ’χεις τύχη.
Μην το ειπείς Γιαννάλκο μου αυτό και παραέξω
Γιατί να σ’ έχουν φυλακή εγώ δε θα τ’ αντέξω.
Δε βλέπεις με τι όρεξη ψάχνουν τους τρομοκράτες
αλλά κι αυτούς που με χαρά σ’ αυτούς κάνουνε πλάτες;
Κι αν κάποιος θα σε άκουγε πως φίλους τους θεωρείς
θα πει πώς να τους κάλυπτες Γιαννάκο μου μπορείς
αν σου ζητούσαν μια γωνιά μικρή για να κρυφτούνε.
Μπορούνε αστυνομικοί αυτό ν’ αποδεχτούνε;
Κανέναν άκουσες να βγει και να υπερασπίσει
τους τρομοκράτες-δηλαδή αθώους να τους χρίσει;
Φανάρι φως δε θα ’τανε πως όποιος τέτοια λέει
στα ίδια τα θολά νερά μαζί με κείνους πλέει-
Πως τρομοκράτης και αυτός είναι καθώς εκείνοι;
Και αφυλάκιστος κανείς τέτοιος μπορεί να μείνει;
Γι αυτό κι ήρθα Γιαννάκο μου εν πάσει μυστικότητι.
Κι ομολογώ η στάση σου πως ήτανε αδόκητη.
Δεν έχω δίκιο το λοιπόν ο δόλιος να φοβάμαι
κι απ’ το μεγάλο φόβο μου ούτε και να κοιμάμαι;
Δεν έχω δίκιο να μιλώ σιγά και προσεγμένα
έστω και αν ομολογώ σε φίλο σαν εσένα
πως ο Μαζιώτης με δονεί με την προκήρυξή του
και ότι σ’ όσα εδιάβασα σ’ αυτήν είμαι μαζί του;
Δεν έχω δίκιο να ζητώ όλα να ελεγχτούνε
προτού τα δύο χείλη μου οτ’ είχανε σου πούνε;
και συ μου κακομίλησες, χαζό με αποκάλεσες
κι ούτε τίποτ’ απ’ αυτά που είπες ανακάλεσες.,,
και είπες πως θα σήκωνες χέρι να με βαρέσεις…
ΓΙΑΝΝΟΣ
Μήτρο μου ότι σου ’χω πει το ξαναλέω και τώρα.
Αλλά θα πω και πάλι πως σε τούτη δώ τη χώρα
από τους φίλους μου εσύ το πιο πολύ μ’ αρέσεις.
Μα τι να έκανα άλλο από το, ρε Μήτρο, να σε βρίσω,
σαν απ’ τον ύπνο με ξυπνάς τον πρωινό αγγελίσιο;
τάχα γιατί; για να μου πεις πως το Μαζιώτη πας.
Μα έτσι Μήτρο μου ανοιχτές πόρτες εσύ χτυπάς
μιας κι όλοι μες στη χώρα μας τον θέλουν το Μαζιώτη.
Και γέροι και μεσόκοποι κι η ορθοφρονούσα νιότη.
ΜΗΤΡΟΣ
Και δεν το λένε Γιάννο μου αυτοί όλοι σε κανένα;
ΓΙΑΝΝΟΣ
Όχι. Γιατί όλοι τους αυτοί δε μοιάζουνε με σένα.
Κι αν θέλουνε δε βρίσκουνε κάποιον να τους ακούσει
όπως εμένα πρόθυμο βρήκες εσύ Μητρούση!
ΜΗΤΡΟΣ
Όχι και τόσο πρόθυμο θα έλεγα ωστόσο…
ΓΙΑΝΝΟΣ
Γιατί δεν ήθελα πολύν αέρα να σου δώσω
και να μιλάς ως αύριο. Και πια δε θα μπορούσα
όπως το κάνω τώρα εδώ αφού σ’ ευχαριστούσα
για την προτίμηση σ’ εμέ που έδειξες να έχεις
κι όχι σε κάποιους άσχετους μη φίλους σου να τρέχεις,
να σου ζητήσω γρήγορα ότι να φύγεις πρέπει
όσο κι αν η παρέα σου Μητρούση μου με τέρπει.
ΜΗΤΡΟΣ
Αφού το λες Γιαννάκο μου με τέτοιον ένα τρόπο
θα σου αδειάσω γρήγορα τον οικιακό σου τόπο.
Φεύγω λοιπόν κι ας ήθελα λίγο να κάτσω ακόμα
κάτι που δε θα το ειπεί το λάλο μου το στόμα.
Φεύγα και σύντομα θα ρθώ
Γιαννάκο πάλι να σε δω.
ΓΙΑΝΝΟΣ
Όχι και σύντομα πολύ. Καμιά δεν είναι βία
ν’ ακούσω πάλι τέτοια μια του εδώ ερχομού σου αιτία…

(Κι ο έρμος Μήτρος έφυγε στα νύχια του πατώντας
κι ο Γιάννος σπίτι κλείστηκε σα στο κλουβί ο λιόντας.)










Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ
ΤΟ ΝΤΕΚΟΛΤΕ ΤΗΣ ΠΙΠΙΛΗ ΣΚΑΝΔΑΛΙΖΕΙ

Σεβασμιότατε Αιγιαλείας Καλαβρύτων τε
πού επήγατε αλήθεια και το βρήκατε
πως το στήθος προκαλεί της Πιπιλή
που αμφιβάλλω αυτή αν έχει και θηλή;

Εγώ θα ’λεγα μια μέρα γυμνή τέλεια
στων Ελλήνων τη Βουλή να εμφανιστεί.
Ενώ τότε όλες θα βάλουνε τα γέλια
οι γυναίκες βουλευτές μας στη στιγμή,

όλοι οι άντρες βουλευτές απ’ την αηδία
που ως μέσα στην ψυχή τους θα χυθεί,
θα το βάλουνε στα πόδια με μανία.
…Και χωρίς τους η Ελλάδα θα σωθεί.








Σύμφωνα με τη συνέντευξη που έδωσε στις 16 Απριλίου ο Αντώνης Σαμαράς, παραδέχεται πως είναι εργασιομανής και θέλει να έχει τον απόλυτο έλεγχο: «Εχω ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης. Αν δω ότι κάτι δεν έχουν κάνει οι υπουργοί μου, τους τηλεφωνώ και τους ρωτώ γιατί δεν ολοκλήρωσαν όσα έπρεπε, ακόμη και αν είναι μετά τα μεσάνυχτα…»


ΣΑΜΑΡΑΣ ΕΡΓΑΣΙΟΜΑΝΗΣ

Δος μου αναφορά Στουρνάρα.
Πήρες τη βαριά χατζάρα-
(τη γνωρίζεις απ’ την όψη)…
Επιδόματα έχεις κόψει;

Έχεις το ΕΚΑΣ λιανίσει;
Μαγαζιά πόσα έχεις κλείσει;
Φως, νερό, στα ύψη επήγαν;
Πόσοι νέοι χτες εφύγαν;

Τι;.. «ειν’ η ώρα δυο παρά...»
και κοιμόσουν;.. Φουκαρά!
Τι; «Μετά τη δωδεκάτη
βγαίνει μόνο η Εκάτη;»

Στη δουλειά-άκου!-θα ρέψεις
για να σώσουμε τη χώρα-
θέλω τρεις επιχειρήσεις
να πτωχεύουνε την ώρα!

Μείωσες όλες τις συντάξεις;
Κάτσε να τις ξαναψάξεις.
Κι αν σου ξέφυγε καμιά
δούλεψε ως πρωί εννιά!

Μητσοτάκη βρήκες λύσεις; 
Αβγαταίνουν οι απολύσεις;
…Θέλω να σιγουρευτείς
κι ενημέρωσέ με ευθύς!

Άδωνι, νοσοκομείων
τα ταμεία ποιών είναι μείον;
Μόνο τόσων; Θέλω κι άλλων!
Και κυρίως των μεγάλων!

Και αν μες σε χειρουργείο
γάζα δω, σε απολύω!
Κι αν δωρεάν δώσεις Υγεία
θα πουλάς ξανά βιβλία…

Γιατί σ’ έκανα υπουργό;
Νεκρούς θέλω κι όχι αρρώστους
(Ω! Θεέ μου, μυαλό δος τους
Όλα θα τα κάνω εγώ;)

Κι Αβραμόπουλε θέλω ήττες
και Γκιουλέκα θέλω τούβλα
και οι δυο αλλιώς, αλήτες,
γίνεστε ψητοί στη σούβλα!

Βρούτση θέλω ανεργία.
Ακριβές τιμές Τσαυτάρη.
Και δουλειά μέχρι πρωία
γιατί ο διάολος θα σας πάρει…

(Τι πολλή δουλειά μου πέφτει
για να σώσω την Ελλάδα!
μόνο μέσα στον καθρέφτη
τέτοιο ζήλο εγώ ξανάδα…)













ΣΤΟΝ ΕΝΙΚΟ…

Κάθε Δευτέρα ο Χατζηνικολάου συμμαζεύει
αισχρούς πολιτικούς
και πολίτες που καθένας τους ζητά να εκτονωθεί
εμπρός από φακούς.

Κι οι πολιτικοί παρλάρουν και χωρίς ντροπή σταλιά
καταλήγουν: «Πρέπει…»
Και ξεδίνουν οι πολίτες όπου τάχα μ’ αιχμηρά
ρητορεύουν έπη.

Και των Μέσων ο «πολύς»,. «μέγας» Χατζηνικολάου
μ’ αυστηρό ένα ύφος
μια γκροτέσκο κωμωδία «συντονίζει» γελοιωδώς
με ουσία τζίφος!

Κι όλοι αυτοί ενώ θεωρούν πως προσφέρουνε στον τόπο
μα μονάχα απομυζούν
όση ουσία στη χώρα αυτή τη χαζή έχει απομείνει
και καλά κι ωραία ζουν.

Κι όσοι θα ’πρεπε να παν κι όλα εκεί να τα διαλύσουν
σαν του αγώνα τους αρχή,
το «Στον ενικό» θαυμάζουν, λιώνοντας στον καναπέ
ως και το βρακί.

ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΡΑΧΗΛ ΜΑΚΡΗ

Κυρία Μακρή αδίκως μην τα βάζετε
με τους δημοσιογράφους-
έτσι γεννήθηκαν κι όπως γεννήθηκαν
έτσι θα παν στους τάφους.
Δεν τους εδιάλεξε αυτούς-όχι!- κανείς.
Γι αυτό ήταν προορισμένοι.
Φίδια έτοιμοι γεννήθηκαν φαρμακερά
και μίσος φορτωμένοι.

Κι υποταγμένοι. Πού; Σε όποιον υπουργό
ειν’ επάνω και διατάζει.
Χαμαιλέοντες, που μ’ όποιο χρώμα μόδας
καθείς ευθύς ταιριάζει.
Και σήμερα που ο φασισμός περίσσεψε
περίσσεψαν και κείνοι
κι όλο περσότερο και φανερώνουνε
τα μέσα τους τα κτήνη.

Σκέψη να κάνει μόνον ένας υπουργός
οι κεραίες τους την πιάνουν
και σαν ορχήστρα μια φιλοφασιστική
μίσος-χολή την κάνουν.
Και όπως αλληλοϋποστηρίζονται,
κάποια όπως σεις κυρία
όσα κι αν λόγια πει σωστά κι ανθρώπινα
αποδοχή καμία:

όσα οι δημοκράτες λένε θάβονται
στο λάκκο που ανοίγει
ο δημοσιογραφικός ο φασισμός
που όλα εκεί τα πνίγει.


ΜΗΤΡΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΟΣ
(για την επίσκεψη της Μέρκελ)

(γιαννος και μητρος τα κοινα σχολιαζουν της ελλαδος
που ενας τη θελει κορη αητου κι ο αλλος αγελαδος)

-Στις έντεκα Γιαννάκο μου η Μέρκελ θα ’ναι ’δω;
-Ναι Μήτρο μου. Και θα χαρώ πολύ όταν τη δώ.
-Κι είναι καλό που έρχεται η Μέρκελ στην Ελλάδα;
-Τόσο καλό που άλλο τέτοιο ωραίο δεν ξανάδα.
-Πρέπει κι εγώ να χαίρομαι που θα ’ρθει δηλαδή;
-Βέβαια. Αυτή Μητρούση μου κρατάει το κλειδί
για ό,τι καλό και όμορφο θα δει ετούτη η χώρα.
-Έλα βρε Γιάννο φίλε μου, μη λες αστεία τώρα.
Εσύ ως τα χτες μου έλεγες πως μ’ απλωμένο χέρι
η Μέρκελ ότι έρχεται: να πάρει, όχι να φέρει.
-Αν άκουγες Κεδίκογλου και Σαμαρά και άλλους
Σαμαρωμένους βουλευτές και υπουργούς μεγάλους
και συ τη γνώμη θ’ άλλαζες.
                                               Τι λες μωρέ Γιαννάκο;
Εσύ, η Ελλάδα, έλεγες εχτές, είναι σε λάκκο
και πως ποτέ δεν πρόκειται να έβγει από κει
και πως στον λάκκο αιώνια τον βρώμιο θα οικεί.
-Σου είπα: μεταστράφηκα, Κι αν θέλεις θα σου πω
η Μέρκελ ποιον ερχόμενη εδώ έχει σκοπό.
-Πες μου Γιαννάκο να χαρείς. Γιατί ενώ ως τα χτες
μου ’λεγες άλλα κι έλεγα ότι καλά τα λες
μα μου τ’ αλλάζεις σήμερα. Πες μου λοιπόν εν τάχει
αυτά που ο διψασμένος μου ο νους για χρόνια ψάχει-
πες μου τα αισιόδοξα σημεία της αλλαγής
που όπως κι εγώ τα καρτερεί η γη η ελληνίς…

-Άκου λοιπόν κουφότατε και άσκεφτέ μου φίλε
και την απαίσια στο καλό τη διάθεσή σου στείλε.

Η Μέρκελ έρχοντας εδώ πολλές φέρνει βαλίτσες .
Μετά λοιπόν τις σχετικές με κάποιους αγκαλίτσες
θ’ ανοίξει τις βαλίτσες της κι ό,τι έχει φέρει εκείνη
θ’ αρχίσει στον ταλαίπωρο, ως πριν, λαό να δίνει.
-Θεούλη μου! Πώς χαίρομαι! Πες τι θα δίνει Γιάννο;
-Πριν με διακόψεις ακριβώς αυτό ήθελα να κάνω
Η πρώτη η βαλίτσα της κλειδιά γεμάτη θα ’ναι
που στων κλειστών των μαγαζιών τ’ αφεντικά θα πάνε.
Έτσι καθείς το μαγαζί θ’ ανοίξει το κλειστό του
και την Αγγέλα θα υμνεί σαν τον καλό άγγελό του.
Και με μια κίνηση αρασέ που λεν οι αρσιβαρίστες,
η Μέρκελ, ό,τι και να λεν κατά της οι αριβίστες,
τα των ελλήνων χρήματα θα τα διπλασιάσει.
-Και πώς αυτό βρε Γιάννο μου; Έκοψε η Μέρκελ χρήμα;
-Να! Με καθρέφτες σ’ όλους μας που εκείνη θα μοιράσει
διπλός θα γίνει ο παράς όλων μας παραχρήμα.
-Μα ψεύτικο το χρήμα αυτό Γιάννο δε θα μετρήσει;
-Κι όλα ρε Μήτρο ψεύτικα δεν είναι μες στη Φύση;
-Δίκιο έχεις. Δεν το σκέφτηκα. Όλ’ οι φιλόσοφοί μας
μ’ αυτά γεμίζουν τη φτωχή και άδεια κεφαλή μας.
-Είδες; και ξέρε, μόνη αυτά η Μέρκελ θα τα κάνει
γιατί τη μέρα αυτή η Ελλάς θα ’ναι στις αγορές.
-Τη μέρα αυτή εδιάλεξε; Αλήθεια Γιάννο λές;
-Τόσο είν’ αυτό αληθιονό σαν που με λένε Γιάννη.   
Μα γνώση έχουν οι φύλακες. Γιατί ο πρωθυπουργός
που ως γνωστόν δε στέκεται ούτε στιγμή αργός,
τη Μέρκελ απ’ τις αγορές τηλέφωνο θα πάρει
και για τον τόπο μια τρανή θα της ζητήσει χάρη:
θα της ειπεί με όση κρατεί ο λόγος του σαφήνεια
να ενεργήσει ώστε να ’ρθουν στη χώρα τα ελγίνεια.

-Τι σχέση έχει Γιάννο μου η Μέρκελ με τα μάρμαρα;
Έθνη άλλα μας τα πήρανε τα μάρμαρά μας βάρβαρα.
Εγώ είπα θα ζήταγε τις αποζημιώσεις…
-Εκείνες τις κατοχικές;
-Ναι γεια σου! Ακριβώς αυτές!
-Ναι, όμως Μήτρο κάτι τι αυτός θα της ζητήσει
κι έτσι κανένας δεν μπορεί να τον κατηγορήσει
το μάγκικο πως έσκυψε μπρος της παράστημά του.
-Καλά λες. Κάτι απαίτησε κι αυτός στο κάτου κάτου.
-Κι αφού γεμίσει με λεφτά έλληνες κι ελληνίδες
κι αφού ανοιχτούν τα μαγαζιά και παρ’ η Ελλάδα φόρα,
η Μέρκελ φεύγει, αφήνοντας στον Σαμαρά ελπίδες
πρώτος να βγει στις εκλογές μ’ αυτά τα ωραία δώρα.
-…Γιάννο, νομίζω σήμερα ότι με κοροϊδεύεις:
Εγώ έπρεπε να έλεγα βλακείες, συ εξυπνάδες…
-Με κάτι που διορθώνεται το νου σου μην παιδεύεις.
Άλλαξε τα ονόματα κι όλα ειν’ όπως τα θες…







ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

(ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ: «Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ
ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΣΕΛΙΔΑ, ΑΡΧΙΖΕΙ
ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΒΙΒΛΙΟ.»)

Αγορά. Στα δεξιά βιβλιοπωλείο με την επιγραφή «ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΊΟΝ Η ΕΥΡΩΠΗ». Από το βιβλιοπωλείο βγαίνει ο Σαμαράς κρατώντας από το χέρι την Ελλάδα, ένα μικρό κοριτσάκι,.

ΕΛΛΑΔΑ (ΕΛΛ)
Μπαμπά ζατί πήλαμε βιβίο με άσπλα φύλλα;

ΣΑΜΑΡΑΣ (ΣΑΜ)
Παιδί μου μην αφήσεις κανέναν να το δει. Εντάξει;

ΕΛΛ
Εντάτσι.  Αλλά ζατί πήλαμε βιβίο χωλίς γάμματα μέσα;

ΣΑΜ
Για να νομίζουν οι άλλοι ότι έμαθες το προηγούμενο βιβλίο και ότι προχωράς στο επόμενο.

ΕΛΛ
Αλλά δεν πλοχωλάω;

ΣΑΜ
Όχι κοριτσάκι μου.

ΕΛΛ
Μπαμπά ζατί ο σείος Τσίπλας όλο σε κατηγολεί;


ΣΑΜ
Ο Τσίπρας δεν είναι θείος σου. Είναι γείτονας. Ο κύριος Μπαλτάκος είναι θείος σου… Ναι;

ΕΛΛ
Ναι μπαμπάκα.

(σιωπή)

Μπαμπάκα ζατί ο σείος Μπατάκος σε είπε πούτη;

ΣΑΜ
Σσσς!Θα μας ακούσουνε! Ποιος το είπε αυτό παιδί μου;

ΕΛΛ
Τα παιζάκια που μου τηλεφωνάνε. Να τη λέω κι εγώ αυτή τη λετσούλα;

ΣΑΜ
Μόνο για τον γείτονα τον Τσίπρα.

ΕΛΛ
Μπαμπά ζατί είπε ο σείος ότι τηλεφώνησες σε ζικαστικό για να κλείσει στη φυλακή τον Κασιζιάλη;


ΣΑΜ
Γιατί είναι κακός παιδί μου.

ΕΛΛ
Και ζεν το τσέλουνε ατό οι ζικαστές;


ΣΑΜ
Μπορεί να κάνουνε λάθος και να νομίσουν ότι είναι καλός μωρό μου.

ΕΛΛ
Εσύ ζεν κάνεις λάσος μπαμπάκα;

ΣΑΜ
Όχι παιδί μου.

ΕΛΛ
Μπαμπάκα ζατί ζεν πας στη Βουλή που λέει ο γείτονας ο Τσίπλας;

ΣΑΜ
Γιατί θα με αναγκάσουν να πω την αλήθεια παιδί μου.

ΕΛΛ
Και συ μπαμπάκα ζατί ζεν σέλεις να πεις την αλήσεια;

ΣΑΜ
Για το καλό σου παιδί μου.

ΕΛΛ
Μπαμπάκα ζατί πήλες τον θείο τον Μπατάκο στην κυβέλνηση αφού ήτανε φασίτας; Είσαι και συ φασίτας;

ΣΑΜ
Ναι παιδί μου αλλά μην το πεις πουθενά.

ΕΛΛ
Μπαμπάκα τι είναι τα πλέκια;
ΣΑΜ
Μη ξαναπείς αυτή τη λέξη παιδί μου. Είναι κακή

ΕΛΛ
Εσύ ζατί τη λες πατέλα; Είσαι κακός;

ΣΑΜ
Όχι παιδί μου, είμαι μεγάλος.

ΕΛΛ

Μπαμπά ζατί όλο στλίβουμε ζετσιά;

ΣΑΜ
Το δεξιά είναι το σωστό παιδί μου.

ΕΛΛ
Μπαμπά ζατί λες εγκηματική τη Χλυσή Αυζή αφού η ζικαιοσύνη ζεν το λέει;

ΣΑΜ
Για να το πει και η δικαιοσύνη κορούλα μου.

ΕΛΛ
Μπαμπά ζατί η ζικαιοσύνη κάνει ότι πεις εσύ;

ΣΑΜ
Γιατί με φοβούνται οι δικαστές παιδί μου.

ΕΛΛ
Μπαμπά ζατί λες ότι το σέμα του Μπατάκου έκλεισε ζα σένα αφού είναι ανοιτό ζα όλους τους άλλους;


ΣΑΜ
Άμυνα μωράκι μου, άμυνα!

ΕΛΛ
Μπαμπά ζατί έστειλες τον Κεζίκολου στο Άλφα να γελοιοποιησεί;

ΣΑΜ
Δεν έχω τι άλλο να κάνω παιδί μου…

ΕΛΛ
Μπαμπά ζατί ζεν κάνεις Εκλοζές που σέλει ο ζείτονας ο Τσίπλας;

ΣΑΜ
Γιατί θα τις χάσω παιδί μου.

ΕΛΛ
Μπαμπά ζατί με σημαζεύεις με μπιστόλι μέσα από την τσέπη σου;

ΣΑΜ
Για να σε σκοτώσω αν πας να μου φύγεις παιδί μου.









ΜΕΙΣ ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ…

Για σπίτι μας καλύβι και πεινάμε
και τη χαρά μας έχουν σκοτωμένη'
αγέλαστοι στους δρόμους τριγυρνάμε
μεις οι φτωχοί-της γης οι αδικημένοι.

Στων πλούσιων την καρδιά και το συκώτι
ειν’ η ευτυχία μας φυλακισμένη
και να τη βρούμε δουλειά μας πρώτη
μεις οι φτωχοί-της γης οι αδικημένοι.

Και ξέρουμε τον τρόπο-το μαχαίρι
με δύναμη και μίσος θα χτυπήσει
την άναιμη καρδιά σ' όλα τα μέρη
που άνομος ο πλούτος έχει ανθίσει.

Τα σιχαμένα ύστερα κουφάρια
σε μια φωτιά θα κάψουμε οργισμένη-
μεις οι φτωχοί-του κόσμου τα λιοντάρια-
μεις οι φτωχοί-της γης οι αδικημένοι.





ΑΛΜΑΝΑΚ ΠΡΩΤΟΥ ΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ ΑΠΡΙΛΗ

1-4-14
Ο Σαμαράς με γράμμα του στη Μέρκελ απαιτεί τα χρωστούμενα από την Κατοχή.

2-4-14
Ο Σαμαράς μιλώντας στο λαό καταλήγει: «Ο φασισμός θα νικήσει!» Ευθύς κατόπιν και απομακρυνόμενος από το μικρόφωνο ακούγεται να λέει: «Γ… το κεφάλι μου…» Και ξανάρχεται στο μικρόφωνο: «Η Δημοκρατία θα νικήσει!»

3-4-14
Ντομάτες και αυγά ρίχνονται ενάντια στον Γεωργιάδη στο Ίλιο. Εκείνος αναφωνεί: «Με τη σειρά! Με τη σειρά!» Οι ρίψεις σταματούν. Και ο Γεωργιάδης: «Πρώτα τα αυγά!..»

4-4-14
Κωνσταντοπούλου: «Φταίω εγώ αν μικροδείχνω;»

5-4-13
Παπανδρέου: «Όχι… όχι… όχι… όχι….» Οι σύμβουλοί του: «Κύριε Πρόεδρε φτάνει. Μόνο μια φορά-για τις Τράπεζες είπαμε!»

6-4-14
Βορίδης μονολογών: «Κι εγώ κομμουνιστής είμαι-τι δρεπάνι τι τσεκούρι…»

7-4-14
Μέρκελ: «Σαμαρά!» Σαμαράς: «Διατάξτε!»

8-4-14
Κεδίκογλου: «Πατάξαμε τη διαφθορά.» Διαφθορά: «Κούνια που σε κούναγε…»

9-4-14
Το πρωτογενές πλεόνασμα απαγγέλει Καρυωτάκη: "Υπάρχω" λες κι ύστερα "Δεν υπάρχεις"…

10-4-14
Στον Σαμαρά προσφέρθηκε από τη Μέρκελ θέση Συμβούλου στη Καγκελαρία για ελληνικά θέματα.









 «ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΓΡΑΨΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ»
Τσίπρας
Σάββατο, 24 Μαΐου 2014
Για να γράψεις φυσικά θέλεις μολύβι΄
και χαρτί΄ και κάπου βέβαια ν’ ακουμπήσεις.
Μ’ αν για λίγο το κεφάλι σα γυρίσεις
το μολύβι κάποιος παίζοντας σου κρύβει
ή, χειρότερο απ’ αυτό, αν στο πετάξει,
πώς τη ρήση σου ο λαός θα κάνει πράξη;
Και καλά, έστω μολύβι πως υπάρχει,
μ’ αν σου λείψει το χαρτί τότε πού γράφεις;
Κι αν δεν έχεις ν’ ακουμπήσεις ούτε ράχη;-
τοίχους πάλι με συνθήματα θα βάφεις;
Κι άντε, πες, έστω ο λαός όλα τα βρήκε
και στην τάξη του γραψίματος εμπήκε.
Μα λιγάκι η Νου Δυο να τον σκουντήξει
στο χαρτί μόνο γραμμές δε θα τραβήξει;
Ή  ο Κουτσούμπας εάν όλο το μελάνι
(και το ξέρεις, το ΚουΚουΕ τέτοια τα κάνει)
σ’ ό,τι γράψει ο λαός πάνω το χύσει,
η σελίδα όλη πια δε θα μαυρίσει;
Ή, αν δίπλα ο Βενιζέλος τραγουδάει,
το μυαλό του ο λαός θα ’χει στην κόλλα-
ή βροντώντας τα κι εκείνος κάτου όλα
στο σκοπό του τραγουδιού μήπως πηδάει;
Κι αν οι ΑΝΕΛ την Κουντουρά δίπλα τού ρίξουν
και τα μάτια του απ’ τις κόγχες τους πηδήξουν,
των γραμμάτων θα τα νοιάζει πια το πλήθος,
ή της Έλενας τα χείλια και το στήθος;

Κι άντε, όλα τα στραβά που ’χω αραδιάσει,
ας ειπούμε ο λαός τα ’χει μεριάσει-
κι ότι τα ’χουν σφραγισμένοι κλείσει τάφοι.
Όμως Τσίπρα: Ο ΛΑΟΣ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ;!;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΕΞΙΟΙ ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΟΙ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ
Οι φασίστες ακόμα στην Ελλάδα αλωνίζουν
κι εκλογές συνεχώς χρόνια τώρα κερδίζουν.
Κι εξηγείται επαρκώς τέτοια επίμονη ρέντα
και γι αυτό απ’ αυτούς ας μη βγαίνει κουβέντα:
βουλευτές με δεκάδες τρόπους βγάζουνε χρήμα
σαν που η θάλασσα βγάζει ασταμάτητα κύμα:
μίζα, αβάντα, προμήθεια, διευκολύνσεις, χατίρια,
ευκολίες, εκδουλεύσεις, νταραβέρια μυστήρια
διαπλοκή και ρουσφέτια, και βολέματα, χάρες,
και οφ σορ εταιρείες, και σκανδάλων «γαργάρες»,
και πολλές πληρωμένες με χρυσό επερωτήσεις,
και χρυσό αν διαθέτεις ό,τι άλλο ζητήσεις.
Κι επειδή οι φασίστες σαβουρώνουν το χρήμα
κι επειδή οι εκλογές απαιτούνε-τι κρίμα!
να μετράς τον παρά, γι αυτό εκλέγονται πάλι
οι καλοί μας φασίστες-και ξανά ίδιο χάλι…

ΣΤΟΝ ΚΑΜΙΝΗ
Απ’ το Χαμόγελο μας ήρθες του Παιδιού.
Σαρδόνιο  φυσικά ήταν, επειδή
καταγγελία περίμενες να γίνει
για να σωθεί-για σκέψου-ένα παιδί…

Έτσι σα δήμαρχος θα θες καταγγελία
ότι αυτοκτονούν οι αθηναίοι
ενώ αυτό γνωστό είναι τοις πάσι
είτε αυτοί είναι γέροι είτε νέοι.
ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΠΡΕΠΟΛΟΓΟΙ

Μέχρι τώρα είχαμε μάθει
οι πολιτικοί μας όλοι
(πλην ότι μας αλαφρώνουν
το αλαφρό μας πορτοφόλι

βάζοντας το μιαρό τους
στη δική μας χέρι τσέπη),
να μας λένε με μανία
και το τι να γίνει πρέπει.

Μα εκλογές τώρα ερχόνται
και για θέση μια που υπάρχει
ευρωβουλευτή ή δημάρχου
είτε και περιφερειάρχη,

δέκα υπάρχουν υποψήφιοι,
δεκαπλάσια και τα «πρέπει»-
όποιος έχει αυτιά και μάτια
τους ακούει και τους βλέπει:

Ποια η γνώμη σας κύριέ μου-
πρακτική ποία σας διέπει-
για των σκουπιδιών το πλήθος;
Και ακούς αμέσως: «Πρέπει…»

Κύριε δείνα τι σκοπείτε
για τη νεολαία που ρέπει
σε ναρκωτικά και βάλε;
Κι ένα ωραίο παίρνεις: «Πρέπει…»



Να διδάσκουν τα σχολεία
τα μεγάλα αρχαία έπη
ή το σύστημα ν’ αλλάξει;
«Να σας πω αμέσως: Πρέπει…»

Οι πολίτες που δεν έχουν
πάνω απ’ το κεφάλι σκέπη
θ’ αποκτήσουνε μαζί σας;
«Βεβαιότατα! Μα πρέπει…»

Και στο τι να γίνει πρέπει
όλοι λογικά μιλάνε
και τουμπάρουν τους ηλίθιους
που να τους ακούσουν πάνε.

Γιατί απ' το γιατρό το Σπύρο
ως τη μοδιστρούλα Ντέπυ
όλοι συμφωνούν πως, διάολε
ναι, για όλα κάτι πρέπει!

Και τελειώνουν οι ομιλίες
των υποψηφίων όλων
με το «Πρέπει» αφού γεμίσει
το κεφάλι των χαχόλων.

Και για όλα ένα «πρέπει»
τα προβλήματα υπάρχει
και το λεν περιφερειάρχες,
ευρωβουλευτές, δημάρχοι.

Τρώγε λαέ χαζέ τα «πρέπει»
που για λίπος σου πετάνε
ώστε πάλι αφού χοντρήνεις
πάλι να σε ξαναφάνε!

ΕΚΛΟΓΕΣ
6 Μάη 2014

Ας μην ερχόνταν
ποτέ εκλογές
να μη ανοιγόνταν
πληγές κακές:

ποιον να ψηφίσεις
πολιτικό
ποιον να μαυρίσεις
με δαγκωτό.

Μα αυτή η Πλάση
το ’χει σκοπό
να ’ναι η κάλπη
διαρκές κακό

όπως και τώρα
που δυστυχώς
μέσα στη χώρα
λίαν ευπειθώς

κάθε πολίτης
νομοταγής
σώφρων ή αλήτης
πρέπει ευθύς

να βοηθήσει
να γκαστρωθεί
κάλπη που φύσει
ψήφο ποθεί.

Και διγνωμίζω
με «ίσως…» και «αν…»:
Άλεξ ψηφίζω
ή Αντουάν;

Αντουάν ψηφώντας
δένω δεσμό
έστω μη εκόντας
με φασισμό.

Αν σ’ Άλεξ πάλι
βάλω σταυρό
ευθύς με βγάλλει
απ’το ευρώ.

Απελπισμένος
αν ρίξω ΕΛΙΑ,
δε θα ’χω ο έρμος
ούτε μια ελιά.

Πάω για Κουβέλη;
Ποτέ ποτών-
αγνοεί τι θέλει
σαν άβουλο ον.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ;
όχι γιατί
η ορθογραφία
της μ’ απωθεί.

ΑΝΕΛ; μπα! Διόλου
δεν κάνει κλικ
αφου εντός τους
έχουν τον Κουίκ.


Κουκουέ; Μη σώσει…
το κόμμα αυτό
μου ’χει προδώσει
κάθε ιερό.

Να! Οικολόγοι!
Μα όμως... μπα!
Ηλίθιοι ειν’ όλοι
του κερατά.

Μη το ΠΟΤΑΜΙ;
Νέο πολύ.
Και πού θα δράμει;..
Και πού θα βγει;..

Λοβέρδο Αντρέα;
Α! Τον σαχλό!
με Παπαντρέα
και «μακελλειό»!..

Κι αφού διστάζω
μέρες πολλές
Κι αφού ’ξετάζω
ιδέες τρελές,

λοιπόν ακούτε:
Χρυσή Αυγή-
δεν κλέψαν ούτε
μία δραχμή!



ΑΠΟΤΡΟΠΙΑΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΕΚΤΡΟΠΑ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗΝ ΜΑΪΟΥ
Πρωτομαγιά 2014
Δεν ντρέπονται οι άθλιοι πολίται της Τουρκίας
να παρεκτρέπονται ενώ ευρίσκονται εις πορείας
και πλάκας να πετάγωσιν εκ των πεζοδρομίων
ως χαμινόπαις τις πετά δέσμην εκ χαλικίων;..
Ακούς εκεί να βάλουσιν κατά των πολισμάνων
ωσεί οι πρώτοι αυστραλοί εποίουν κατά τασμάνων…
Πολίται να τα βάζουσιν κατά της πολιτείας!
Τι άλλο τα μάτια μας θα δουν αυτάς τα δεκαετίας...
Ενώ οι έλληνες, εδώ, εις τας κλεινάς αθήνας,
διεδήλωσαν μιμούμενοι γυναίκας αρσακίνας,
ήγουν με τάξιν και σειράν και σεβασμόν μεγάλον-
πλείονα εκείνου που ο Ντε Γκωλ έχαιρε υπό των γάλλων.
Ούτε βομβίδια ούτε καν αθώα βαρελότα.

Ελθέτε να θητεύσητε εις τα Αθήνας πρώτα
και ύστερον διοργανώνετε πορείες και βολτούλες,
ίνα μη, μεταπορειακώς, κλαίουν δι υμάς μανούλες.
Εξάλλου εξεχάσατε πως είστε δημοκράται
και δεν αρμόζει με βαριάς και σφύρας να βαράτε
παρά να υποτάσσεσθε στα κοινοβούλιά σας
και ας βαράει ταμπουρά η πάμβροτος κοιλιά σας.
Θέλει θυσίας εξ υμών κι όχι εκ των βουλευτών
(το εικοσιένα μοναχά ήθελεν εκ κλεπτών)
και, ή ερντογκείς, ή σαμαρείς την εξουσίαν έχουσιν,
την αδημοκρατίαν πολύ-αλί-δεν την αντέχουσιν
και μέτρα θέτουσιν, ποινάς και φόρους καθιερώνουσιν
ου μην αλλά και χρυσαυγούς πολίτας μέσα χώνουσιν
υπείκοντες εις τον βαρύν που έδωσαν τον όρκον
κάθε ανυπάκουον να τσιμπούν ή έστω και μόνον ζόρκον.
Αλλιώς πιστεύστε τούρκοι μου υμείς τε ελλάς θα γίνετε
που κλέψε κλέψε γέμισε ο κουβάς και πλέον χύνεται.
Ύστερον δέτε, ημπορεί κυβέρνησις να ζήσει
αν απεργεί ο κάθε εις που η δουλειά του κλείσει;
Ουχί. Θα πρέπει μόνο αυτός άσιτον να την βγάζει
αντί εις οδούς είτε πλατιάς ή εις ρύμας φωνάζει.
Καθίστε ώ τούρκοι ήσυχοι γιατί η ανησυχία
φέρνει-ως παρά τρίχα εδώ-πτώχευση απαισία.
Κι αν σαμαρέα εύρετε την χώρα σας να σώσει
και στην μερκελειον αγοράν δεμένην να την δώσει,
έχει καλώς, θα ζήσετε έστω και πεινασμένοι.
Μα όμως από σκοπιανό υμείς δεν χαμπαρείτε
και μητσοτάκη εν μια νυκτί να πέφτει δεν μπορείτε
ούτε άνοιξιν πολιτικήν ν’ ανθέξητε σείς δύνασθε
έστω δι ολίγον-αλλεργείς εις τέτοιο κόμμα γίγνεσθε.
Ούτε και ντόρα έχετε να στέρξει να εκλεχτεί
από λαό κι όχι βουλή (που θα ’βγαινε αβλεπτί),
και σαμαρεύς πρωθυπουργός εν τέλει να σας γίνει
που εις φασισμόν ομνύοντας κρασί ποτήρι πίνει.

Και τι; Εσείς θ’ αντέχατε μισθών ημικοπίαν
ή να ευρίσκετε τυφλούς με όράσεως υγείαν
ή από κει που είχατε οντά να κοιμηθείτε
ξάφνω εις δρόμους άσκεπους νήστεις να βολευθείτε;
Αν αληθώς εβούλεσθο τέτοια και σεις να ζήσετε
εις τας οδούς σας έβγετε και, φίλοι, εκτροπήσετε
μα να μη λέτε ύστερον (όχι αυτό της γέννας)
πως δεν σας ειδοποίησε περί αυτού κανένας.
Γι αυτό εγώ ορμώμενος φιλίως απ’ εδωνά
της έμφρονος προλήψεως κρούω τον κώδωνα.
Αφήστε τας πορείας σας κι υποταγήν τολμήστε
αν μαύρη μια και δυστυχή θέτε ζωή να ζήστε.
Και μη ακούσω δι ημάς πάλιν ότι πορεύεσθε
κι ας μη ελλείψει σίτισης ουδόλως πλέον ρεύεσθε-
ν’ ακούω θέλω υποταγήν και χάσιν πορειών
ώσπου να έβγει και αυτός ο δύστηνος αιών.
Και αν εις τον επόμενον οι σαμαρείς εκλείψουν,
καλώς. Αλλ’ αν κι άλλοι ως αυτός  στη ζήση σας ενσκήψουν,
υπομονή! Πάλιν αυτό πορειών δεν ειν’ αιτία:
ακολουθεί-σκεφθείτε το-Τετάρτη χιλιετία.

Κι αν δεν αρμόζουσιν αυτά στα παρ’ υμίν ειωθότα,
…ελθέτε να θητεύσητε εις τας αθήνας πρώτα…




ΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ

Το σοβαρό του πήρε ύφος
και ότι τώρα λέει, γρίφος.
Πολυλογία έχει κόψει
και κύριος μοιάζει εν συνόψει.

Μα λίγο αν καλοκοιτάξεις
και κάτω απ’ ότι λέει ψάξεις
βλέπεις να ρέει η βλακεία
κατ’ απ’ τη νέα πανοπλία.

Και δεν μπορεί να κρύψει διόλου
ότι το σπέρμα κάποιου δόλου
η κάθε του κουβέντα κρύβει
το θάνατο όπως το μολύβι.

Και μες στα μάτια του οργώντας,
μαυρίλα γύρω του σκορπώντας,
βλέπεις να στέκει ο φασισμός του,
φανατικός κι όλος δικός του.



\



ΤΑ ΜΈΤΡΑ

Μέτρα παίρνουν για το κάθε τι-
μέτρα καινούργια κάθε φορά.
Και λένε: "να διορθώσουμε ό,τι
μπορούμε..." Μετά τρώνε.

Και σε λίγο άλλα μέτρα.
Και διορθώνουνε το
διορθωμένο. Και λένε:"
ε, τι να πρωτοκάνουμε;..." Και ξανατρώνε.

Δραχμή στην τσέπη της φτώχειας
κάθε μέτρο να 'τανε, θα 'χε τώρα
το πρόβλημα λυθεί. Όμως

οι εκδικητές ξέρουν: ένα το μέτρο είναι
το σωστό και αυτό, μια κάννη
και μια σκανδάλη έχει.









ΚΟΛΟΜΒΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ 3-0

Είμαι ανάποδος τω όντι.
Όλοι βλέπουν ατυχία
μα εγώ λέω για την ήττα
ότι άλλη ήταν η αιτία.

Έβλεπα οι κολομβιάνοι
όταν διώχνανε την μπάλα
να πηγαίνει αυτή να έβρει
κολομβιάνα πόδια άλλα

ενώ όταν οι δικοί μας
έδιωχναν μακριά τη σφαίρα
έβρισκε όχι ελλήνων πόδια
μα επήγαινε όλο πέρα.

Κι είδα ακόμα οι δικοί μας
πως τη μπάλα τη χτυπούνε
όχι κάποιον για να έβρει,
μα να την ξεφορτωθούνε.

Κι ότι όταν προσπαθούσαν
να συνδυαστούνε κάπως
οι κολομβιανοί τη μπάλα
τήνε κόβαν γιαούρτι σάμπως.

Των ελλήνων η βεβαιότης
ότι φταίνε πάντα οι άλλοι
κι όχι πως αιτία είναι
το δικό τους άθλιο χάλι!...

Μόνο ο Σάντος, ως μη έλλην,
είπε αβιάστως την αλήθεια.
Μα τι ξέρουνε οι ξένοι…
σαχλαμάρες… παραμύθια…

ΑΤΙΤΛΟ
Και κάποτε τα μαχαίρια θα πάρουνε ψυχή
και θα ξέρουνε ποια κορμιά να χτυπήσουν.
Τα χέρια κάποτε μυαλό θ' αποκτήσουν
και θα ξέρουνε σε ποιους λαιμούς γύρω

να σφιχτούνε. Και τα πόδια θ' αγάλλονται
τότε, γιατί στα σωστά πάνω θα πατούνε
κορμιά. Και θα χορτάσουν πάτημα τα πόδια,
και τα μαχαίρια θα στομώσουνε απ' το αίμα

και θα κουραστούν τα χέρια σφάζοντας.
Οι χείμαρροι τότε θα ζηλεύουνε τα αιμάτινα
ποτάμια, γιατί αυτά θα ξεπλένουν

όχι ξερόχορτα παρά ξερές ψυχές, όχι φύλλα
νεκρά, παρά νεκρές ελληνικές συνειδήσεις,
όχι άλλον μα τον έλληνα από τις βρωμιές του.






ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΟΠΛΟΥΣ ΙΠΙΤΡΟΥΠΣ

Μιριάστε ουρέ  για να διαβώ να πάου στην Ιβρόπ.
Ιπίτροπο μι έφκιασι ιφτούνος ι Αντώνς.
Τρουπολιτώτς γλιέπς κι ιγώ, γι αυτίνο μ’ έχει φκιάς.
Γιατί απ' το Μουλάτσ' ιγώ καταγουγή τραβάου,
ουόμως κι αυτίνος απου κει, απ’ τη Στιμνίτσα ίνι.
Γουρτυνιακές λέπρες κι οι δυο γι αυτίνο ίμαστι φιλ’.
Κι ίμι κι τετραπέρατους σαν τουν Κουλουκουτρών’,
ιξόν που ίμαν κι διξ’ός από μικρό πιδάκ’.
Γι αυτίνο μοιραστήκαμαν ιμίς οι δυο τουν κόσμου:
κίνους την ψουροκώσταινα για να τη στείλ’ στου διάουλου
κι την Ιβρόπ’ ιγώ, κι πλια, ότι ζαβό μπουρέσου
θα φκιάσου ουόσα χρουόνια ικί θα μι κρατί ου Αντώνς.
Χάιντε ουρέ σας χιρετώ, πάου να σιδιρώσου
τα παντιλουόνια μ’ τα ’κατό, τσάκισι να τους φκιάσω,
να μη μι λεν κ’ ι ιβρουπαίοι χουριάταρου κι βλάχου!






Ο ΑΗ-ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΚΕΙ  ΣΕΙΣΜΟ
(που πλησίασε τη  Λήμνο στον Αη-Στράτη πέντε εκατοστά)

Τ’ είναι τα πέντε εκατοστά για μια μεγάλη αγάπη;
Προχώρα μόνη αγάπη μου λίγα χιλιομετράκια.
Αν περιμένεις το σεισμό ούτε σε χίλια χρόνια
δε θα φιλήσω εγώ ποτέ τα δυο σου τα χειλάκια.
Τι σ’ εμποδίζει να μου ερθείς και στέκεις μακριά μου
αφού το ξέρεις πως εγώ τρελλαίνομαι για σένα;
Να πεις πως είναι ψεύτικος ο έρωτας που σου ’χω;
Αν ό,τι πιο πολύτιμο σου πάρω, και πια φύγω,
τόσοι άγιοι που ’χω πάνω μου δε θα με κατακάψουν;
Ο άγιος Αθανάσιος, η άγια η Βαρβάρα,
ο άγιος ο Δημήτριος κι ο άγιος Αντώνιος
και ο Προφητηλίας μου, θα μ’ άφηναν να ζήσω
αν δε σε ήθελα παρά μόνο για να γλεντήσω;
Έλα μωρό μου πιο κοντά ναρθώ κι εγώ κοντά σου
και όλα να μου γίνουνε δικά μου τα δικά σου.
Έχεις την Παρθενόμυτη. Μη λόγια αυτή σου βάνει
και θέλει όπως είναι αυτή έτσι και σε να κάνει;
Μα εσύ είσαι φίνα γκόμενα-συχώρα μου τη γλώσσα-
και δεν ακούς τι λέει αυτή η μυξοπαρθενοκλώσσα.
Εσύ γεμάτη είσαι καημούς και πόθους και καμπύλες
και όλες ποθοπλάνταχτες κι όλες ερωτοπύλες.
Στο χάρτη μας μία ματιά ρίξε γλυκειά Λημνούλα
και δες πως είμαι ακριβώς ότι από σένα λείπει.
Στέρξε ο Αγιο-Δημήτρης μου να γλύψει την Τσιμάντρα
και η Αγια-Βαρβάρα μου να τρίψει το Σκαντάλι
καθως κοντά μου θα ’ρχεσαι κι εγώ προς σε θα τρέχω.
Στέρξε να σμίξουν τα νερά που τώρα μας χωρίζουν.
Στέρξε να μπω στον κόλπο σου-εννοώ αυτόν του Μούδρου…-
Στέρξε το Καλαμάκι μου στη Λύχνα σου να φτάσει
κι ανάμεσα στο Βάρο σου και τ’ ώριο Ρεπανίδι
χώμα τρυπώντας και νερά στον Κότσινα να έβγει.
Κι άσε να λένε οι θνητοί σεισμός πως έχει γίνει
ή ότι γεωλογικές γίναν αναδιατάξεις.
Μόνον εμείς θα ξέρουμε σ’ όλη την οικουμένη-
εμείς που τώρα θα ’μαστε τόσο σφιχτά ενωμένοι-
πως το μεγάλο πάθος μας γι αυτό ήταν η αιτία.
Γιατί κι εσύ με ήθελες κι ας μη το είχες πει,
το πλούσιο ακρωτήρι μου στον κόλπο σου να μπει.
Η Άγια η Σοφία σου που όλα σοφά τα φκιάνει
πως θα μπορούσε αντίθετο κάτι απ’ αυτό να κάνει;
Εσύ ωραίο θηλυκό, αντράκι εγώ βαρβάτο
ιδέα δε θα σου ’βανε να έρθεις μου αποκάτω;
Γιατί ούτε Άγια θα τανε αλλιώς, ούτε Σοφία.
Μα κοίτα, κι αν οι άγιοι που τόσους έχεις κι έχω
όταν θα δουν τι κάνουμε ντραπούν κι αλλάξουν γνώμη,
μας μένει ένας άγιος σου Λημνίτσα μου ακόμη:
Ο Άγιος Σώζων. Αν λοιπόν όλοι οι άλλοι άγιοι
θελήσουνε την τόση μας να βλάψουν ευτυχία,
τότε ο άγιος Σώζωντας δουλειά για μας θα πιάσει
και των αγίων των λοιπών τα σχέδια θα χαλάσει!
ΜΑΖΙΩΤΗΣ
«Σε μια εποχή που κυριαρχεί το ψέμα
η αλήθεια θεωρείται ενέργεια επαναστατική»

Με ποιον, Μαζιώτη, να σε παρομοιάσω;
με κανενός δε μοιάζεις τη Σειρά-
όσο, γυρεύοντας, ψηλά κι αν φτάσω
τέτοιου Απαντήματος δε θα χω τη Χαρά.

είσαι Ψυχή γύρω από κάποιο Σώμα.
είσαι ο Νους Αλήθειες που γεννά.
στο Μαύρο μέσα Φωτεινό είσαι Χρώμα.
κι είσαι το Κάπου στις Ερμιές του Πουθενά.

περπάτει-τρέξε-πέτα στ’ Ουρανού σου-
του Μόνου ανθρωπινού-την Απλωσιά 
και σχώρα όσους τ’ Άρωμα του Ανθού σου
για τρομοκράτη το θαρρούν Αρματωσιά.
       
κι όταν της Λεφτεριάς θα έρθει η Ώρα
και οι Λαοί θα πάρουν το Σπαθί
τη Στράτα θα τους δείχνει νικηφόρα
όμοια με τ’ Άπειρο το Χέρι σου φαρδύ.







Ο ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΤΗΚΕ
Ιούλης 2014
Ο Κασιδιάρης προφυλακίστηκε.
Κεφάλαιο άλλο ένα κλείστηκε.
Συμφωνώ με τους δικαστικούς
τους αδέκαστους και γνωστικούς.
Είχε δύο καραμπίνες διασκευάσει
και τον έκριναν μέγα κουμάσι.
Συμφωνώ.  …γιατί εντός μου όμως
κάτι διαμαρτύρεται εντόνως;..

Χτύπησε την Κανέλλη λέει, κι ήταν και γι αυτό
Που μέσα τον εκλείσανε κι αυτόνε στον Κορυδαλλό.
Καλώς εκρίνανε. Σπουδάσει έχουν νομικά.
Το σπούδαγμα τις γνώμες των ανεύθυνων νικά.
Ενώ όμως το μυαλό με οτ’ είπαν συναινεί
γιατί τάχα η καρδιά μου κάπου διαφωνεί;..

Κλώτσησε λέει έναν δημοσιογράφο
κι έπρεπε στου Κορυδαλλού να μπει τον τάφο.
Σωστά. Γιατί όμως μ’ αυτά ενώ συμφωνώ
εντός μου νιώθω να με πνίγει ένα κενό;..

Είπε ακόμα: «θα ’χουμε νεκρούς».
Βαρύ αλήθεια και να το ακούς.
Στους δικαστές και πάλι δίνω δίκιο.
Ό,τι είπε ήτανε πολύ ανοίκειο.
Μα διάβολε! ας μου πει κάποιος  γιατί
ενώ μαζί τους συμφωνώ διαρκώς
αισθάνομαι ο άθλιος σαν γατί
που το κατασπαράζει ποντικός;

ΓΙΑΤΡΟΣ ΠΗΡΕ ΦΑΚΕΛΑΚΙ
ΓΙΑ ΝΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΗΣΕΙ ΑΣΘΕΝΗ-10-7-14
(έσταξε η πυρά του γαϊδάρου στο πηγάδι…)

Πήγα προχτές την αναδεξιμιά μου
σ’ ένα νοσοκομείο εδώ κοντά μου
για μια σκωληκοειδίτιδα εκεί χάμου.

Και επειδή κι εγώ είμαι γιατρός
(αλλά χωρίς να ειμ’ έμπορος καλός)
νόμιζα εξαιρούμαι ασφαλώς.

Μα μου ψιθύρισε ένα γιατρουδάκι
(δείχνοντας πάντως και ντροπή λιγάκι)
…πως κι από μένα θέλουν φακελάκι…

Το ’δωσα. Γιατί διάκριση έστω μία,
θα ισοδυναμούσε με ατιμία:
Έχουμε ή όχι Δημοκρατία;..











Στον φίλο κύριο Δέδε, που με ρωτάει, από την Αλάσκα, τι μου αρέσει στην πολιτική «τέλος πάντων».

Ναι. Τον μισώ πολύ αυτόν τον «καπιταλισμό»,
που η Ελλάς με τον «πολύν» έχει πολιτισμό…

Ναι. Δε μου αρέσει τίποτα στον «καπιταλισμό»
που άλλοι τρώνε ψίχουλα και άλλοι το σκασμό.
Ναι. Δε μου αρέσει τίποτα στον «καπιταλισμό»
που όλοι εκτιμούν του χρήματος μονάχα το δεσμό.
Ναι. Δε μου αρέσει τίποτα στον «καπιταλισμό»
που όλοι διψούν του σώματος μόνον καλλωπισμό.
Ναι. Δε μου αρέσει τίποτα στον «καπιταλισμό»
που αδιαφορεί για ταπεινού ρυακιού κελαρυσμό.
Ναι. Δε μου αρέσει τίποτα στον «καπιταλισμό»
όπου κανένας δεν τηρεί τον Άγραφο Θεσμό.
Ναι. Δε μου αρέσει τίποτα στον «καπιταλισμό»
που κοινωνία οι άνθρωποι δε φτιάχνουν, αλλά εσμό.
Ναι. Δε μου αρέσει τίποτα στον «καπιταλισμό»
που έχει αντί για συντροφιά τον συναγελασμό.

Δε μ’ αρέσει που οι γυναίκες πόρνες έχουν όλες γίνει
δε μ’ αρέσει που κι οι άντρες μαστροποί γίναν κι εκείνοι.
Μου αρέσει οι γυναίκες να ’ν’ ελεύθερες υπάρξεις
και στον έρωτα να λείπουν «ηθικές», ταμπού και τάξεις.
Δε μ’ αρέσει που όλοι κλέφτες ειν’ ο ένας για τον άλλο
και στον κλέφτη απολογούνται  όλοι τους, τον πιο μεγάλο.
Μου αρέσει να γινόνται οι ανταλλαγές τιμίως
που σημαίνει να μην κλέβει ένας άλλονε αγρίως.
Διαπλοκή καμιά δε θέλω να ’χουν οι δημοσιογράφοι
και μελάνι, κι όχι αίμα, τα γραφτά τους να τα βάφει.
Να υπηρετούνε θέλω το σεπτό λειτούργημά τους
σα να γίνονται όσα λένε, στα χωράφια τα δικά τους.
Δε μ’ αρέσει να με κλέβει των πολιτικών η φάρα
και να μη χωρά η βρωμιά τους να περάσει ουτ’ από σκάρα.
Θέλω να ’χει τίμιους άντρες της Βουλής μου η απόχη,
που να είναι ΝΑΙ το ναι τους-τ’ όχι τους να είναι ΟΧΙ.
Η Παιδεία θέλω να βγάζει μόνο ανθρώπους κι όχι ζώα.
και να διατηρεί η Υγεία και ψυχή και σώμα σώα.
Στην τιβί θέλω ν’ ακούω σοβαρές μόνο εκπομπές-
σοβαρό να ’ναι το κλάμα σοβαρές και οι χαρές.
Θέλω νιάτα για μπροστάρη στης πατρίδας τη βιοτή
θέλω Λαό πρώτον σε Χρέος, μα και πρώτον σε γιορτή.

Κύριε Δέδε με δυο λόγια: δε μ’ αρέσει ο φασισμός
που εσείς γι αυτόν μιλάτε σαν «ο καπιταλισμός».
Τι μ’ αρέσει; Δεν μαντεύεις; Η Δημοκρατία! Να!
Πού υπάρχει; Βρες το. Αν όχι, τότε ρώτα με ξανά.









ΒΟΥΛΗ ΕΦΗΒΩΝ

Βουλή εφήβων.
Είχε κι ο Παπαδόπουλος.

Τα κωλόπαιδα
που κάποτε θα γίνουν βουλευτές
πρέπει να συνηθίζουν από τώρα
πως όλο κι όλο που έχεις
είναι να κάνεις ερωτήσεις
και να ψηφίζεις ή να μην ψηφίζεις, αναλόγως
της διαταγής του κάθε αρχηγού.
Κι όταν ο μακελάρης υπουργός τους λέει
πόσο είναι βαρυσήμαντες οι ερωτήσεις τους
και της δημοκρατίας μας ο πρόεδρος
ακούνε στις ειδήσεις πως με προσοχή(!)
παρακολούθησε τη συνεδρίασή τους
και την ευφυία τους εθαύμασε,
τι άλλο μένει
για να πειστούνε
πως το αξίωμα του βουλευτή είν’ επίζηλο;
Λοιπόν ας μάθουνε να κλέβουν από τώρα-
πόσο πάει η ερώτηση,
πόσο η ψήφος σ’ ένα νομοσχέδιο,
πόσο η παρουσία σ’ ένα γεύμα,
πόσο μια δήλωση στην τηλεόραση
για να ειπούμε μόνον τα ψιλά.
Μα το κυριότερο είναι να μαθαίνουν από τώρα
πως ο κοινοβουλευτισμός
είναι αδιαπραγμάτευτο ένα κάτι
και με βάση αυτό να κάνουν πρέπει
τα σχέδια της ζωής τους τα μακρόπνοα.

Βουλή εφήβων.
Είχε κι ο Παπαδόπουλος.
«ΕΙΧΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΩ»
Χατζηδάκης

Πω πω! Για σκέψου! Εμπρός εσύ
Παγκόσμια ιστορία!
Ανασκουμπώσου κι εξ αρχής
κάτσε και ξαναγράψου!

Μωρ’ τι μας λες... ένας λακές
του φασισμού  εσκέφτηκε
δις κιόλας να παραιτηθεί
και η φοράδα εχέστηκε…


«Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΡΗΓΜΑΤΑ»
Κουβέλης

Μωρέ πώς το κατάλαβες;
Θεέ μου! Τι ευφυία!
Αυτού Ηρώδη Αττικού
του πρέπει κατοικία.

Τότε σε κάποια αναλαμπή
μπορεί να ξεστομίσει
πως: «ΠΡΕΠΕΙ σύντομα ο λαός
να βγει από την Κρίση»!...
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΟΥΝΤΑΛΑΚΗΣ
Ο ΑΤΟΦΥΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ

Δημοσιογράφος από τους «μεγάλους»
από τους λάλους ήτοι παπαγάλους
βαλτός από συμφέροντα βαρβάτα
γι αυτά να πολεμάει στα γεμάτα.

Καλά, όλοι τέτοιοι είναι οι μεγάλοι
να μη τα γράφουμε πάλι και πάλι.
Μα τούτος δω, ποιητική αδεία
είναι  στο ρόλο του ιδιοφυία…

Τη διαφορά η φωνή του τήνε κάνει
που ως προς αυτό καμία δεν την φτάνει:
Φωνή  εκλιπαρούσα, τρεμουλιάρα,
φωνή δειλή, επαίτη, διακονιάρα.

Φωνή όπου αυτός που τη μιλάει
ψωμιού λες ξεροκόμματο ζητάει.
Φωνούλα τρομαγμένη που ικετεύει,
σαν  καμπανούλας που ’ναι ραγισμένη.

Και βλέποντάς τον να μιλάει έτσι
λες τώρα! να! στα γόνατα θα πέσει
κι απλώνοντας ζητιάνικα το χέρι
το μέτωπο στο χώμα θα το φέρει…

Ο τύπος χαραμίζεται κει που ’ναι.
Πρωθυπουργό θα πρέπει να τον πούνε
ελληνικότατα να ζητιανεύει
χωρίς καμιά να επισύρει χλεύη.

ΜΗΤΡΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΟΣ
(Αμφίπολη)

Γιάννος και Μήτρος συζητούν και τα δικά τους λένε
και μερικοί μ’ αυτά γελούν ενώ άλλοι πάλι κλαίνε.


-Γιάννο μου τον Καράογλου τον άκουσα να λέει
πως στην Αμφίπολη αφού τον τάφο έχουν βρει
η Μακεδονία αυτό θα πει πως είναι ελληνική.
-Ηλίθιος είναι Μήτρο μου, σ’ ηλίθιους μιλάει,
θέλεις να βγει κάτι σωστό από ηλίθιου στόμα;
Γιατί όπως ξέρεις σίγουρα, έξυπνος όπως είσαι,
σύμφωνα με ότι ο βλαξ αυτός είπε, αν θα βρισκόταν
στο Κάιρο, ελληνική η Αίγυπτος θα ’ταν τότε.
Αυτό δεν έλεγες και συ Μήτρο με το μυαλό σου;
-Αυτό! Και βέβαια αυτό! Όλ’ οι έξυπνοι ανθρώποι
όπως εγώ θα σκέφτονταν. Κι όπως κι εσύ βεβαίως.
-Καταλαβαίνεις το λοιπόν πόσο ηλίθιος είναι
κάποιος που σαν τον υπουργό Καράογλου εσκέφτηκε.
-Ναι! Βέβαια κατάλαβα! Το ’πες κι εσύ πριν λίγο
ότι στους έξυπνους κι εγώ όπως κι εσύ μετράω.
-Και με την εξυπνάδα σου θα σκέφτηκες ακόμα:
«Αφού τον τάφο βρήκανε του βασιλιά του Φίλιππου,
αυτό δε φτάνει για να πουν με το φτωχό μυαλό τους
πως άλλη δε χρειάζονταν απόδειξη και ότι
ο τάφος που εβρήκανε του Φίλιππου θ’ αρκούσε
να δείξει πως ελληνική (τρομάρα τους οι βλάκες)
πέρα για πέρα η άμοιρη είναι Μακεδονία;
Ή μη ελληνικότερη θα ήταν αν βρισκόνταν
και άλλοι τάφοι επιφανών ακόμα Μακεδόνων;
Έχει η ελληνικότητα άραγε διαβαθμίσεις-
ας πούμε υπάρχει ελληνική, υπάρχει ελληνικότερη,
και γη ελληνικότατη; Και βέβαια δεν υπάρχει.
Μια γη ή είν’ ελληνική ή όχι. Διαβαθμίσεις
ούτε η βλακεία των υπουργών και του πρωθυπουργού μας
δεν έχει. Υπερθετικό βαθμό αυτή έχει μόνο.»
Έτσι ακριβώς δε σκέφτηκες Μητρούση μου-το βρήκα;
-Ναι Γιάννο μου, σα να ’σουνα μέσα ίσα στο μυαλό μου.
Αυτό ήταν όλο, …ή σκέφτηκα Γιάννο μου κι άλλο κάτι;
-Ναι. Είπες: «Μα κι αν βρίσκονταν έξαφνα τάφοι χίλιοι,
σε τι το πράγμα θ’ άλλαζε; Ποιος είπε πως τα Σκόπια
τη μακεδονικότητα της χώρας τους μετράνε
με το ποιοι τάφοι βρέθηκαν και πόσοι, στη δική τους
ή στην δική μας τη μεριά (των τόπων που ονομάζονται
Σκόπια ή Μακεδονία); Αυτοί, γιατί έχουνε μυαλό,
Μακεδονία θεωρούν όλο τον τόπο όπου
τον παλαιό εκείνο καιρό ήταν Μακεδονία,
με άλλα λόγια κι ότι εμείς λέμε Μακεδονία,
μα και τα Σκόπια φυσικά, και δίκαια επιπλέον,
αφού εκείνο τον καιρό μαζί αυτά τα δύο
ήτανε η πραγματική, βέρα Μακεδονία.
Κι έτσι, δεν πα να βρίσκουμε τάφους εμείς αράδα,
δεν πα να λέμε όσες θες Καραογλουμαλακίες,
Μακεδονία είναι μια και όλη είναι δική τους.
Κι αυτή ειν’ η σκέψη η ορθή γιατί οι σκοπιανοί ΄
έχουν Γκρουέφσι αρχηγούς και όχι Σαμαζέλους
να κοροιδεύουν το λαό με σκάρτα συμπεράσματα.»
Αυτά ακόμα είπες.
-                      Ναι… Γιάννο, καμιά φορά
να λες εσύ τι σκέπτομαι, γιατί μα την αλήθεια
τις σκέψεις μου καλλίτερα τις λες από εμένα.
Κι εγώ που νόμιζα χαζός και βλάκας ότι είμαι…
-Μητρούση μου αντίρρηση καμιά επ’ αυτού δεν έχω.                     
Κάτι όταν σκέφτεσαι, εδώ να έρχεσαι αμέσως
κι εγώ σα να ’μουνα εσύ τις σκέψεις σου θα λέω.
Αλλά για πες μου-σκέφτεσαι Μητρούση κάθε μέρα;
-Κι εγώ δεν ξέρω τι να πω. Πάντως, αν κάτι νέο
προκύπτει και σημαντικό-πολιτικό κυρίως-,
κάτι μες στο κεφάλι μου αρχίζει να κουνιέται
και ξέρω ότι σκέφτομαι τότε. Αλλά Γιαννάκο,
να σου ’ρχωμαι καλλίτερα μία φορά τη μέρα
και συ μου λες αν σκέφτηκα και τι. Να μη χαμένη
πηγαίνει όποια σκέψη μου δε θα ’χεις συ ειπωμένη.
-Καλά Μητρούση μου, καλά. Μα ξέρε πως μπορώ
κι από μακριά αν σκέφτεσαι να ξέρω. Γι αυτό μη
κάθε ημέρα έρχεσαι, παρά όταν σε παίρνω 
και σου ειπώ ότι σκέφτηκες. Τότε να μου ’ρθεις μόνο.
Τι λες;
-       Γιαννάκο μου κι αυτό που μόλις τώρα είπες,
  Να! Εν τιμή! Μόλις εγώ το σκέφτηκα πριν λίγο!
Και κάτι άλλο πριν σκεφτώ καλλίτερα να φύγω.

(Κι έφυγε ο Μήτρος σκεφτικός αλλά χωρίς να σκέφτεται
ενώ ο Γιάννος εύχονταν να μη συχνά του έρχεται)




ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΙΝ

Σ’ ευχαριστούμε Πούτιν για το εμπάργκο σου.
Και αν εσύ δεν έχεις πια ροδάκινα στον πάγκο σου
μα εμείς φάγαμε πρώτη μας χρονιά ροδάκινο
και όχι χόρτο που βαμμένο ήτανε πράσινο.

Κάθε μεγαλοαγρότης μας επίσης φέτος
δε θ’ αγοράσει ολόκληρη μια πολυκατοικία
όπως για δεκαετίες έκανε κατ’ έτος,
αλλά σε διαμερίσματα θα αρκεστεί δυο-τρία.

Και οι πολιτικοί μας φέτος θα κλέψουνε λιγότερα
αφού λιγότερα στον κρατικό θα μπουν τον κορβανά
κι ίσως να κόψουν κάποιες βόλτες τους τα κότερα
ώσπου να πάρεις φρούτα από μας Πούτιν ξανά.

Να ’σαι λοπόν καλά  άγιε μου Βλαδίμηρε, του Μαγιακόφσκι
που τ’ όνομα έχεις-του ποιητή των ποιητών
και άμποτε να φάμε και σταφύλι-και θαλάσσιο σκι
ας μην ιδούν οι αγρότες μας ποτέ ποτών.





ΜΕ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΤΡΟΥ ΤΟ ΜΝΗΜΑ
Ο ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΘΥΜΑ.

-Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα;
-Γιατί βρήκαν κάτι τάφους στη Μακεδονία πέρα
και μπορεί λέν του Αλεξάνδρου από κείνους κάποιος να ’ναι. 
-Και οι έλληνες θα πάψουν τότε οι δόλιοι να πεινάνε;
-Όχι. Ίδια θαν’ και τότε για τους έλληνες η πείνα.
-Μήπως δε θα ξαναέρθει πια η τρόϊκα στην Αθήνα;
-Θα ’ρθει. Τίποτα στο θέμα των Μνημόνιων δε θ’ αλλάξει.
-Μη τη φτώχεια μας ο τάφος του Αλέξανδρου θα πάψει;
-Όχι γιε μου. Μείωση κι άλλη θα ιδούνε οι συντάξεις,
οι πολιτικές και πάλι θα μαλώνουν παρατάξεις,
πάλι σόμπα δε θα έχεις και βιβλία στο σχολείο
και δε θα ’χει ούτε γάζες κάθε μας νοσοκομείο.
-Αφού πάλι δε θα δούνε οι έλληνες καλή μια μέρα,
γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα;
-Δε γελάει παιδί μου ο κόσμος μα η κυβέρνηση μονάχα
και αυτή μονάχη  λέει πως θ’ αλλάξει κάτι τάχα,
κι όσοι αυτή έχει διατάξει ν’ ασχολούνται με το θέμα,
μ’ άλλα λόγια όσοι μαζί της του λαού πίνουν το αίμα:
Βουλευτές, εφημερίδες, μεγαλόσχημοι, κανάλια,
όλοι όσοι διαιωνίζουν της πατρίδας μας τα χάλια.
-Μα η δασκάλα στο σχολείο μάς μιλούσε για μια ώρα
τι καλό θα είναι ο τάφος-αν βρεθεί-για όλη τη χώρα.
-Σας μιλούσε γιατί αν όχι, ήξερε καλά η καημένη
πως την άλλη κιόλας μέρα θα ’τανε απολυμένη.

Ο καθείς δεν πρέπει πίσω να κοιτάζει, μα μπροστά.
Στον εαυτό του αυτό και σ’ όλους τους ανθρώπους το χρωστά.
Και λαός που γι άλλο κάτι να περφανευτεί δεν έχει,
μόνο στους προγόνους του ύμνους αποχαυνωμένος πλέκει,
σαν φυτό μοιάζει πατάτας κίτρινο και μαραμένο,
που ότι έχει να παινέσει μες στη γης είναι θαμμένο.









ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ-ΕΦΙΑΛΤΗΣ

«Και να ’μαι στην Αντίκυρα επικηρυγμένος.
Για προδοσία!
Μα κανείς, προδότης για να ’ναι, ν’ ανήκει πρέπει κάπου.
Κι εγώ δεν ανήκω πουθενά.
Ποιος ξέρει από πού έρχομαι… όμως σίγουρα
έλληνας δεν είμαι.
Και τους μισώ τους έλληνες.

Γύρισα όλη την Απία.
Και Αθήνα, Θήβες, Θεσσαλία…
Παντού βάρβαρα φύλα ελληνικά-
αφέντες πλούσιοι αυτοί και δούλοι όλοι οι άλλοι!

Προδότης!
Αλλ’ αν επικρατούσανε οι Πέρσες
και σατράπης ήμουνα του Πανελλήνιου τώρα,
ο Λεωνίδας τότε θα ’τανε ο προδότης.
(Και χαρά στην προδοσία-αυτός
όπως και να ’ταν
θα εχάνονταν από τους Πέρσες δίχως άλλο…)

Ύστερα χίλιοι εφύλαγαν Φωκείς το μονοπάτι:
θα πει πως τον εχθρό και από κει τον περιμένανε.
Αν τους ενίκησε δικό τους θέμα.
Και πάντοτε όταν χάνουν όποιοι έλληνες
ένας προδότης σίγουρα δε φταίει;..


Κι αν επιμένουν να με θέλουνε προδότη
να μου χρωστάνε χάρη πρέπει
γιατί την αγωνία τους εκόντεψα.
Και μη το θάρρος να προδώσεις δεν περσεύει
απ’ το να σκοτωθείς για την πατρίδα;

Μα έτσι κι αλλιώς έγραψα ιστορία.
Θα με θυμούνται όλοι.
Όπως τον Ηρόστρατο εμείς θυμόμαστε.»












ΑΒΡΑΜΟΠΛΣ ΜΟΥΝΟΥΛΟΥΓΩΝ

Να γιατί μι στείλαν στην Ιβρώπ:
Γιατί ξέρου να μιλάου Βρουπαϊκά.
Οι γάλλοι λεν σεμέν ντε φερ,
εκλέρ, σωφέρ, καλοφιρέρ.
Δε λεν σεμέν ντε φέρι
δε λεν καλοριφέρι.
Κι ιγώ έτσι λέου: καλουκαίρ’,
μαδέρ’, δεν ξέρ’, αστέρ’…
Γι αυτό μι στείλαν στην Ιβρώπ’.

Κι για τα ουνόματα. Λενε Γιουνκέρ
κι ιγώ δε λέου Καρατζαφέρ’;
Λένε Ζοσπέν, λέου μπαινοβγαίν’
Λένε Ολάντ λέου μπακάρντ’
Γι αυτό μι στείλαν στην Ιβρώπ’.








ΠΑΡΙΣΙ
Πέμπτη, 27 Νοεμβρίου 2014
«Θα βγούμε εις τα αγοράς.
Θα βγούμε απ’ το Μνημόνιο.
Θα αυξηθώσιν οι μισθοί.
Θα εκδιώξωμεν την τρόικα.

Μα ο μέγας μας πρωθυπουργός
δήλωσε εκ Παρισίων
το όχι των τροϊκανών
θρασέως επισείων:

«Δεν υπεσχέθημεν κενά.
Ως τα Χριστούγεννα είπομεν.
Έχετε δίκαιον εις αυτό.
Όμως σταθείτε: ίδωμεν.

Μπορεί αισίως ν’ αποδειχθεί
ότι εφέτος τ’ άστρι
έφεξε λάθος κι η Μαρία
να ’χει ανεμογκάστρι.

Αλλά κι αλήθεια έγκυος
αν είναι, μπορεί πάλι,
αν και αυτό το απεύχομαι,
θου Κύριε, ν’ αποβάλει.

Οπότε και Χριστούγεννα
δε θα έχωμεν εφέτος
κι εγώ παίρνω παράτασιν
δι εν ακόμα έτος.


Κι αν πάλι η Παναγία μας
τέξει τον Υιόν Της,
δια το προκύψαν ζήτημα
λύσιν εγώ έχω πρώτης.

«Δεν» ένα θέτοντας εμπρός
απ’ ό,τι υπεσχέθην
την νικητήριαν του λαού
ευθύς διαλύω μέθην.

Δεν βγαίνομεν στας αγοράς,
Δεν φεύγει το Μνημόνιο,
Δεν θ’ αυξηθώσιν οι μισθοί,
Δεν διώκομεν την τρόικα.

Κι ούτε ζημία ούτε γαλή.
Και τι ψυχή έχει ένα «δεν»;
Βάλτε μπροστά του ένα «μη»
κι αμέσως να! ένα  μηδέν!

Μηδέν. Τουτέστιν τίποτε.
Γι αυτό σας λέω πως ασφαλώς
πάλι εγώ θα κυβερνώ
είτε έρθει έτσι είτε αλλιώς.»






ΑΛΕΞΗΣ

Ποιος είπε ο Αλέξης χάθηκε; Χάνονται οι Ιδέες
ή πάντοτε στραφτοκοπούν Αγνές και Νιες κι Ωραίες;
Και ποιος την που μπολιάστηκε ολοπρώτη μες στην Πλάση
Ιδέα της Ελευτεριάς, θα μπόρειε να χαλάσει;
Και μόνη Αυτή δεν ήτανε η Ουσία του Αλέξη-
όλα του-Μάτι, Γέλιο, Φως-Αυτή δεν είχε πλέξει;
Κι όταν κανείς τη Λεφτεριά στον Κόσμο μας στεριώνει,
τέτοια Ψυχή-τέτοια Καρδιά ποιο Βόλι τη σκοτώνει;

Ο Αλέξης δεν εχάθηκε. Ζει γύρω μας κι εντός μας
και δίνει Φως στο Σκότος μας και Χρώματα στο Φως μας.

Και Κύριος πάντα του Καλού, που ένα είναι μαζί Του
από παντού ακούγεται η παιδική Φωνή του:
«Ό,τι, μικρός όντας εγώ, δεν πρόλαβα να κάνω
πράξτε το σεις. Εγώ ήσυχος θα βλέπω από ’δω πάνω.
Και είμαι σίγουρος πως σεις Συντρόφια Αγωνιστές μου
όσες εγώ δεν έζησα θα ζήσετε Χαρές μου:
ότι θα φτιάξετε μια Γη που φαύλους δε θα τρέφει
και στ’ Άστρα τ’ άλλα αντρόπιαστη και χαρωπή θα γνέφει».
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΣΕΛΙΔΑΣ
Γενάρης 2015
Τόπος: παιδική χαρά
Χρόνος: 26 Γενάρη 2015, μεσημέρι.
Πρόσωπα:
Μικρός Αλέξης (ΜικΑλ)
Μικρός Αντωνάκης (ΜικΑν)
Μπαμπάς Λαός (ΜπΛ, μπαμπάς τους)
Μαμά Δεξιά (ΜαΔ, μαμά τους)
Άνθρωποι γύρω.

(Ο Μπαμπάς Λαός ανεβάζει και κουνάει τον Μικρό Αλέξη στη μοναδική κούνια της Παιδικής Χαράς, ενώ ο Μικρός Αντωνάκης κλαίει στην αγκαλιά της μητέρας του)

ΜικΑν
Σέλω την κούνια μου…

ΜαΔ
(με λατρεία και ρίχνοντας άγριες ματιές στον Μπαμπά Λαό)
Δικιά σου είναι η κούνια μωράκι μου. Αλλά ας κουνηθεί λίγο και το αδερφάκι σου. Ναι;

ΜικΑν
Όσι. Σέλω μόνον εγώ…

ΜπΛ
(που παρακολουθεί από μακριά τον Μικρό Αντωνάκη. Δυνατά)
Έλα και συ μωρό μου να κουνήσεις τον αδερφούλη σου Έλα!... Κοίτα…Ωωωωωπ… Κοίτα πόσο ψηλά πάει… Έλα… Ωωωωωπ…

ΜικΑν
(κλαίγοντας γοερά, κλωτσώντας τον αέρα και χτυπώντας με τα χέρια του το στήθος της μητέρας του)
Όσι! Εγώ μόνο σέλω! Ζικιά μου κούνιαααα…

ΜπΛ
Μην κλαίς γιατί θα τις φας.
( ο Μικρός Αντωνάκης στριγγλίζει)

ΜαΔ
(ξεσπώντας, στον Μπαμπά Λαό)
Για τόλμα! Δε βλέπεις πώς σπαράζει το καημενούλι; Πατέρας είσαι συ;
(στον ΜικΑν)
Σώπα μωράκι μου, δικιά σου είναι η κούνια. Θα τον κάνω ντα εγώ τον μπαμπά. Μην μου κλαις μωράκι μου…
(γονείς από γύρω έχουν στρέψει την προσοχή τους στο κλάμα του ΜικΑν και παρακολουθούν τη λογομαχία των γονιών του)

ΜπΛ
(αφήνει τον Μικρό Αλέξη να κουνιέται και πηγαίνει προς τη μητέρα χαμογελώντας στον Μικρό Αντωνάκη καθώς πλησιάζει)
Έλα το παιδάκι μου εμένα, έλα το μωράκι μου, έλα στον μπαμπά μωρό μου να πάμε να κουνήσουμε μαζί τον αδερφούλη σου. Έλα αγαπούλα μου…
(απλώνει τα χέρια προσκαλώντας τον Μικρό Αντωνάκη στην αγκαλιά του)


ΜικΑν
Ζε σέλω. Εγώ σέλω κούνια. Όσι αζεφούλη  μου. Εγώ εγώ εγώ…
(δίνει μια με το χέρι του στο πρόσωπο του πατέρα του)

ΜαΔ
Κοίτα πώς το κατάντησες το παιδί… Θα μου σκάσει από το κλάμα το μωρό μου. Πατέρας είσαι συ;

ΜπΛ
Όχι, εσύ είσαι μητέρα. Δώστου μια στον κόλο να δεις πώς σταματάει.

ΜαΔ
Να το χτυπήσω; Να χτυπήσω εγώ τον Μικρό Αντωνάκη μου;
(στρέφει με το ελεύθερο χέρι της το πρόσωπο του Μικρού Αντωνάκη προς τον Μπαμπά Λαό)
Κοίτα! Σπυράκια έβγαλε στο προσωπάκι του το μωρό μου. Από το κλάμα κι από τη σκασίλα του…

ΜπΛ
Καλά καλά. Θα τα συζητήσουμε στο σπίτι αυτά. Σταμάτα το τώρα να κλαίει. Γίναμε ρεζίλι στον κόσμο… Μόνο ο Αντωνάκης να κουνηθεί δηλαδή; Ο Αλέξης δεν είναι παιδί σου;
(στον Μικρό Αντωνάκη)
Έλα μωρό μου. Να μην κουνηθεί λίγο και ο αδερφούλης σου; Έλα μωρό μου, κάνε τη χάρη στον μπαμπάκα που σε αγαπάει πολύ και πάμε να δώσεις ένα φιλάκι στο αδερφάκι σου. Έλα στον μπαμπά μωρό μου και θα σου αγοράσω εγώ μια μικρή κούνια να είναι μόνον δικιά σου. Να φτάνουνε τα ποδαράκια σου στο χώμα και να κουνιέσαι μόνος σου. Αυτή κοίτα… είναι μεγάλη για σένα και μπορεί να πέσεις κάτω και να χτυπήσεις το κεφαλάκι σου. Έλα μωρό μου…

ΜικΑν
Ζε σέλω μική κούνια. Σέλω τη μεζάλη.
(δίνει μια στο πρόσωπο του πατέρα του και χώνεται όπως πρώτα στην αγκαλιά της μητέρας του ουρλιάζοντας. Ο Μπαμπάς Λαός πηγαίνει στον Μικρό Αλέξη)

ΜικΑλ
Ζε σα έσει;

ΜπΛ
Όχι μωρό μου, δε θα έρθει. Θα πάει στο σπίτι με τη μαμά. Θα παίξουμε μόνοι μας.

-------------------








ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ….
(προεκλογικό)

Μη φωνάζετε-μη σκάτε
και μην κακομελετάτε.
Είτε Σαμαρά ψηφίστε
ή στην πάντα τον αφήστε
κι όποιον φέρτε, ίδιο χάλι
τουτ’ η χώρα θα ‘χει πάλι.

Φίλοι μου οι εκλεγμένοι
δε σας φταίνε οι καημένοι.
Φταίνε μόνο οι εκλογείς:
φταίτε φίλοι μου ΕΣΕΙΣ!









Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ

Η φωνή του η στυγνή τ’ αυτιά τρυπάει
σαν λαιμός λαμαρινένιος να μιλάει.
Κι αν μιλώντας, κάποιος βλέπει και τη φάτσα του,
σιγουρεύει: καλικάντζαρου ειν’ η ράτσα του.

Δεξιόστροφο κοχλία μας θυμίζει
που μονάχα εξυμνεί και σαλιαρίζει.
Από κάποια υγρά υπόγεια έξω βγαίνοντας
γλοιώδη αφήνει γύρω ίχνη σουλατσέρνοντας.

Δεξιότερος του Σάχη της Περσίας
της ανίερης συμμετέχει πανδαισίας
που μπροστά του απ’ τη Δεξά μονίμως στρώνεται
ώστε κάθε της αγύρτης να ματσώνεται.

Κι όλο λέει-λέει-λέει και γρυλλίζει
κι όλο γύρω από τα ίδια τριγυρίζει-
βλέπει δίκια όπου τ’ Άδικο εστιάζεται
και ειρήνη όπου πόλεμος ’τοιμάζεται.

Κι αν ειπείς για λευτεριά κι αξιοπρέπεια
ω! εκείνον δεν τον νοιάζουνε τα τέτοια-
λευτεριά είναι γι αυτόν η εκμετάλλευση
κι αξιοπρέπεια η κακοήθης της μετάλλαξη…

Ω! Καλέ μας! ω! Φασίστα μας Τραγάκη,
να γελούσες ας σε βλέπαμε λιγάκι…
αλλά όχι!..όχι… όχι… μην το κάνεις-
μη το γέλιο μισητό κι αυτό μας κάνεις…
ΕΚΛΟΓΈΣ

Αν έβγει η Νου Δυο
θα τρώμε πού και πού.
Αν έβγει η ΔΗΜΑΡ
νεράκι και χορτάρ’.
Με το ΠΑΣΟΚ θα τρώει
ο Άκης και το σόϊ.
Με τον Καμένο αν πάμε
θα φασιστοπεινάμε.
Με Τσίπρα, κάθε μέρα
κοπανιστόν αέρα.
Με το Μιχαλολιάκο
απ’ την εληά μον’ δάκο.
Θα τρώμε με ΑΝΤΑΡΣΎΑ
μόνο στη φαντασία.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΊΑ ΞΑΝΆ
φαί ποτέ ξανά.

Κι αν πεις με το Γιωργάκη
όχι μονάχα νηστικούς
όλο θα μας κρατάει
μα θα ξεράσει με αυτόν
κι ότι από χρόνους αλλουνούς
ο έλλην έχει φάει.


Με άλλα λόγια νηστικοί
εις το εξής θα μένουμε
και θα μας επιτρέπεται
μονάχα ν’ ανασαίνουμε.

Γλιτώνουμε έτσι οριστικά 
από της μάσας τη σκλαβιά
κι απ’ όσα το φαϊ της
κουβάλαγε μαζί της.

Και πια θα καταργήσουμε
την τουαλέτα ευθύς-
βάσανο από τα μέγιστα
που υφίσταται καθείς.













ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟ ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ή
GYMPOLITIC
(προεκλογικό)

Παρά μια ίωση που με ταλαιπωρεί από χτες, η επιθυμία μου να ενημερώσω τους αναγνώστες του περιοδικού μου με έστειλε χτες στο σπίτι του Παπανδρέου, μέσα σ’ ένα δωμάτιο γεμάτο με όργανα γυμναστικής. Ο λόγος ήτανε η ανακοίνωση από τον Γιωργάκη της ίδρυσης κόμματος από αυτόν.

-Κύριε Χολιαστέ, μου λέει, υπέροχα τα «ΛΟΓΙΑ». Συγχαρητήρια!
-Ευχαριστώ κύριε πρωθυπουργέ. Δεν περίμενα να το εξυμνείτε μιας και γράφει την αλήθεια για σας και για το νέο  Κόμμα σας.
- Μη με ευχαριστείτε, έτσι λέω σε όλους. Μου το έμαθε ο μπαμπάς- «στην πολιτική όλα επιτρέπονται», μού έλεγε.
-Κύριε Πρόεδρε, μια ερώτηση με τρώει και θα σας την κάνω αμέσως. Πώς και τόσον καιρό βλέπατε ότι το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου κατάστρεφε τη χώρα και δεν μιλούσατε και μιλάτε τώρα που φτιάχνετε νέο κόμμα;
-Το έβλεπα και το καυτηρίαζα. Κακώς μου καταμαρτυρούν ότι δεν το έκανα.
-Και γιατί δεν ακουγόταν αυτό τότε;
-Γιατί είμαι χαμηλών τόνων. Γι αυτό.
-Τώρα όμως ακούγεστε…
-Τώρα μην κοιτάτε, είμαι αρχηγός Κόμματος και όπου πάω έχω ένα σωρό μικρόφωνα δίπλα μου. Βλέπετε, όλα έχουν την εξήγησή τους.
-Έχετε λέτε κύρος στο Εξωτερικό. Πού το οφείλετε αυτό το κύρος κύριε υπουργέ;
-Στο χορό!
-Στο χορό;
-Στο χορό. Τους χορεύω ζεϊμπέκικα και χασάπικα όπως έκανα τότε με τον Ερντογκάν. Και όταν δεν πιάνουν αυτά, τότε με χορεύουν αυτοί στο ταψί. Πάντοτε ο χορός δηλαδή είναι που έχει το λόγο.
-Θέλατε τότε να κάνετε δημοψήφισμα κύριε Πρόεδρε. Αν γίνετε πάλι πρωθυπουργός θα κάνετε συχνά δημοψηφίσματα;
-Προς το παρόν δε θα κάνω. Τα δημοψηφίσματα θα γίνονται όταν «φύγει» (με συγχωρείτε για τη συγκίνηση αλλά αυτός ο άνθρωπος είναι ό,τι έχω στη ζωή) όταν φύγει η μαμά. Μέχρι τότε αυτή θα μου λέει τι να κάνω. Ύστερα είναι που θα ρωτάω το λαό.
-Μόνος σας δε σκοπεύετε να αποφασίσετε ποτέ τίποτα;
-Απολύτως.
-Και γιατί κύριε πρόεδρε;
-Κοιτάτε, σε κάθε οικογένεια υπάρχει κι ένα καθυστερημένο παιδί. Ε, έτυχε στη δική μας να είμαι εγώ.
-Και γιατί ο πατέρας σας σάς έστρεψε προς την πολιτική, αφού έβλεπε πως είσαστε… καθυστερημένος όπως είπατε;
-Δεν το ήξερε. Νόμιζε πως είμαι χαμηλών τόνων.
-Πέστε μου κύριε Πρόεδρε, εκτός απ’ το χορό τι άλλο θα σας βοηθήσει στην επιτυχή ενάσκηση των καθηκόντων σας αν-ό μη γένοιτο- γινόσασταν πρωθυπουργός;
-Κύριε Χολιαστέ άκουσα καλά; Είπατε «ό μη γένοιτο»;..
-Μάλιστα κύριε υπουργέ, έτσι είπα.
-Πώς τολμάτε μέσα στο ίδιο μου το σπίτι;..
-Είμαι υψηλών τόνων κύριε πρόεδρε.
-Α! Μάλιστα! Βλέπετε ότι με δικαιολογείτε-υπάρχουν τόνοι και τόνοι…
-Σωστά. Δεν μου απαντήσατε όμως κύριε Πρόεδρε στην ερώτησή μου. Υπάρχει και κάτι άλλο πλην του χορού που θα χρησιμοποιήσετε για το καλό της χώρας;
-Και βέβαια υπάρχει και κάτι άλλο. Είναι η γυμναστική!
-Αν κατάλαβα καλά δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσετε ποτέ το μυαλό σας.
-…«μυαλό»;…
-Μυαλό! Εκείνο με το οποίο διαλογιζόμαστε… αυτό που έχουμε μέσα στο κεφάλι μας…
-Αααα! Τώρα θυμάμαι! Κάποτε η μαμά μού είπε αυτή τη λέξη. Μού είπε… πώς το είπε-πώς το είπε… α! να! Μου είπε: «δεν πειράζει παιδί μου που δεν έχεις μυαλό, έχεις το όνομα». Κι εγώ αφού δεν πείραζε που δεν είχα απ’ αυτό, δε ρώτησα και τι είναι.
-Για να τελειώνουμε κύριε Πρόεδρε, πέστε μου-στο θεό σας-πώς η γυμναστική θα σας βοηθήσει να κυβερνήσετε-ο μη γένοιτο-την Ελλάδα;
-Να σας πω:

Δεν ξέρω πώς δεν έχετε
πάρει χαμπάρι ακόμα
πόσα ένα γυμναζόμενο
μπορεί να κάνει σώμα.

Γι αυτό, κι αφού ρωτήσατε,
ιδού του όλου ψήγματα,
ήγουν τουτέστιν δηλαδή
ιδού τα παραδείγματα:

Γυμνάζοντας τον ένα μου
μονάχα κοιλιακό
σε μια μονάχα εγώ νυχτιά
λύνω το Κυπριακό.

Με μία άσκηση σωστή
του ενός μου δικεφάλου
τρία εγώ «μπράβο!» αποσπώ
του πρόεδρου του Γάλλου.

Με μοναχά λίγα πους-απς
τους Άγγλους θα τους πείσω
τα Μάρμαρα που μας κρατούν
να μας τα δώσουν πίσω

και μ’ ένα τζόγκινγκ μου απ’ αυτά
που μ’ είδατε να κάνω
τη διαφθορά στου μηδενός
τα όρια τηνε φτάνω.

Και με τα βάρη παίζοντας
(για μένα αστείο πράμα)
παίζω εγώ στα δάχτυλα
τον ίδιο τον Ομπάμα.

Πέντε φορές σηκώνοντας
τους δύο μου αλτήρες
κάνω να στρέφει ο Ερντογκαν
ως κι ενενήντα μοίρες

Και- κάτι που κυβέρνηση
δεν το ’χε ως τώρα ελπίδα-
θα διευθετήσω έτσι εγώ
την υφαλοκρηπίδα.

Δυο επικύψεις κι’ έσβησαν
τα Σκόπια από το χάρτη
και μ’ άλλη μια την εκλογή
του Τσίπρα βγάζω σκάρτη.

Και κάνοντας δυο έλξεις μου
να!-μα την παναγία-
θα πάψει πια η χώρα μας
να έχει ανεργία.

Για την Παιδεία μοναχά
μια έκταση χρειάζεται
ώστε κάθε έλλην στο εξής
σοφός να λογαριάζεται

Κι ως για το μέγα πρόβλημα
που είναι η Υγεία,
μία στροφή θα χρειαστεί
του σώματος πλαγία.

Και για να μην πολυλογώ,
με τη γυμναστική μου
κάθε που θέλω αλλαγή
θα είναι πια δική μου.

Θα ημπορούσα αν θέλατε
και άλλα να σας πω
μα να σας δώσω κούραση
δεν το ’χω εγώ σωστό,

τώρα που έτσι μάλιστα
σας ταλανίζει η γρίπη-
αν και αυτό, τ’ ομολογώ
πως σας το λέω με λύπη.

Γιατί εγώ-μη βλέπετε
πολύ που δε μιλάω-
ό,τι έχω πάνω μου καλό
αν δεν το δείξω σκάω.

Ίσως μιαν άλληνε φορά
που θα ’σαστε καλλίτερα
να σας ειπώ για θαύματα
που κάνω μεγαλύτερα.

Και θα φροντίσω γρήγορα
εγώ αυτοπροσώπως
να είστε σύντομα καλά-
…όχι… δε μου είναι κόπος…

Να! τα πους-απς μου αύριο
σε σας θα τ’ αφιερώσω
κι απ’ το μαρτύριο του ιού
ευθύς θα σας γλιτώσω.

-Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε. Ευχαριστώ και για τη συνέντευξή σας. Γεια σας.
-Μια στιγμή κύριε Χολιαστέ… εσείς μού μοιάζετε να ξέρετε πολλά. Να σας ρωτήσω κι εγώ κάτι. Επιτρέπετε;
-Αν και εγώ κάνω εδώ τις ερωτήσεις, όμως σας επιτρέπω-ορίστε, σας ακούω.
-Προχτές ο Βενιζέλος έσκυψε προς το μέρος μου και μου είπε: «Μεταξύ μας Γιώργο, η τέλεια διακυβέρνηση της χώρας θα ήτανε μαζί των δυο μας-μια διαρχία δηλαδή όπου εσύ να γυμνάζεσαι κι εγώ να σκέπτομαι.» Από τότε ψάχνω μια ευκαιρία να ρωτήσω κάποιον-πέστε μου κύριε Χολιαστέ, τι θα πει «σκέπτομαι»;




ΨΗΦΟΣ ΜΕ ΓΝΩΣΗ!

Θα δούμε και θ’ ακούσουμε
απ’ τα τηλε-κανάλια
τον κάθε ανεπρόκοπο-
καθένανε κανάγια.

αφού πει τι «δεν» έγινε
και τι να γίνει «πρέπει»
να φύγει με τα χέρια του
στην παχουλή του τσέπη.

Και πλέον θα ψηφίσουμε
τέλεια ενημερωμένοι
και από χέρι ξέροντας
γιατί είμαστε χαμένοι.














TO ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΚΑΙ Ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ

Ένας πλούσιος είχε στη δούλεψή του έναν υπηρέτη.
Αυτός του γυάλιζέ τα παπούτσια, αυτός του έφτιαχνε το φαγητό, τον έπλενε, του ετοίμαζε τις διασκεδάσεις του.
Ο ίδιος ο υπηρέτης ζούσε σε μιαν αχυρένια καλύβα, σε μια γωνιά του κήπου του πλούσιου αφεντικού. Δούλευε από το πρωί μέχρι το βράδυ και ζούσε μια μίζερη, μιαν άθλια ζωή. Και δεχόταν αδιαμαρτύρητα κάθε ιδιοτροπία ή κακομεταχείριση από το αφεντικό του.
Μόνο σε ένα πράγμα ήταν απαιτητικός, πράγμα που φαίνεται παράξενο για υπηρέτη, όμως έτσι ήταν. Και μάλιστα η απαίτηση αυτή ήταν αδιαπραγμάτευτη για τον υπηρέτη. Αλλά περίεργο είναι και πως το αφεντικό σεβόταν απόλυτα την ιδιοτροπία του υπηρέτη του.
Η ιδιοτροπία αυτή ήταν η εξής: ό υπηρέτης ήθελε πάνω στους τοίχους της καλύβας του να βλέπει λέξεις η φράσεις που να του αρέσουν. Οι φράσεις αυτές μπορούσαν να είναι είτε γραμμένες κατευθείαν πάνω στους τοίχους, είτε γραμμένες σε χαρτιά που κρέμονταν από αυτούς.
Ποιες ακριβώς ήταν αυτές οι λέξεις δεν το ήξερε το αφεντικό, όμως καλά καλά δεν το ήξερε ούτε και ο ίδιος ο υπηρέτης. Μπορούσε δηλαδή αυτός να είναι ικανοποιημένος από τις επιγραφές του δωματίου του για λίγους μήνες ή για μερικά χρόνια και ξαφνικά περισσότερες ή λιγότερες από τις λέξεις αυτές να αρχίσουν να μη τον ικανοποιούν πια. Αυτή η έλλειψη ικανοποίησης δεν δηλωνόταν από τον υπηρέτη στον κύριό του, παρά εκδηλωνόταν με ανεπαίσθητες αλλαγές στην συμπεριφορά του προς αυτόν. Ας πούμε άφηνε αυτός αγυάλιστη την εσωτερική πλευρά ενός παπουτσιού του κυρίου του, ή όταν έστρωνε το κρεβάτι του άφηνε ακάλυπτη μια μικρή επιφάνεια κάποιας γωνίας. Άλλες φορές, υποχωρώντας από το δωμάτιο μετά από την ακρόαση πού είχε από το αφεντικό, η υπόκλισή του δεν ήτανε ακριβώς εδαφιαία, αλλά τέτοια που να αφήνει μια μικρή απόσταση μεταξύ κεφαλιού και πατώματος.
To αφεντικό από τη μεριά του έπρεπε να παρατηρήσει τις μικροαλλαγές αυτές και να σπεύσει να διορθώσει τις επιγραφές.
Και πραγματικά το αφεντικό παρατηρούσε αμέσως τις αλλαγές στη συμπεριφορά του υπηρέτη απέναντί του. Και δε θα νοιαζόταν και πολύ το αφεντικό αν δεν είχε γυαλισμένη κάποια πλευρά του παπουτσιού του ή αν μια ακρούλα του κρεβατιού του ήταν άστρωτη, όμως ήξερε καλά πως αυτή η συμπεριφορά ήταν η αρχή μιας σειράς διαταραχών στις σχέσεις του με τον υπηρέτη, τέτοιας που, αν δεν έπαιρνε μέτρα να την ανακόψει έγκαιρα, αυτή θα είχε σαν κατάληξη τη φυγή του υπηρέτη από το σπίτι και την εγκατάστασή του στην καλύβα του κήπου του γείτονα. Και αυτό με τη σειρά του εσήμαινε πως οι υπηρεσίες θα παρέχονταν τώρα στο γείτονα, που μάλιστα περίμενε πως και πως να συμβεί κάτι τέτοιο, επειδή ο υπηρέτης ήτανε ο μόνος στην περιοχή.
Γι αυτό και το αφεντικό, μόλις αντιλαμβανόταν την αλλαγή αυτή στη στάση του υπηρέτη του, έσπευδε αμέσως να βρει λέξεις άλλες, που αντικαθιστώντας κάποιες από εκείνες που μέχρι τώρα κρέμονταν στον τοίχο, θα επανέφεραν στο δρόμο της μέχρις εξαντλήσεως προσφοράς των υπηρεσιών του τον υπηρέτη του. Ήταν μια λεπτή υπόθεση αυτή και απαιτούσε διαρκή προσοχή από το αφεντικό η διάγνωση μιας τέτοιας συμπεριφοράς. Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι η τέτοια παρατηρητικότητα του αφεντικού ήταν το μόνο προσόν που του έδινε τη δυνατότητα να διατηρεί τον υπηρέτη στη δούλεψή του, μιας και απ' αυτήν εξαρτιόταν η συνέχιση της συνεργασίας εκείνου με αυτόν.
Και το αφεντικό εργαζόταν με πάθος πραγματικό όταν επρόκειτο να αλλάξει τις λέξεις στον τοίχο της καλύβας. Στην πραγματικότητα ήταν η μόνη φορά στη ζωή του που το αφεντικό εργαζόταν, αν μπορεί κανείς να ονομάσει εργασία το ψάξιμο για λέξεις. Και τότε είναι που δούλευαν και οι φίλοι του αφεντικού, εκείνοι που μαζί του έτρωγαν τα φαγητά που ο υπηρέτης παρασκεύαζε και ωφελούνταν από τις υπηρεσίες που τους προσέφερε. Κλείνονταν τότε όλοι αυτοί μέσα σε αίθουσες ειδικά διασκευασμένες για το σκοπό αυτό, και καθένας πρότεινε και μια ή δυο διαφορετικές λέξεις ή φράσεις. Και ήσαν όλοι πολύ προσεκτικοί και έδειχναν μεγάλο ενδιαφέρον στη δουλειά τους, επειδή ήξεραν πως από αυτήν εξαρτιόταν όλη τους η καλοπέραση, αλλά μερικές φορές και η ίδια τους η ζωή. Γιατί ο υπηρέτης, αν το πράγμα έφτανε ως τη φυγή του από το σπίτι όπου μέχρι τότε υπηρετούσε, τότε, πάνω στη φούρια του για αλλαγή αφεντικού, μπορούσε και να σκοτώσει το παλιό αφεντικό ή κάποιον από το σινάφι του. Αλλά και αυτό να μη συνέβαινε, το αφεντικό και οι φίλοι του δεν μπορούσαν να παραδεχτούν ότι θα έχαναν έναν τόσο αφοσιωμένο υπηρέτη μόνο και μόνο επειδή στάθηκαν ανίκανοι να βρουν μερικές λέξεις, αφού αυτό ήταν όλο κι όλο που ο υπηρέτης ήθελε για να μη φύγει και ποτέ δε διαμαρτύρονταν για την αμοιβή του ή για τις υπερβολικά κουραστικές υπηρεσίες που προσέφερε.
Και μέσα στην αίθουσα διασκέψεων ακούγονταν διάφορες κατά καιρούς λέξεις και φράσεις, όπως "αλλαγή", "μιάσματα", "αποστασία", "σκληρός πυρήνας Ευρώπης", "ανάπτυξις", "συμμετοχική δημοκρατία", "σεμνά και ταπεινά", "πάταξις της διαφθοράς" και ό,τι μπορούσε το μυαλό του αφεντικού να υποθέσει πως θα ικανοποιούσε τον υπηρέτη του και θα έφερνε τις σχέσεις του με αυτόν στην προηγούμενή τους κατάσταση. Και τις περισσότερες φορές κάτι έβρισκε το αφεντικό που να ικανοποιεί το ιδιότροπο αυτό γούστο του υπηρέτη του. Γιατί στο βάθος ο υπηρέτης δεν ήθελε να αλλάζει αφεντικό, μόνο ήθελε να ικανοποιεί κάποια μέσα του φωνή που του έλεγε πως είναι μια ζηλευτή ιδιαιτερότητα γι αυτόν να είναι ο μόνος υπηρέτης μέσα στο σύνολο των επί γης υπηρετών, που δουλεύει αδιαμαρτύρητα και χωρίς απαιτήσεις για βελτίωση των συνθηκών της εργασίας του και της ζωής του.









Κατά τη ΝΕΡΙΤ θράσος έχουν οι βρετανοί που στέλνουν τα αγάλματα σε ξένες χώρες και όχι οι έλληνες που τα ζητάνε πίσω(!) Άντε πάλι με τ' αγάλματα... Πάλι αυτοί, πάλι κι εγώ.

ΠΑΛI  Τ΄ ΑΓΑΛΜΑΤΑ

Λόγος για κάτι μάρμαρα γίνεται τελευταία
που μας τα πήραν λέει πριν πολλές δεκάδες
χρόνια
κι η κλίκα τώρα του ΠΑΣΟΚ τα θέλει πάλι πίσω.
Και στην Ελλάδα ανήκουνε, λέει, γιατί εβρεθήκαν
στο μέρος όπου τώρα ζει-τόσο μυαλό κρατάει
να λέει πως απόγονος κάποιων ελλήνων είναι-
αυτών τη γη που παλαιά ετούτη κατοικούσαν...

Δε θέλει μάρμαρα ο λαός γελοίοι "κινηματίες".
Αν θέλετε ζητάτε τα μα όχι στ' όνομά του.
Φράγκο δε δίνει ο λαός γι αυτές τις παλιοπέτρες
που σχήμα κάποιοι ανθρώπινο ή ζώου τους έχουν
δώσει.
Τα μάρμαρα, τις τσέπες σας κοιτάζετε μονάχα,
απ' ό,τι τώρα, πιότερο ακόμα να γεμίσουν.
Πώς; Μόνο σεις το ξέρετε. Εγώ υποθέτω μόνον
και λέω πως περιμένετε τον τουρισμό ν' αυξήστε
γιατ' οι τουρίστες θα 'ρχωνται τα μάρμαρα να
δούνε
και τον αγλέουρα κι από κει εσείς να ξαναφάτε-
και σεις και τα δισέγγονα και τα τρισέγγονά σας.

Μα κι έτσι να ’ναι, ο λαός δραχμή δε θα ’δει πάλι-
με μάρμαρα είτε δίχως τους εκείνος θα πεινάει
όπως πεινούσε πάντοτε καί ιδιαιτέρως όταν
ό,τι βρωμιά, την κάνετε τάχατες στ' όνομά του.

Τα μάρμαρά σας ο λαός δε θέλει να τα ξέρει-
κι αν θα τα πάρτε φάτε τα καθώς τις σάρκες
τρώτε
του λαού που κάθεται άβουλος και ηλίθια σας κοιτάζει
το αίμα και τον ίδρω του λαίμαργα να ρουφάτε.
Φαϊ ζητάει ο λαός που σεις δε θα του δώστε
είτε τα βρωμομάρμαρα τα πάρετε είτε όχι.
Παλέψτε για τα μάρμαρα λοιπόν με δύναμη όση
σας δΐνει η απληστία σας. Να ξέρετε όμως οτι
όλες σας τις βρωμόπετρες που για να σας τις
δώσουν
σα γύφτοι εκλιπαρήσατε, ο λαός τις γράφει όπου
μελάνι εκεί που κι η σοφή λέει παροιμία, δεν
πιάνει.
Αυτός όλα τα μάρμαρα γι αντάλλαγμα τα δίνει
για μιας ημέρας φαγητό σ' ενού άνεργου τραπέζι.
Κάντε ό,τι θέλετε λοιπόν με τις βρωμόπετρές
σας-
και πότε κάνατε ο λαός ό,τι ζητάει και θέλει;-
και πώς μπορούσατε ποτέ αυτό να ’χατε κάνει,
αφού ο λαός πεινάει ψωμί κι όλο εσείς το τρώτε;
Και μήπως αν τα πάρετε τα’ αρχαία μάρμαρά σας
να τα φυλάξτε είστε ικανοί; Σε δύο χρόνια μόνο
καταστραμμένα θα ’ν’ κι αυτά σαν που όλα τ άλλα
είναι.
Τουλάχιστο, τρομάρα σας, να ξέρατε από Τέχνη...
Η μόνη τέχνη που καλά έχετε μαθημένα
ειν' η κλεψιά. Γιατί λοιπον δεν πάτε να τα κλέψτε
ώστε επιτέλους να 'ρθουνε, να πάψτε σα ζητιάνοι
το χέρι σας ν' απλώνετε κι εκτός από δολάρια
και πέτρες τώρα δουλικά να κλαίγεστε να πάρτε;
Άντέστε κομματόσκυλα, εμπρός, κλαφτείτε ακόμα'
μα να 'χετε καλά στο νου: η κλίκα σας μονάχα-
η ξεκομμένη απ' το λαό-τα μάρμαρα ζητάει.
Όπως η κλίκα η ίδια σας εζήτησε να κάνει
κι αγώνες ολυμπιακούς-ακόμα έν' από κείνα
που ο λαός αμέτοχος τα βλέπει, γιατί νιώθει
πως πιο δυστυχισμένονε με κείνους θα τον κάντε.
Κάντε λοιπόν το κέφι σας αισχροί "κινηματίες".
Και να φχαρστάτε συνεχώς το θεό σας μην
ξεχνάτε,
που ενός χαζού σας έδωσε λαού αφέντες να 'στε,
λαού ενος δουλόπρεπου που τα όπλα δε σηκώνει
κι όσοι μετρώντας είστε βρει, τόσους ν' ανοίξει
τάφους.






ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ,
ΠΟΔΙ ΚΑΙ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΑΥΡΗΛΙΟΥ
(οι εφημερίδες της 27-8-08)

Στη «βάρβαρη» τη χώρα-την Τουρκία-
κάτω απ’ το φως του ζωοδότη ηλίου
σ’ ανασκαφές που γίνονται στη χώρα
βρέθηκε το κεφάλι του Αυρηλίου.

Εμπρός λοιπόν Καραμανλή Κωστάκη
εμπρός και ανοικονόμητη συ Ντόρα
κάντε διαβήματα να μας δοθούνε
όσα η σκαπάνη έχει ανασκάψει δώρα.

Κι ας ήτανε αυτοκράτορας ρωμαίος
μα ελληνικά αφού έγραφε κι ωμίλει
έλληνας ήταν. Κι αν μας αρνηθούνε
τουλάχιστο ας μας δώσουνε τα χείλη…

Τόσους που ελληνικά έχουνε γράψει
(Σαμοσατείς κι ας ήσαν… ή και Σύροι… )
έλληνες όλους τους εσείς τους λέτε-
το ’χετε πάρει πλέον ψωμοτύρι.

(Κι εγώ λοιπόν δυο τόμους ποιημάτων
στην αγγλική που έχω εκδώσει γλώσσα,
κι εγώ γι αμερκανάκι θα μοστράρω
μετά ’πό χρόνια τόσα κι άλλα τόσα)

Σ’ άπταιστα ελληνικά κι ο αυτοκράτωρ
τα «Εις Εαυτόν» λεν είχε αυτός γραμμένα.
Ψέμα! Δεν τα ’γραψε του Εαυτού του:
στους έλληνες τα είχε αυτός ταμένα!

Λοιπόν με τ’ άλλα μάρμαρα-του Έλγιν-
ζητάτε τώρα και του Αυρηλίου
να ’χετε να το λέτε στους κρετίνους
στις εκλογές του Σιούφα-του Απριλίου.














TA ΜΑΡΜΑΡΑ
Βρε κοίτα πώς αλλάζουνε σε μία μέρα όλα
κι ενώ ο Σημίτης έλεγα πως θα τη φάει τη φόλα
κοίτα πώς τώρα γύρισε το φύλλο! Και να δείτε
πως προ εκπλήξεως κι εγώ κι εσείς θε να βρεθείτε.

Πια γκόβερνο όχι-δε θα 'ρθει-Νέας Δημοκρατίας,
γιατί απλούστατα ο Μπλέρ, ο ηγέτης της Αγγλίας
όσα έκλεψαν αγάλματά ο Ελγιν και οί άλλοι
εδήλωσε πως γρήγορα θα μας τα δώσει πάλι.

Kι αυτό θα γίνει σύντομα, πριν εκλογές να ’ρθούνε
ώστε όποιοι τώρα κυβερνούν, πάλι θα κυβερνούνε.
Γιατί; Θέλει και ρώτημα; Γιατί αν αυτό θά γίνει
φαϊ θα έχουμε όλοι μάς-και πια τo θέμα κλείνει.

Οι διαδηλώσεις παύουνε, παύουν κι οι απεργίες.
Και παύουν γιατί για όλα αυτά θα λείψουν οι αιτίες
αφού ο κόσμος τότε πια θα τρώει όσο θέλει
και τότε όλα ζάχαρη-και τότε όλα μέλι.

Τότε αν πεινάει ο λαός και πάει γι απεργία.
δίχως καθόλου άργητα ή κωλυσιεργία
μια ψησταριά θα στήνεται με σίδερο ένα ντούρο,
και η κυβέρνηση εκεί θα ψήνει έναν Κούρο.

Kι όταν φωνάζουν οι άνεργοι φαϊ πως δεν υπάρχει
μία Καρυάτιδα βραστή θα τρώνε δίχως πάχη.

Και βλοσυροί όσοι ροβολάν βοσκοί μας απ' τα όρη
θα τους σερβίρεται άμεσα κοκκινιστή μια Κόρη.

Τους Κένταυρους θα βάλουμε για μας δουλειές να κάνουν,
τους Γίγαντες τα έργα μας τα επίπονα θα φκιάνουν,
οι Νύμφες μας ημίγυμνες χορούς θα μας χορεύουν
με Σειλινούς και Σάτυρους αισχρά να τις χαϊδεύουν.

θα καταργήσουμε τη ΔΕΗ γιατί ο φωτοδότης
Απόλλων, φως ποιότητας θα μας παρέχει πρώτης'
και πάει ο ΟΤΕ και τα ΕΛΤΑ, ο Ερμής αφού ο μαγκιόρος
ανέξοδος και γρήγορος θα ’ναι μαντατοφόρος.

Τον Δία-Ρέππα μοναχά που από τo υπουργείο
στη φτώχεια πάνου κεραυνούς σβουρίζει δύο δύο-
από το χρυσοφόρο του θα πάρουμε τo πόστο
ώστε-ίδιο μάρμαρο κι αυτόν-να τονε φάμε ρόστο.

Η Άρτεμη θ' αντικαθιστά τη δεκαεφτά Νοέμβρη
αφού ένα βέλος θ' αμολά κι αυτή και όποιον έβρει,
με τα ποτάμια ο Ηρακλής θα καθαρίζει βούρκους,
κι ο Άρης, άμα μας ριχτούν, θα σταματάει τους τούρκους.

Και τότε πια παράδεισος θα είναι η Ελλάδα
κι ανάμνηση η που τρώγαμε ως τώρα φασουλάδα.


«ΠΡΟΣ ΩΡΑΣ»

Σάλος. Φουρτούνα, Ταραχή. Αντάρα. Τρικυμία.
Κουμουνιστές  εκάμανε γκουβέρνο στη Γραικία.
Φόβος και τρόμος άπλωσε πάνω από την Ευρώπη.
Βλέπουν με μάτι ανήσυχο εδώθε όλοι οι τόποι.
«Τσάι», «τσουράπι», «τσαγανό», «τσιγάρο», «τσιμινιέρα»,
Λέξεις που ως τώρα ήσυχες πλανιόνταν στον αέρα
Μα κι όσες άλλες  από «τσ» τους έλαχε ν’ αρχίζουν
Τον Τσίπρα στους ταλαίπωρους τους γήινους θυμίζουν
Και πλέον γόοι και ποπετοί την οικουμένη ζώνουν.
Κουμουνιστές. Κουμουνιστές τη γη μας την αλώνουν.
Ο Λένιν αναστήθηκε. Ζωντάνεψε ο Μαρξ.
Και το ’νιωσε αυτό καλά ως κι ο καθένας βλαξ.
Μέχρι κι εγώ ο αδαής περί τα πολιτίκς
Και που γι αυτά ολοζωής βαθιά με ζώνει νυξ,
Κι εγώ λοιπόν κατάλαβα πολλές τι αλλαγές
Θα δει η Ελλαδίτσα μας μεγάλες και μικρές,
Πια τώρα δε θα έχουμε την Τρόικα να μας τρώει
Μα θα συναλλασσόμαστε αισίως με μια Κατρόι.
Κι αντί να μας ταλαιπωρεί τ’ άθλιο Μνημόνιο εκείνο
Θα έχουμε ένα ανθρώπινο κι ευγενικό Μηομνίνο.
Στα εστιατόρια με μισή μερίδα περηφάνεια
Γαρνιρισμένη με άρωμα από χαρισμένα δάνεια
Τελείως θα χορταίνουμε την που είχαμε πριν πείνα
Και τα συσσίτια ν’ ανθούν θα πάψουν στην Αθήνα.
Τη λέξη όταν «Σύνταγμα» θα λέμε θα δακρύζουμε
Κι αντίγραφα Μνημόνιου καθημερνά θα σκίζουμε
Ενώ ο λαός ρακένδυτος στα μαύρα του τα κρέπια
Θα πλέει μέσα σε πέλαγο γεμάτο αξιοπρέπεια.
Δραχμές θα κουδουνίζουνε αντίς ευρώ στις τσέπες
Και θα ’ναι όνειρο άπιαστο οι πίτσες και οι κρέπες.
Κι οι ευρωπαίοι ενώ εμάς κοιτώντας θα γελάνε
Ο Τσίπρας θα αισθάνεται-αλί-πανευτυχής
Αγνοώντας πως γυμνόποδες στ’ αγκάθια όσοι πάνε
Είναι ηλίθιοι-τρισαλί-και όχι ευφυείς.








 ΠΕΡΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

Το σύνταγμα εφαρμόζοντας
μας γέμισαν ατομικές ελευθερίες
και δικαιώματα (γιατί όχι:
από την τσέπη τους τα βγάζουν;)

Αυτό το παλιοσύνταγμα...
να μη λέει τίποτα και για λεφτά.


ΑΛΛΑΓΕΣ…

Σταμάτησε ο Αλέξης
να παίζει με το τόπι
μεγαλου αρχηγού επήρε ύφος
το χάλκινό του εζώστηκε το ξίφος
κι είπε ζωηρά «θα πάω
ν’ αλλάξω την Ευρώπη!»

Πήγε. «Παρακαλώ σας»
του λεν ευγενικά
«Το ξίφος σας απέξω να τ’ αφήστε
κανέναν μη από λάθος τραυματίστε.
Δεν χρειάζονται καθόλου
εδώ σιδερικά.»

Και «Όσι, ζεν τ’ αφήνω»
έκανε ο Αλέξης.
«Τότε παιδί μου γύρνα στην Ελλάδα
θαρρώ έχετε ακόμα φασολάδα.
Τα ξίφη έχουν τελειώσει.
Έδώ έχουμε λέξεις.»

Έφυγε ο Αλέξης,
εγύρισε και πάλι.
«Τα χέρια Αλέξη μου πρέπει να κόψεις
πριν τις καινούργιες σου μας πεις απόψεις.
Μην κλαις. Σου μενει ακόμα
στους ώμους το κεφάλι.»





Πάει, τα χέρια κόβει,
γυρνάει και τους βρίσκει.
«Αν και τη γλώσσα σου κόψεις ευθύς
τότε στο σπίτι μας μπορείς να μπεις»,
του λένε καθώς πίνουν
με σόδα το ουίσκι.

Ο Αλέξης τι να κάνει;
Αφού οι ευρωπαίοι
τα νέα του για ν’ ακούσουνε τα έπη
να τον δεχτούνε πριν κοντά τους πρέπει
τότε θα κάνει ό,τι
κάθε ευρωπαίος λέει.

Έτσι, αφού ενθέρμως
να τους αλλάξει θέλει
και  κάνοντας αυτά που λεν εκείνοι,
χωρίς αυτιά και γλώσσα έχει μείνει.
Και πάνε και τα δύο 
τα κάτω του τα μέλη.

Κι ενώ εκεί είχε πάει
τόσο αποφασισμένος
ν’ αλλάξει την Ευρώπη δίχως άλλο
δεν ένιωσε στον τόσο μέσα σάλο
ότι αυτός ο ίδιος
εβγήκε αλλαγμένος.

Κι έτσι κουτσουρεμένος
δίχως σπαθί και τόπι
βαλμένος σε καρότσι ένα πάνω
κρατάει στα δόντια του ένα πανώ
Γερμανικά που γράφει:
«Άλλαξα την Ευρώπη!»

ΤΣΙΠΡΟΣΥΡΙΖΑ
Κουράστηκα μ’ αυτή τη διαπραγμάτευση
Πάω ανυπέρθετα για μετανάστευση.
Αντί να έχω πάλι ένα μνημόνιο
Καλλίτερα να πιω ένα κιούπι κώνειο.

Αντί ν’ αρχίσουν πάλι για κουρέματα
Πιο ήρεμος θα είμαι μες στα ρέματα.
Και από το ν’ ακούω για φι πι α
Λέω στη χώρα μου πως φτάνει πια.

Ν’ ακούω δε θέλω όλο για ευρώ.
Άλλον πιο ελαφρύ θα βρω σταυρό.
Αντί τo «ναι» απ’ τη γριά δραχμή
μωρό ένα κάλλιο να μου λέει «αχ! μη!...»

Θα φύγω μακριά απ’ την κοινωνία
Να μη με φτάνει μείωση καμία
Σύνταξης ή μιστού ήδη μειωμένου
Ή όποια εθνικίλα του Καμένου.

Βαρέθηκα ν’ ακούω στο δημοψήφισμα
αν «ναι» ή «όχι» υπερτερεί στο ζύγισμα.
Εμπούχτισα ν’ ακούω για ανεργία.
Και το ει τι εμ μου φέρνει πια αλλεργία.

Γι αξιοπρέπεια και για περηφάνια
Που στην Ελλάδα αμφότερα είναι σπάνια
Βαρέθηκα ν’ ακούω πως αφθονούν
Ενώ γιατί μας λείπουν μας πονούν.

Πρωθυπουργούς λαούς που κοροϊδεύουν
Βαρέθηκα το νου μου να παιδεύουν.
ΥΠΟΙΚ που την Ευρώπη λοιδωρούν
Τα μάτια μου δεν θέλουν να θωρούν.

Πρωθυπουργό καβάλα σε καλάμι
Πρωθυπουργό ο θεός ας τονε κάμει.
Για μένα αίσχος είναι και ντροπή-
Αλλιώς δεν πάει η πένα να το πει.

Σουλάτσα στην Ευρώπη δε μ’ αρέσουν
Τάχα πως συμφωνία παν να δέσουν-
Ουσία κοροϊδεύουν το λαό τους
Και κάθε όσιο μιαίνουν κι ιερό τους.

Ν’ ακούω δεν μπορώ υποσχέσεις φρούδες
για Ισημερινό να ζουν αρκούδες
και ύστερα να παίρνουνε-το είδες!-
του Ισημερινού ως και τις καρύδες.

Κι αγανακτώ να βλέπω να επαιτούνε
Και να ισχυρίζονται πως απαιτούνε.
Περφάνια κι αξιοπρέπεια ένας ζητιάνος;
Ναι, όσο αέρα ο φουσκωτός ο διάνος.

Να κλέβουν τα λεφτά δεν το αντέχω
Κι ύστερα «δώστε-τα  ’φαγα-δεν έχω»,
Και να μιλάνε γι αποζημιώσεις
Αυτοί που αγγίζοντάς τους θα λερώσεις.

Δεν το μπορώ η Ευρώπη να δανείζει
Και στην Ευρώπη ο που χρωστάει να βρίζει.
Δεν το μπορώ για το άθλιο ριζικό μας
Να μην είναι αίτιο τίποτα δικό μας.

Δεν το μπορώ σαν χάχες να γελάνε
Την ώρα που τη χώρα τους χαλάνε.
Δεν το μπορώ για πέντε όλους μήνες
Με δάκρυ οι έλληνες να βρέχουν κλίνες.

Δεν το μπορώ ο λαός ν’ αποφασίζει
Κι όχι το φως μα σκότος να ψηφίζει.
Δεν το μπορώ το λαό οι λαοπλάνοι
Ανδράποδό τους να τον έχουν κάνει.

Οι αναξιοπρεπείς δεν το αντέχω
Και να θαρρούν πως διόλου δεν κατέχω,
Και να μου λεν πως είναι αξιοπρέπεια
Η ιταμότητα κι η δουλοπρέπεια.

Δεν το μπορώ να βλέπω στο ψητό
Να παίρνουν όλοι τον πρωθυπουργό
Και –ναι, πιστέψτε το, είναι αλήθεια!-
Εκείνος να γελάει μόνον ηλίθια.

Κυβέρνηση που όλη είν’ ένα τσίρκο
Και κυβερνάει τη χώρα μου με ρίσκο
Καταστροφή μόνον αυτή θα φέρει
Σε όποιον έβαλε λαό στο χέρι.


Δεν το αντέχω αναξιοπιστία
Να μας χρεώνουν απ’ την Εσπερία
Και πιότερο που αυτό αλήθεια είναι
Και δεν το λένε για το θεαθήναι.

Πρωθυπουργό που δεν ενημερώνει
Λαό, για κείνο που του ξημερώνει
Άλλο αδυνατώ να τον αντέξω.
Θα φύγω από δαύτονε. Θα τρέξω.

Οι ευρωπαίοι ενώ με τόσους τρόπους
Ζητούνε να μας κάνουνε ανθρώπους
Αρνούμαι με οδηγούς μεις αρχιζώα
Να μένουμε στα ζωώδη τα πατρώα.

Δεν το μπορώ ανθρώπους ν’ απειλούμε
Που απ’ αυτούς υπάρχουμε και ζούμε.
Αηδία νοιώθω κι εμετού έχω τάση
Που μερικοί εκεί μας έχουν φτάσει.

Δεν το μπορώ πρωθυπουργό να γλύφει
με σάλιο που ελλήνων είναι ψήφοι
εκεί που με το ίδιο πρώτα σάλιο
έφτυνε-εκατάβρεχε πες κάλλιο.

Δεν το μπορώ να βλέπω έναν χαμένο
Πρωθυπουργό, με ύφος τονισμένο
Να λέει η ήττα του πως είναι νίκη
Και στην παράταξή του αυτή ανήκει.


Δεν το μπορώ με στόμφο να μιλάει
Αντί σε μοναστήρι ένα να πάει
Και μέσα κει για πάντα να κλειστεί
Ενός λαού ελπίδων το ληστή.

Και δεν μπορώ πως είναι αριστερός
Να λέει δεξιόστροφος κοχλιός
Και την Αριστερά να δυσφημίζει
Πολιτική σε όποιον δε γνωρίζει.






ΠΑΙΔΙΑ-ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝΕ

-Μπαμπά γιατί το Μέγκα έχει ΑΜΕΑ;
-Τι λες παιδάκι μου; Πώς σου ’ρθε αυτό;
-Λέω μπαμπά για τον Οικονομέα:
δε βλέπεις πώς κοιτάζει στο φακό;..

-Αν λες ΑΜΕΑ τον Οικονομέα
έτσι αδικείς παιδάκι μου τα ΑΜΕΑ:
αν έτσι βλέπει εκείνος το φακό
από ηλιθιότητα το κάνει αυτό!
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΔΙΩΤΕΙΑ

Όλοι ξέρουμε πως ο λαός μας
είναι μεγάλος βλαξ.
Η Βλακεία τραύμα στο κεφάλι
του έκανε διαμπάξ.

Μα είναι ανάγκη αυτό
να το βγάζει στον αέρα
από το κανάλι ΑΛΦΑ
του θεού χαλώντας την ημέρα;

«Πώς το κάνει»; Μα με κείνο
τον πατεντάτο ηλίθιο
που με μια φουστανέλα
φίλο του στενό και επιστήθιο

σε αυτήν μέσα χωμένο
τόνε στέλνει να τριγυρίζει
και αναίτια και ζωώδικα
σαν ον άλογο να γρυλλίζει. 

Και σαν καθυστερημένο 
ένα μεγάλο παιδί μιλά
και «τραγουδιστά»-τρομάρα του-
λέει πράγματα απλά.

Τα καμώματά του αυτά αστεία
τα βρίσκει τάχα ποιος; 
Μόνο κάποιος που από ιδιωτεία
πάσχει βέβαια κι αυτός.



Αυτός είναι ο λαός
ο κρετίνος ο ελληνικός
είτε πλέμπα είναι είτε αστός-
το Γελοίο πέχι κάνει καθεστώς.

Τι περιμένουν για να παραστήσουν
και το ζωντόβολο Ελλάδα
μ’ ένα βόδι που Αμαλία θα το ντύσουν
ή καλλίτερα με μια γελάδα;

…Και κείνος που κρύβει το πρόσωπό του
πίσω από το σιδερένιο φίμωτρό του
τι ταιριαστό ζευγάρι με τον πρώτο κάνει!
Η γελοιότητα των ελλήνων μακριά πόσο φτάνει!..





Ο «ΤΣΟΛΙΑΣ» ΤΟΥ ΑΛΤΕΡ

Το δρόμο που έδειξε το ΣΚΑΙ
το ΑΛΤΕΡ ακλουθάει.

Τι κάνει; Δείχνει έναν τσολιά
με της στολής του τα λιλιά.
Και-ηλίου πιο φαεινό-, αυτός
ειν’ ο λαός ο ελληνικός.

Και δεν τον έπλασαν στην τύχη:
ωραία τον έχουνε πετύχει:
άτομο καθυστερημένο
που τριγυρνάει σαν χαμένο.

Και άσκοπα και σαν ηλίθιος
κυκλοφορεί μέσα στο πλήθος
άφωνα λέγοντας «ορίστε!
όλοι με μένα ίδιοι είστε!»

Δεν σκώπτει ούτε σατιρίζει.
Μόνο ανεγκέφαλα γρυλλίζει.
Και με φωνή που να ταιριάζει
στον τύπο που παρουσιάζει,

φορές κοινή μια φράση λέει…
την ξαναλέει… πάλι τη λέει…
και κρύο και αηδία γεμίζει
όποιον ο λόγος του εγγίζει.

Κι όπως σ’ ανέκδοτο ένα κρύο
γελούν σα να ’τανε αστείο
οι έλληνες γελούν σα βλάκες
με τις εμετικές του τις «ατάκες»

Ελλάς! «Ποτέ που δεν πεθαίνεις»:
σου αξίζουν όλα όσα παθαίνεις!


ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ 25 ΜΑΡΤΗ
ή
ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ

Ιερώνυμος: Τι τραβάω στα γεράματα…

Τσίπρας: αφού πιστεύουνε πως γέννησε μία παρθένα γιατί γαμώ το κέρατό τους δεν πιστεύουνε ότι έχω πρόγραμμα;

Κωνσταντοπούλου: Να σκαρφαλώσω στο Τέμπλο και να φωνάζω βοήθεια...;… 

Φώφη: Δε σκέφτηκα να μετονομάσω το ΠΑΣΟΚ σε ΛΑΖΑΡΟ Μπορεί να μου το ανάσταινε. 

Παναγία: Εγώ- τι φταίω να βλέπω τόσους κλέφτες εδώ μέσα;

Τραγάκης: Καλά Θεέ μου, μου έδωσες τέτοια φάτσα. Ήταν ανάγκη να μου δώσεις και αυτό το επώνυμο;

Ο Θεός για τον Τσίπρα: Τον Σαούλ τον κατάφερα μ’ έναν κεραυνό. Αυτός μου στοίχισε φτηνά: ένα τηλεφώνημα του ανηψιού μου από τη Ραφήνα.

Καμένος: Γαμώτο, μόνο παπάς δεν ξέρω ποια πρόφαση να βρω για να ντυθώ…

Γεωργιάδης-Ούτε το σταυρό ούτε το χέρι του φίλησε, έστω για τους τύπους…

Πρόεδρος: Γιατί να μην ευχαριστήσω τους μετανάστες; Και ο Χριστός δεν ήτανε μετανάστης από τον ουρανό στη γη;Αυτόν γιατί τον ευχαριστούμε;

Θεοδωράκης: Όχι με το δικό μου ποτάμι, αλλά ούτε με τον Ιορδάνη δε σώζεται η Ελλάδα. Τουλάχιστον περνάω την ώρα μου.

Βορίδης: Και ο Χριστός φραγγέλιο είχε-τι φραγγέλιο τι τσεκούρι.

Βενιζέλος: Το στικάκι μου; Α! Εδώ είναι.

Λεβέντης: Εγώ ένα ξέρω να πω. Οικουμενική! Πάπας, Πατριάρχης, Ιμάμης, Αγιατολλάχ, Δαλαϊλάμα. Μόνον έτσι θα σωθεί ο κόσμος.

Καρατζαφέρης: Μόνο το πρώτο άρθρο ψήφισα.

Κουβέλης: Άλλα εννιά χρόνια. Γιατί δυο θητείες θα τις κάνει. Εγώ τότε πόσο θα είμαι;… Μπα! Δε βγαίνει. Θα πάω σε ψυχαναλυτή να μου βγάλει από το μυαλό την Προεδρία.

Κατσαρίδα. Πάνω σε πανό που κρατάει έχει γράψει: ΕΞΩ ΟΙ ΞΕΝΟΙ-ΑΥΤΗ Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ
ΠΑΕΙ ΚΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ! ΑΛΛΟΣ!...

Πάει και του Σύριζα η ελπίδα.
Στο υπόγειο το ποτάμι επνίγει
που απ’ την Ουάσινγκτον πηγάζει
κι ως Ωκεανός τη γη τυλίγει.

Το προαιώνιο του ανθρώπου
τ’ όνειρο-η δικιοσύνη
όνειρο ήταν, όνειρο είναι
και πάντοτε όνειρο θα μείνει.

Ο Τσίπρας, ντύνοντας με στόμφο
τα όσα κενά φέρνει μαζί του
πουλάει τιμή, πουλάει αέρα,
και ξεπουλάει το μαγαζί του.

Και η πατρίδα απ’ τη στροφή του
ανήκεστες παθαίνει βλάβες.
Τσίπρα επίορκε, θέλουν τόλμη
και αρετή θέλουν οι Τσάβες.





ΠΑΤΡΊΣ ΕΝ ΠΟΡΝΕΊΑ ΘΝΉΣΚΟΥΣΑ

«Ποιος είναι αναμάρτητος
να ρίξει πρώτος πέτρα;
Τις ανομίες ολωνών
θα μπόρειε  ποιος να εμέτρα;

Από τον άθλιο βασιλιά
ως τ’ άμετρά μου πιόνια
στη χώρα ποιος δεν έκλεβε
τώρα και τόσα χρόνια;

Κι αφού ο λαός με πρόδωσε
ποιος μένει να με γιάνει
και όχι  πόρνη αλλά κυρί
α πάλι να με κάνει;..

Κανείς! Γι αυτό ελάτε μου
της γης οι πόρνοι όλοι!..
…και βιάστε με… και πάρτε με…
…δική σας είμαι όλη…»





ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ

Βασιλείς του Βελγίου: "Αυτές οι πράξεις είναι φρικτές και έργα δειλών".
Πρωθυπουργός του Βελγίου: "...άνανδρη επίθεση..."

Καλά λένε οι βασιλείς και ο πρωθυπουργός.  Αν οι βομβιστές ήσαν θαρραλέοι θα είχαν ενημερώσει πριν τις αρμόδιες αρχές. Στην περίπτωση αυτή θα έπρεπε να έχουν κάνει μια ανακοίνωση όπως η πιο κάτω ας πούμε:
«ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΑΔΕ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ
Προς την Αστυνομία και το Στρατό του Βελγίου και πάντα ενδιαφερόμενο.
Την εικοστήν δευτέραν του μηνός Μαρτίου ενεστώτος έτους και ώραν οκτώ και τριάντα πρωινήν, θέλει επιχειρηθεί υπό της Οργανώσεώς μας επίθεση με βόμβες εις το αεροδρόμιο των Βρυξελλών και στους τάδε και τάδε σταθμούς του Μετρό της ίδιας πόλης.
Θα επιχειρήσουν δύο άτομα, αμφότεροι άρρενες. Ο εις εξ αυτών θα φέρει περούκαν πλουσίας ξανθής κόμης και θα φορεί χακί τζάκετ. Ύψος ένα μέτρο και εβδομήκοντα τρία εκατοστά, αδύνατος. Αυτός θα φέρει την βόμβαν εντός σάκου χρώματος κιτρίνου.
Ο έτερος επιχειρών θα μεταφέρει την βόμβαν εντός συρομένης βαλίτσας χρώματος καφέ και θα κρατεί ανθοδέσμην εις το αριστερό του χέρι. 
Ευελπιστούντες δια μίαν έντιμον αντιπαράθεσιν μετά της Βελγικής Αστυνομίας και ενδεχομένως των στρατιωτικών δυνάμεων άτινας η κυβέρνησις ήθελεν διατάξει απέναντι ημών κατά την διάρκειαν της αποπείρας μας, διατελούμεν μετά τιμής
(ακολουθούν σφραγίδες και υπογραφές της Οργάνωσης)»
Αυτό θα περίμενε ο βασιλεύς ώστε μία βομβιστική επίθεση να μην είναι «έργο δειλών;»
Ε πια!












30 ΜΑΡΤΗ
ΗΜΕΡΑ ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΨΗΣ

Ίχνος χωρίς επάρσεως ή μεγαληγορίας
λέω πως στης ανθρώπινης της γης μας ιστορίας
βραβείο αντισύλληψης εις την Ελλάδα πρέπει-
τιμή όπου καθ’ έλληνος βεβαίως την κούτρα τέρπει…

Και να πώς δικαιολογεί αυτή του την απόφανση
ο νους που οι γονέοι μου αθέλητα μου εδώκασι,
πώς δηλαδή η πατρίδα μας-πράγμα μοναδικό-
ειν’ η ίδια εν' αξεπέραστο αντισυλληπτικό:

Συνέλαβε κανένανε ποτέ της «τρομοκράτη»
(πλην όσων κάρφος μπήκανε στο ίδιο της το μάτι);
Συνέλαβε ποτέ υπουργό ή βουλευτή, τουτέστι
εκείνους που ληστεύοντας κάνουν Χριστός Ανέστη;

Συνέλαβε ποτέ αυτή καναν καταχραστή
όπου του κράτους το ψαχνό έχει σφετεριστεί;
Τους κλέφτες μη συνέλαβε Βατοπεδίου και Ζήμενς
που αποτρόπαιες ξυπνούν, σ’ όσους γνωρίζουν, μνήμες;

Τους αίτιους συνέλαβε των αυτοκτονιών
που αιτία θρήνου έγιναν παιδιών τε και γονιών,
ή εκείνους που μας έβαλαν στο φονικό Μνημόνιο-
να τους στριμώξει στη στενή να τους ποτίσει κώνειο;

Ή μη καμιά συνέλαβε της προκοπής ιδέα
που στον εαυτό της να ’δινε κάποια ελπίδα νέα-
ή σχέδιο ένα μακρόπνοο που να υπόσχεται ότι
της Μέρκελ δεν θα ήτανε πικρό το καταπότι;

Τους φοροκλέφτες τσίμπησε να τους ταρακουνήσει
κλέψιμο φόρων άλλοτε κανείς να μην τολμήσει;
…Και βέβαια δεν συνέλαβε τον ίδιο τον εαυτό της
για να μην ντρέπεται γι αυτήν η δόλια η ανθρωπότης!..

Και ολ’ αυτά η πατρίδα μας καλά τα καταφέρνει
όχι με αντισυλληπτικά μέτρα που τάχα παίρνει,
μα διότι όντας ελαφριά, τόσο αεροβατεί,
που ’χει από ακτίνες κοσμικές για πάντα στειρωθεί.


  





ΕΥΣΕΒΕΊΣ ΠΌΘΟΙ

Να ’τανε λέει άλλη εποχή
και να ’ταν η ανθρωπότητα
ο αντίποδας αυτής εδώ-
να είχε άλλη ταυτότητα.

Καλή να λογιζότανε
η χώρα όπου κλέφτες
όλοι της είναι οι βουλευτές
κι άθλιοι και θεομπαίχτες…

Ω! Τότε πρώτη η χώρα μας 
θα ήτανε στην Πλάση
και θα ’χε μίλια του ντουνιά
τις χώρες ξεπεράσει.

Βραβεία να εδίνονταν
όχι στην εργασία
μα στην κατακρινόμενη
σήμερα οκνηρία...

Τότε βραβείων ευγενών
θα σώριαζε η πατρίδα μας
στην απλωμένη που κοντά
θα σάπιζαν αρίδα μας!

Κι αν Νόμπελ απονέμονταν
για την καταστροφή,
τότε αυτό που έλαβε
η σεφέρεια «Στροφή»

θα σκούσε κάτω από σωρούς
αμέτρητων βραβείων
που θα βραβεύαν τον δεινόν
ολέθριόν μας βίον.

Και τότε η Κρίση θα ’τανε
το μέγα καύχημά μας
που τ’ άλλα θα επισκίαζε
στραβά κι ανάποδά μας.













«Εξουσία χωρίς υπευθυνότητα: Το προνόμιο των πορνών σε όλες τις εποχές.»
Rudyard Kipling, 1865-1936, άγγλος συγγραφέας, Νομπελ 1907.

ΠΟΡΝΘΥΠΟΥΡΓΟΣ
Τετάρτη, 17 Μαΐου 2017
Πώς εκατάντησε κι η Αριστερά!
Το Κου Κου Ε
μοιάζει μονάχα ακόμα αντρίκιο. 

Πώς μία πουτανίτσα γελαστή μπρος στον προστάτη της παρουσιάζεται… 
Πώς μια εκδιδόμενη μπροστά στον πλούσιο υποψήφιο πελάτη χαχανίζει…
Πώς μία πόρνη φτηνή, δουλοπρεπής, βαριοβαμμένη
τρέχει στο κάλεσμα του προαγωγού της
και όλη σειέται και κουνιέται μπρος του πρόστυχα
μη και κανέναν πόθο το χυδαίο φέρσιμό της του ξυπνήσει…
Έτσι προυσιάστηκε ο αριστερός πρωθυπουργός μπροστά στον Ερντογκάν.

Ωραία! Ξέρουμε πως οι τούρκοι
με μια τους κίνηση κάνουνε σκόνη την Ελλάδα.
Ωραία! Ξέρουμε πως η Ελλάδα είναι μηδέν
και η Τουρκία δέκα.
Μα είναι ανάγκη να το δείχνουμε σ’ όλη τη γη;

Ο Ερντογκάν τον έβλεπε
σοβαρός
αξιοπρεπής
αγέλαστος.
Όπως να κάνουν οι ηγέτες πρέπει. 
Μα και με μια δύσκολα που έκρυβε
αηδίας έκφραση στο πρόσωπο
που η διπλωματία τον υποχρέωνε
με κοκοτίτσα μία δίπλα δίπλα να βρεθεί
μαζί της να μιλήσει
και, ακόμα
το βρωμερό της χέρι ν’ ακουμπήσει.

Όμως μη τόσο εναντίον του πρωθυπουργού.
Δίκαιοι ας είμαστε.
Είναι και κείνος σοβαρός κι αμίλητος 
όταν στα πάτρια βρίσκεται τα εδάφη.
Και κει δεν έχει μπρος του μία μόνον πουτανίτσα
μα εκατομμύρια έντεκα από δαύτες
(αν στο νούμερο λαθεύω
είναι που το αποτέλεσμα δεν ξέρω
της τελευταίας μας απογραφής).




ΕΝΑΣ ΕΜΠΡΗΣΤΗΣ ΜΙΛΑΕΙ
Είδα το φως στο χώμα ετούτο. Που θα πει,
φάνηκα εδώ
για να δουλέψω και να φάω απ’ αυτό.
Σ’ ένα σχολείο επήγα,
τέτοιο καθώς ο νόμος σας το ήθελε-
ο νόμος που με τ’ όπλο σας στον κρόταφό μου
να υπογράψω με αναγκάσατε.
Εκεί με μάθατε ότι "ναι" να λέω πρέπει
σε σας όπου με κλέβετε και με σκοτώνετε
και "όχι" σ’ όσους θέλουνε να κλέψουν
και να σκοτώσουν τους φονιάδες μου-εσάς.
Μεγάλωσα. Μου είπατε πως για να ζήσω
έπρεπε μια δουλειά κι εγώ να κάνω,
που τα εννιά της θα επλούτιζαν εσάς
και το ένα της θα ήτανε δικό μου.
Και σας εδούλεψα.
Όμως δεν μπόρεσε η βια σας να τσακίσει
εκτός απ’ το κορμί μου και το νου.
Αυτός σκεφτότανε και σκέφτεται ακόμα.
Είδα εκατομμύρια να μου κλέβετε
και να πνιγόσαστε μ' αυτά στον πλούτο.
Είδα να χτίζετε τις βίλες σας με το αίμα
κεινών που πέθαναν στην άσφαλτο από τις ρόδες αμαξιών,
γιατί το χρήμα που ήτανε για να φτιαχτεί ο δρόμος έχτισε τα παλάτια σας.
Πήρα ένα όπλο κι ήρθα για να πάρω πίσω τα λεφτά μου
μα οι μπράβοι σας
οι πληρωμένοι με τα ίδια μου λεφτά,

μου πήραν τ’ όπλο και με φυλακίσανε.

Είδα να κάνετε ταξίδια με καράβια
που του λαού επλήρωσε η δουλειά,
και ο νησιώτης τρόπο να μην έχει
στον τόπο του να πάει, γιατί
μες στα καράβια του εσείς γλεντούσατε.
Και ήρθα να ζητήσω τα καράβια
κι οι μπράβοι σας με πέταξαν στη θάλασσα.

Εκατοντάδες τ' "ατυχήματα" τα εργατικά
κάθε χρονιά.
Σωρός οι εργάτες πεθαμένοι,
σωροί το χρήμα το κλεμμένο «για να δείξουμε στους ξένους πως μπορούμε
να κάνουμε κι εμείς καλούς Ολυμπιακους».
(Γιατί να δείξετε τρομάρα σας; «Για να φάμε γερά» ας λέγατε τουλάχιστον.
Νοσοκομεία δεν έχετε οι αγώνες σας εμάραναν;
Και να τους κάνατε κι εσείς;!…)
Ποιον από σας,
οι σκουξιές,
απ’ τη διασκέδασή σας σάς απόσπασαν,
των πατεράδων, των μανάδων, των αγαπητικών,
για τους λεβέντες που εχάθηκαν;

Ήρθα να πάρω από τα χέρια σας μια φέτα απ' το ψωμί μου-
ψωμί που εγώ εφύτεψα και θέρισα και άλεσα και ζύμωσα,
και με κλωτσιές με διώξατε.
Αρρώστησα
και με αφήσατε σαν το σκυλί στο δρόμο να πεθάνω.

Κι έπιασα κι έλυσα ένα γήπεδο του γκολφ σας
και είδα να ’ναι από πολλές φτιαγμένο μπάλες πολύχρωμες,
που μέσα τις επήρατε απ’ των μικρών παιδιών μου τα όνειρα,
χαρούλες παιδικές ποδοπατώντας.

Και τα τρία δισεκατομμύρια εκοίταξα
που ο πρωθυπουργός σας έκλεψε
απ’ του λαού το στόμα,
κι από το νου κι απ’ τη χαρά,
κι είδα μες σε καθένα ευρώ κι ένανε θάνατο,
κι άκουσα μες στου κάθε εικοσάευρου το θρο μια
δυστυχία,
και μύρισα σαπίλα και βρωμιά σε κάθε μάτσο κλοπιμαίο.

Εκατομμύρια οι φτωχοί στον τόπο αυτό των δέκα
εκατομμυρίων.
Και πάει η τηλεόραση και δείχνει,
και λέει και ξαναλέει ο νέος πρεπολόγος σας
και δείχνουνε οι κάμερες για ένα λεφτό τη δυστυχία,
κι αμέσως ύστερα γυρίζουνε στο γεύμα
που ο πρωθυπουργός σας
στους άρπαγες λακέδες του "παρέθεσε"… 

Τα θέλει όλα αυτά ο ήλιος;
Αν ναι, θα σβήσω τον ήλιο.
Τα θέλει ο ουρανός αυτά; Αν ναι
μια δίκοπη λεπίδα θα βυθίσω
στα μπλε τα λίπη της χοντροκοιλιάς του.
Το θέλουνε αυτό οι καλοντυμένοι κλέφτες; Αν ναι,
θα πω μες στο τσιμέντο να τους χτίσουνε οι εργάτες
μου-
έτσι σκληροί, λάσπη γερή θα φκιάσουν.
Κι αφού άλλο τίποτα να κάνουμε δεν το μπορούμε
ώστε μερίδιο ίσο να ’χουμε και μεις
στο φως του ήλιου που βρεθήκαμε,
κι αφού μπορούμε
λίγην ισότητα να φέρουμε
στου πράσινου του δάσους την απόλαυση,
ας το κάνουμε.

Το πράσινο εμείς, μονάχα το ακούμε. Η ανέχεια,
να πάμε ως εκεί δε μας αφήνει-για να το χαρούμε κιόλας.
Φωτιά λοιπόν να μη το χαίρεστε και σεις.
Μόνο αυτό να κάνουμε μπορούμε
χωρίς το φόβο να μας πιάστε-
ένα στουπί στην ερημιά αναμμένο
και ύστερα με τ’ αυτοκίνητο φευγιό.
Φωτιά!
Όλα εκείνη καθαρίζει.

Αφού σε μας τους πεθαμένους δάσος δε χρειάζεται,
φωτιά στο δάσος!-όπου κι αν θαφτούμε
αδιάφορο. Είτε αποπάνω μας
απλώνει τα κλαδιά του θείο δάσος,
είτε γυμνό το χώμα μάς σκεπάζει,
για μας το ίδιο. Καθώς και τώρα
που θαμμένους
κάτω από τα πλούσια
της αμεριμνησίας σας ελέη,
ζωής καμιά δε μας φωτίζει αχτίδα.

Τι μένει άλλο πια για μας
από τους εμπρησμούς στα δάση-
κάτι που όπως φαίνεται σας κόφτει;
Φωτιά λοιπόν!
Θόρυβο τόσο εκάνατε ποτέ
για τους νεκρούς της εργασίας ή της άσφαλτου
όσον για της καμένης Πάρνηθας τη γη;
Ποιος από σας εβγήκε
που εκτός από είδηση
αγώνα και σημαία του να κάνει τους νεκρούς
όπως τα δέντρα τα καμένα κάνει;

Εμείς, χαμένοι για χαμένοι που είμαστε. Εμείς,
έτσι κι αλλιώς,
νεκροί από τη γέννα μας.
Εμείς δε ζούμε έτσι κι αλλιώς. Εμάς λοιπόν
το κάψιμο των δέντρων δε μας βλάφτει διόλου.
Τα δάση που εκάηκαν σας πείραξαν…
Καλά, εσάς σάς πείραξαν.
Μα εμάς!
εμάς!
εμάς!
εμάς! τι μας πειράζει;
Τι μας πειράζει δύστυχοι
φίλοι νεκροί μου ζωντανοί;

Κλέφτες μού τρώνε το ψωμί και πίνουν στην υγειά
μου...
Κλέφτες εγέμισε η Ελλάδα όλη…
Όσοι δεν κλέβουνε είναι κουτοί. Ε, λοιπόν,
οι κουτοί εμείς,
ας πάμε με την κουταμάρα μας
να κάψουμε τα δάση όλα της Ελλάδας.

«Τους εμπρηστές!
Τους εμπρηστές πιάστε!»
φωνάζουν όσοι έχουνε γεμάτες τσέπες.
Τους άκουσε κανένας να φωνάζουν:
"Τους κλέφτες!
Τους κλέφτες πιάστε!»;

Άφήστε τους να σκούζουν φίλοι μου.
Τώρα που κάτι βρήκαμε που να τους καίει,
ας τους κάψουμε-οι καμένοι εμείς.
Και "αναδάσωση" ακούς. Ποτέ κανείς 
δεν είπε "αναδιανομη του πλούτου».
Και ποτέ τους εμπρηστές κανείς δεν έπιασε
της ευτυχίας των φτωχών.

Στραβώνει τα ελληνόπουλα η Παιδεία.
Οι τούρκοι τρίβουνε τα χέρια τους
για την κατάντια των "Δυνάμεων" των ένοπλών μας.
Και κανένας τίποτα δεν κάνει
να διορθωθεί η κατάσταση.

Όμως αν δέντρα θα καούν το σύμπαν ξεσηκώνεται.
(γιατί για δέντρα να φωνάζουνε ειν’ εύκολο.
μ’ αν «κάτω οι κλέφτες» κάποιος θα φωνάξει 
απ’ όσους σεις ταγίζετε να σας υμνούνε,
απ’ τα κανάλια αμέσως θα τους διώξετε
κι απ’ του Δημόσιου το ψητό θα τους προγκήξετε-για τέτοια να φωνάζουν είναι τώρα;)

Όλα καλά λοιπόν μες στην Ελλάδα
βάρδα μονάχα ένα δέντρο μην καεί...
Κι αχνογελάω με τη «θλίψη» τη βαριά
που απλώνεται στη φάτσα
των "ανταποκριτών" σας-των ρεμαλιών δημοσιογράφων σας
καθώς τις φλόγες περιγράφουν
που τα δάση τρώνε
όμοια καθώς εσείς τις σάρκες μας ξεσχίζετε.

Γι αυτό πληρώνονται-έτσι για να δείχνουνε
και τέτοια για να λένε.
Τι πλύση εγκεφάλου αλήθεια είναι αυτή!
Πώς έχετε τα νέα παιδιά μου καταντήσει
δεκάρα να μη δίνουνε για τους νεκρούς τους
αδικοχαμένους 
και για την άθλια του λαού ζωή
όμως να ξεσηκώνονται για δέντρα...
Καλά δουλέψατε αλήθεια όλοι σας
τα τελευταία πενήντα χρόνια:
το πράγμα εκεί ακριβώς που θέλατε το φέρατε.
Όντα εφτιάξατε άβουλα:
αυτό θα πει πολιτικοί!

Εσείς λοιπόν οι νόμιμοι και οι φιλήσυχοι πολίτες
όσοι νομίζετε ότι ζείτε,
μην όσα λέω ακούτε
και τρέξτε τη φωτιά να σβήστε όπου πιάσει.
Εσείς ζωή που θεωρείτε τα τρακόσα ευρώ το μήνα για μιστό,
τραβάτε σβήστε τις φωτιές.
Κι αφήστε τους απάνθρωπους εμάς,
τους παλιο-εμπρηστές,
τους παλιανθρώπους,
τους τι τους έφταιξαν τα δάση τα καημένα,
τους ακοινώνητους,
τους εκδικητικούς,
δάση να καίμε.

Και φαύλοι εσείς, ακούστε με!
δώστε μας πίσω τις ζωές μας
και τότε δε θα υπάρχουν εμπρηστές.
Μα ως τότε
εμείς θα είμαστε αυτοί.
Δώστε μας πίσω αχρείοι το αίμα μας
και από κάθε επιβουλή
θα υπερασπίζουμε το περιβάλλον σας
που τότε θα ’ναι και δικό μας.

Μα ως τότε
θα το καταστρέφουμε.
"Από πίττα που δεν τρως μη σε μέλλει κι αν καεί". λέει η σοφία σας.
"Από πίττα που δεν τρως, καψ’ την να μη φάει κανείς" λέει η δικιά μου.
Μόνον έτσι
αν όλα μες στο κράτος σας καούνε,
αν στάχτες όλα θα ’χουν γίνει
τότε μονάχα να χτιστεί μπορεί
κάτι καινούργιο και ωραίο και σωστό
με αρχιτέκτονες εμάς-
τους εμπρηστές του κάθε άδικου κι απάνθρωπου.

Από τα δάση αρχινάμε.
Πού θα τελειώσουμε αν ρωτάτε,
να! σε άλλη μια φωτιά
που τ’ άθλια πάνω της κορμιά σας
θα πέσουν σαν Λαμπρής σφαχτάρια -
Λαμπρής που όχι ένας Χριστός σας
μα ο λαός θ’ αναστηθεί.

Εμπρός λοιπον!
Φωτιά στα δέντρα!
Στη φλόγες η Ελλάδα όλη!


Για να χαθεί αυτή η πατρίδα η στυγνή
και μι’ άλλη να ’ρθει
για τα παιδιά της όλα στοργική.



































ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ        ΤΙΤΛΟΣ
100            ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΚΥΡΙΕ                 ΣΑΜΑΡΑ
3            ΚΡΑΤΟΣ
4             ΑΝΆΠΤΥΞΗ ΚΑΙ                 ΣΑΜΑΡΆΣ
5            METΡA ΓΙΑ ΤΗΝ                 ΠΑΡΈΛΑΣΗ
7            ΛΙΓΑ ΑΠΟ ΤΑ «ΠΡΕΠΕΙ»             ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ                 ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΤΗΣ                 23-3-13
9            21 ΜΑΡΤΗ, ΗΜΕΡΑ                 ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ
11            ΜΕΡΚΕΛ: «ΥΠΑΡΧΟΥΝ             ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΛΛΑ                 ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ                     ΦΘΑΣΟΥΝ ΣΤΟΥΣ                 ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ»
12            Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ                 ΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΗ                 ΠΛΗΡΩΣ
14            ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΟΡΒΕΤΑ
            ΣΕ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
15            ΣΥΣΚΕΨΗ
16            ΤΟ «ΠΡΈΠΕΙ»
18            ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΓΡΑΦΕΙΑ             ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ
19            ΜΗΤΡΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΟΣ
24            ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΗ ΝΟΥ             ΔΟΥ
25            ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ                 ΣΑΜΑΡΑ-
                ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ-ΚΟΥΒΕΛΗ
26            ΕIMAI EΛΕYΘΕΡΟΣ
28            ΚΩΣΤΑΚΗΣ                     ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ
29            5-3-13:ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ             ΤΣΑΒΕΣ
30            ΜΑΣΑ ΤΕΡΜΑ
32            ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ
33            ΤΟ ΝΕΟ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ
34            ΑΝΤΙΟ ΕΛΛΑΔΑ
35            ΣΑΜΑΡΑΣ ΜΙΛΑΕΙ                 ΣΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΚΑΝ
41            ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ             ΚΛΕΒΟΥΝ
42            ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ                 ΑΓΩΝΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ
44            ΕΧΟΥΜΕ...
46            ΤΕΛΕΙΩΣΕ Η                     ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ                 ΠΕΡΙΟΔΟΣ
48            ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ             ΣΥΡΙΖΑ
49            ΕΛΛΑΣ-ΓΑΛΛΙΑ-ΣΥΜ-            ΜΑ-ΧΙΑ!..
51            ΦΩΣ ΣΤΟ ΤΟΎΝΕΛ
                             ή
              Η ΑΠΟΚΟΛΛΗΣΗ
52            ΜΗΤΡΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΟΣ             (η ελλαδα βγαινει στις                 αγορες και δανειζεται)
57            ΔΕΚΑΤΟ ΕΝΑΤΟ                 ΣΥΝΕΔΡΙΟ
                    ΤΟΥ ΚΟΥ ΚΟΥ Ε
58               ΕΛΛΗΝΕΣ
59            ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ: ΤΩΡΑ! ΕΔΩ!
60            ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ                 ΕΛΛΗΝΑΣ
            ή
            ΣΜΥΡΝΗ
61            ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΟΙ                 ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ
62            ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Ο             ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΗΣ                 ΔΗΜΑΡ
63            ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΣΧΡΗ ΚΑΙ             ΙΔΙΟΤΕΛΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ             ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ
64            ΕΛΛΑΔΑ!!!...
65            «ΤΑ ΟΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΕΡΑ             ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ»
            ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ
66            ΜΗΤΡΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΟΣ
74            Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ                 ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ
            ΤΟ ΝΤΕΚΟΛΤΕ ΤΗΣ                 ΠΙΠΙΛΗ ΣΚΑΝΔΑΛΙΖΕΙ
75            ΣΑΜΑΡΑΣ                     ΕΡΓΑΣΙΟΜΑΝΗΣ
78            ΣΤΟΝ ΕΝΙΚΟ…
79            ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΡΑΧΗΛ             ΜΑΚΡΗ
80            ΜΗΤΡΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΟΣ
83            ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΜΙΑΣ             ΣΕΛΙΔΑΣ
88            ΜΕΙΣ ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ…
89            ΑΛΜΑΝΑΚ ΠΡΩΤΟΥ                 ΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ ΑΠΡΙΛΗ
91            «ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ Ο ΛΑΟΣ             ΘΑ ΓΡΑΨΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ»
92            ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΕΞΙΟΙ ΚΑΙ                 ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΟΙ,                 ΦΑΣΙΣΤΕΣ
92            ΣΤΟΝ ΚΑΜΙΝΗ
93            ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΠΡΕΠΟΛΟΓΟΙ
95            ΕΚΛΟΓΕΣ 6 Μάη 2014
98            ΑΠΟΤΡΟΠΙΑΣΜΟΣ ΑΠΟ             ΤΑ ΕΚΤΡΟΠΑ ΤΗΣ                 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ             ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗΝ                 ΜΑΪΟΥ
101            ΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ                 ΥΠΟΥΡΓΟΣ
102            ΤΑ ΜΈΤΡΑ
103            ΚΟΛΟΜΒΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ 3-0
104            ΑΤΙΤΛΟ
105            ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΟΠΛΟΥΣ             ΙΠΙΤΡΟΥΠΣ
106            Ο ΑΗ-ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΙΛΑΕΙ             ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ ΜΕΤΑ ΤΟΝ             ΕΚΕΙ      ΣΕΙΣΜΟ
109            Ο ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ                 ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΤΗΚΕ
110            ΓΙΑΤΡΟΣ ΠΗΡΕ                 ΦΑΚΕΛΑΚΙ
            ΓΙΑ ΝΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΗΣΕΙ             ΑΣΘΕΝΗ-10-7-14
111            ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΚΥΡΙΟ ΔΕΔΕ
113            ΒΟΥΛΗ ΕΦΗΒΩΝ
114            «ΕΙΧΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΔΥΟ             ΦΟΡΕΣ ΝΑ                     ΠΑΡΑΙΤΗΘΩ»
114            «Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ                 ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ                 ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ             ΡΗΓΜΑΤΑ»
115            ΓΙΩΡΓΟΣ                     ΧΟΥΝΤΑΛΑΚΗΣ
            Ο ΑΤΟΦΥΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ
116            ΜΗΤΡΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΟΣ
119            ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΙΝ
120            ΜΕ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΤΡΟΥ             ΤΟ ΜΝΗΜΑ
            Ο ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ                 ΘΥΜΑ.
122            ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ-            ΕΦΙΑΛΤΗΣ
124            ΑΒΡΑΜΟΠΛΣ                 ΜΟΥΝΟΥΛΟΥΓΩΝ
125            ΠΑΡΙΣΙ
127            ΑΛΕΞΗΣ
128            ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΜΙΑΣ             ΣΕΛΙΔΑΣ
132            ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ….
133            Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ
134            ΕΚΛΟΓΈΣ
136            ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ             ΓΕΩΡΓΙΟ ΑΝΔΡΕΑ                 ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
143            ΨΗΦΟΣ ΜΕ ΓΝΩΣΗ!
144            TO ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΚΑΙ Ο             ΥΠΗΡΕΤΗΣ
148            ΠΑΛI  Τ΄ ΑΓΑΛΜΑΤΑ
151            ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΗΝ                 ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ,
            ΠΟΔΙ ΚΑΙ ΧΕΡΙ ΤΟΥ                 ΜΑΡΚΟΥ ΑΥΡΗΛΙΟΥ
153            TA ΜΑΡΜΑΡΑ
155            «ΠΡΟΣ ΩΡΑΣ»
156             ΠΕΡΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
157            ΑΛΛΑΓΕΣ…
159            ΤΣΙΠΡΟΣΥΡΙΖΑ
163            ΠΑΙΔΙΑ-ΔΕΝ                 ΞΕΡΟΥΝΕ
164            ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΔΙΩΤΕΙΑ
165            Ο «ΤΣΟΛΙΑΣ» ΤΟΥ                 ΑΛΤΕΡ
167            ΣΚΕΨΕΙΣ                     ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΜΕΝΩΝ
            ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ             ΤΗΣ 25 ΜΑΡΤΗ
            ή
            ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΕ ΤΟΝ             ΠΟΝΟ ΤΟΥ
169            ΠΑΕΙ ΚΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ!             ΑΛΛΟΣ!...
170            ΠΑΤΡΊΣ ΕΝ ΠΟΡΝΕΊΑ             ΘΝΉΣΚΟΥΣΑ
171            ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
173            30 ΜΑΡΤΗ-ΗΜΕΡΑ                 ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΨΗΣ
175            ΕΥΣΕΒΕΊΣ ΠΌΘΟΙ
177            ΠΟΡΝΘΥΠΟΥΡΓΟΣ
179            ΕΝΑΣ ΕΜΠΡΗΣΤΗΣ                 ΜΙΛΑΕΙ
189            ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ